x-factor:
layla miller (marvel)
Layla Miller bevindt zich in de toekomst en in deze verder
losstaande specal wordt ze op de voet gevolgd bij het uitvoeren
van een plan waar alleen zij de details van kent. Na een sterke
opening wordt het verhaal op zeer nette wijze opgebouwd, met
voldoende aandacht voor het personage. Dat mondt uit in een
verrassende, prima uitgewerkte finale. Misschien is het uiteindelijk
net te vrijblijvend, maar het leest vlot weg en Layla's droge
humor is een uitstekend smeermiddel. De tekeningen verdienen
ook complimenten, want die zijn door zachte lijnen en duidelijke
schaduwen erg aantrekkelijk, realistisch en kalm sfeervol.
Een goede comic, dus, die een score van drie sterren verdient. tekst
peter david tekeningen valentine de landro
x-factor
#34 (marvel)
Het slot van de crossover met She-Hulk komt niet verder dan
een rommeltje, gebaseerd op een groot misverstand tussen de
leden van X-Factor enerzijds en She-Hulk anderzijds. Tegen
de tijd dat ze eindelijk samenwerken, wordt de dreiging van
de Skrulls wel heel gemakkelijk tenietgedaan. Prima dat Darwin
in de serie wordt verwerkt, voor de rest raakt het helaas
echter kant noch wal. Dat verhaal gaat net zo hard op voor
het tekenwerk, dat erg inconsistent is, slechte anatomie laat
zien en te simpel is. Meer dan tien jaar geleden was dit werk
voor de vorige X-Factor vernieuwend, het is alleen al die
tijd stil blijven staan. Nu is het domweg lelijk. Nul sterren
is hier de enig juiste score. tekst
peter david tekeningen larry stroman
air #1 (dc)
Nieuwe serie waarin hoofdpersonage Blythe, stewardess met
hoogtevrees, betrokken raakt bij een strijd tussen twee organisaties
die het luchtruim weer veilig willen maken. Door de niet-lineaire
structuur is het begin verwarrend en dat wordt gaandeweg het
nummer helaas niet beter. Vooral de ontwikkeling die Blythe
moet doormaken, is niet goed onderbouwd. Haar 'relatie' met
Zayn is wat dat betreft het dieptepunt: zo scheldt ze hem
nog uit, zo vrijen ze met elkaar in een ziekenhuisbed. Met
een gebroken sleutelbeen. Het is plichtmatig, kent geen spanning
en het tekenwerk is eigenzinnig, doch net niet stabiel en
gedetailleerd genoeg. Voordeel van de twijfel, geen één
maar twee sterren. tekst
g willow wilson tekeningen m k perker