punisher:
war zone #2 (marvel)
De Punisher zet een kleine crimineel in bij het verzamelen
van informatie over de familie van de beruchte ma Gnucci.
In hoofdstuk twee van deze miniserie begint dat met de mengeling
van bruut geweld en keiharde humor waar deze makers jaren
geleden populair mee zijn geworden en waaiert daarna uit over
de subplots die vorige week zijn geïntroduceerd. Ditmaal
is wat meer ruimte voor de eigenlijke plot, al betekent het,
dat het allemaal nog steeds aan de inleidende kant is. De
tekeningen zijn van een hoog niveau, met herkenbare gezichten,
duidelijke lay-out en ondanks een houterige stijl toch voldoende
dynamiek in de composities. Voor nu is het leuk genoeg voor
drie sterren. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
mighty avengers
#20 (marvel)
Nu Secret Invasion tot een eind is gekomen, neemt de vaste
schrijver van deze serie afscheid met een epiloog waarin het
rouwproces van Henry Pym centraal staat. Helaas wordt daarbij
vals gespeeld met een flashback van in het totaal vijf pagina's
waarin de belangrijkste crossovers van de afgelopen jaren
worden samengevat. De uitwerking mag dan voldoende impact
hebben, het haalt het tempo uit het hoofdverhaal en daardoor
komen de emoties van Pym minder fijn over. Inhoudelijk schiet
het dus tekort en ook het gebruik van drie verschillende tekenaars
slaat de plank mis door het rommelige werk in de laatste helft.
Waarschijnlijk mijn laatste nummer, dat twee sterren verdient. tekst
brian michael bendis tekeningen lee weeks,
jim cheung & carlo pagulayan
x-factor
#38 (marvel)
Het team van X-Factor gaat de confrontatie aan met Manu, die
een leger aan op de mutant Darwin gebaseerde soldaten tegen
hen inzet. Waar het gevecht zelf redelijk standaard blijft,
ontspint zich halverwege een boeiende discussie tussen Jamie
Madrox en Manu. Samen met het subplot over de hoogzwangere
Siryn geeft dat net voldoende extra, want voor de rest gaat
het net even te gemakkelijk en overheerst het gevoel, dat
deze verhaallijn een deel langer is doorgegaan dan noodzakelijk.
De voorheen nieuwe tekenaar neemt afscheid met vier aardige
pagina's, de rest van het nummer is onder de maat, vooral
door het gebrek aan dynamiek. Ik kom uit op niet drie, wel
twee sterren. tekst
peter david tekeningen nelson & larry
stroman
air #5 (dc)
Vorige maand werd het al gesuggereerd, maar deze maand duikt
de serie definitief de sciencefiction in. En dat is de beste
keuze, want beide makers voelen zich duidelijk meer op hun
gemak bij het bovennatuurlijke. Stewardess Blythe ontdekt
dat in het geheim wordt gewerkt aan een revolutionaire manier
van luchttransport. Uiteraard speelt moordende concurrentie
daar een rol, al is het door de uitwerking van de basisbeginselen
achter die technologie niet erg dat clichés opduiken.
De omweg aan het slot is storend, de cliffhanger is dat zeker
niet. De tekeningen volgen de stijgende lijn van het verhaal,
met de kleurrijke en fantasievolle shots. Is de eigen stem
nu gevonden? Drie sterren. tekst
g willow wilson tekeningen m k perker
ex machina
#40 (dc)
Het eind van de serie is in aantocht. Niettemin is ruimte
voor een experiment, een krankzinnige vorm van het doorbreken
van de 'vierde muur', een exercitie in metacommentaar en in
zelfspot, waarbij zowel de tekenaar als de schrijver van de
serie een rol speelt in de fictieve wereld van hoofdpersonage
Mitchell Hundred, die stripmakers zijn levensverhaal wil laten
vertellen. Dat het tegen het eind wat plichtmatig ingaat op
de impact van 11 september 2001 is geen probleem, omdat die
gebeurtenis is verweven met het personage en de comic. Complimenten
voor de tekeningen, die de makers overtuigend en naadloos
in de strip verwerken. Lang verhaal kort, dit verdient zonder
meer vijf sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
buffy, the
vampire slayer #20 (dark horse)
Een losstaande vertelling waarin Buffy droomt over vroeger,
toen ze nog op de middelbare school zat en haar vrienden net
had leren kennen. Deze droom heeft de vorm van een animatieserie,
inclusief de bijbehorende cartoonstijl en luchtige toon. Hoe
aardig dat ook is gedaan, hoe grappig de kleine details van
de huidige Buffy in het lichaam van die Buffy van toen ook
zijn, uiteindelijk is het wat dun en irrelevant. Gelukkig
is de schrijfstijl van voldoende niveau en worden de karakters
niet helemaal als suffe archetypen neergezet. De vaste tekenaar
levert goed werk, de animatietekenaar is adequaat doch zeker
niet heel spectaculair of verrassend. Om die reden kom ik
uit op twee sterren. tekst
jeph loeb tekeningen georges jeanty, eric
wight & ethen beavers
angel: after
the fall #15 (idw)
In wat aanvoelt als het eind van de eerste overkoepelende
verhaallijn van de serie komen de verschillende subplots bij
elkaar in een groots gevecht tegen een demon uit onverwachte
hoek. Tussen de regels door worden veel vragen beantwoord
over wat precies is gebeurd tussen het eind van de televisieserie
en het begin van de comic. Hierdoor is dit nummer meteen beter
leesbaar. De oplossing voor het centrale conflict mist de
echte spanning, een sterfgeval is ietwat geforceerd, maar
voor de rest is dit een verbetering ten opzichte van wat voorafging.
De teruggekeerde tekenaar is ook flink beter geworden, met
herkenbare gezichten en sfeervolle shots. Daarom dus drie
sterren. tekst
brian lynch tekeningen franco urru