dark avengers
#2 (marvel)
Na de inleiding wordt opvallend weinig tijd verspild. Het
nieuwe, subversieve team Avengers onder leiding van Norman
Osborn schiet Doctor Doom te hulp, die wordt aangevallen door
Morgana Le Fay. Dat gevecht bevat wat vreemde en onlogische
wendingen, maar de actie zelf is prima en de teamleden komen
redelijk goed uit de verf. Bovendien leest het door al die
vlotte dialogen lekker weg. Het tekenwerk hanteert een sfeervol
en dynamisch overdreven realisme, een stijl die past bij de
serie en die eigenlijk alleen even uit de toon valt door de
manier waarop Norman Osborn is neergezet: met het gezicht
van acteur Tommy Lee Jones. Geen vier of twee sterren waard,
daarom drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen mike deodato
jr
x-factor
#40 (marvel)
Het vorige nummer kende zo'n verrassende wending, dat de schrijver
in zijn voorwoord aan de lezers vroeg, of niemand dat online
wilde verklappen. Deze maand geldt een vergelijkbare boodschap,
want een wanhopige Jamie Madrox gaat op bezoek bij één
van zijn kopieën en na een lange en sterk geschreven
dialoog mondt dat uit in een cliffhanger waar misschien net
te veel naar wordt gehint, maar die desondanks erg welkom
is. Helaas wordt wederom bevestigd, dat jongere personages
bij deze uitgeverij zelden of nooit kind blijven en vaak als
oudere versies terugkeren. Al ogen de tekeningen even minder
consistent dan voorheen, de realistische uitstraling blijft
wonderen doen. Vier sterren. tekst
peter david tekeningen valentine de landro
the great
unknown #1 (image)
Een miniserie waarin Zach Feld, op het eerste gezicht een
nietsnut die in zijn vrije tijd graag dronken wordt en opschept
over hoe intelligent hij is, keer op keer ontdekt, dat patent
wordt aangevraagd op dingen die hij in zijn kelder al eens
heeft bedacht. Dat punt wordt overigens nooit echt specifiek
benoemd, wat het scenario aan de vage kant houdt. Pas aan
het einde wordt de rode draad concreet en duikt een personage
op, dat de zaak netjes voorkauwt. Hoewel het verhaal dus technisch
niet perfect is, kan het zeker vermaken, mede door de associatieve
manier van schrijven. Daar sluiten de tekeningen op aan, met
karikaturale lijnen en blauw als enige kleur. Kortom, twee
sterren. tekst
& tekeningen duncan rouleau