superman:
world of new krypton #2 (dc)
Op New Krypton belandt Superman in een soort klassenstrijd.
Dat is een erg boeiend gegeven voor deze miniserie, die voor
een sociale relevantie binnen de continuïteit zorgt.
Aan de andere kant wordt ietwat veel nadruk gelegd op wat
de formule voor komende verhalen zal zijn: generaal Zod wil
iets bereiken, desnoods met veel slachtoffers, terwijl Superman
daar tegenin moet gaan en een andere, betere uitweg moet vinden.
Zo wordt dit nummer in de basis vrij clichématig. Het
tekenwerk is prima, met oog voor gezichtsuitdrukkingen en
detail. Soms is het wat te druk en wordt het door een vlakke
inkleuring een beetje flets. Streep alles tegen elkaar weg
en ik kom op twee sterren. tekst
james robinson & greg rucka tekeningen
pete woods
house of
mystery #12 (dc)
Na een jaar dat zó vol zat met decompressie, dat sprake
was van treiteren, worden deze keer meer ontwikkelingen voorgeschoteld
dan ooit. Het begint nog voorspelbaar met de romance tussen
Fig en Harry. Zodra dat achter de rug is, worden in zowel
het hoofdverhaal als de subplots onthullingen gedaan en hints
gegeven die uiterst fascinerend zijn. Eigenlijk is alleen
het vulverhaal over Genevieve matig geschreven, al biedt het
inhoudelijk perspectieven door het onderwerp: een alternatieve
tijdlijn. De tekeningen zijn en blijven elegant door de verfrissende
combinatie van strakke lijnen en krachtige composities. Drie
sterren is te weinig, vandaar dat dit nummer vier sterren
verdient. tekst
matthew sturges tekeningen luca rossi &
grazia lobaccaro
young liars
#14 (dc)
Onder de naam Johnny Jukebox is Danny beland in een zeer vreemd
web aan intriges. Met wisselende vertelperspectieven wordt
de betrouwbaarheid van de gebeurtenissen kleiner, wat natuurlijk
aansluit op de titel van de serie en op de thematiek van de
verhalen. Leeft Danny in een fantasiewereld waar hij door
anderen in de gaten wordt gehouden? Geldt dat ook voor zijn
vrienden? Alles wordt ambigu geschreven, met realistische
dialogen en een fascinerend gevoel voor tempo. Het tekenwerk
vult dat aan, want de soms houterige stijl en de ouderwetse
lay-out zijn uitermate geschikt voor het efficiënt in
beeld brengen van Danny's avonturen. Vier sterren is hier
dan ook op zijn plek. tekst
& tekeningen david lapham
echo #11
(abstract)
Aan het begin van dit nummer wordt een interessante keuze
gemaakt: de cliffhanger van vorige maand wordt niet direct
opgepakt, maar de actie die toen volgde, wordt onthuld in
een flashback. Het werkt desoriënterend, wat goed past
bij het terugkerende droommotief. Daarbij zijn actiescènes
niet het sterkste punt van deze maker, dus de oplossing is
elegant. Als aan het einde alsnog een confrontatie volgt tussen
Julie Martin en haar vreemde opponent, wordt het wat rommeliger,
al blijft de opbouw van de spanning goed. Los van de actie
en los van de bizarre auto in de eerste scène is het
tekenwerk van hoog niveau. Zeker de gezichten zijn prachtig
vormgegeven. Drie sterren. tekst
& tekeningen terry moore