fantastic
four #566 (marvel)
Na het kerstuitstapje is het ernst. Reed Richards vindt een
dode Watcher en alles werkt langzaam toe naar de komst van
de Masters of Doom. Dat subplot wordt interessant uitgewerkt,
met een spanning die helder voelbaar is en met een cliffhanger
die bijna filmisch is. Helaas haalt het subplot over Thing
en zijn verloofde de vaart uit het verhaal. Bovendien is deze
scène geforceerd; het is een ruzie live op televisie
en de eerdere verdachtmakingen van Debbie zorgen hier, dat
de lezer niet echt met haar mee kan leven. Het tekenwerk is
echter sterk. De ruimte voor gedetailleerde spreads wordt
vakkundig gebruikt en de realistische stijl past prima bij
deze serie. Geen vier sterren, wel drie sterren. tekst
mark millar tekeningen bryan hitch
air #9 (dc)
Alle sciencefiction van de afgelopen tijd maakt plaats voor
een losstaand verhaal dat teruggrijpt op hoe de serie begon,
namelijk binnen een voor ons herkenbare wereld, in de drukte
van een vliegveld. Blythe komt iemand tegen die om hulp verlegen
zit en dankzij haar ingrijpen komt dat allemaal goed. Hoe
simpel dat ook is, het werkt omdat het zo elegant wordt verteld
en omdat het slot aanknopingspunten met de rode draad heeft.
De tekeningen houden zich knap staande. De lichte stijl is
bij uitstek geschikt voor de fantasy, maar ook nu de achtergronden
om realisme vragen, leveren de vele dunne lijntjes een fijn
resultaat op. Al met al is een score van vier sterren op zijn
plek. tekst
g willow wilson tekeningen m k perker
ex machina
#42 (dc)
Met het eind van de serie in zicht wordt de huidige verhaallijn
wel heel traag opgezet. Dat neemt niet weg, dat alles duidelijk
een consistent thema heeft en naar een grote confrontatie
toewerkt. Voorlopig blijven de scènes in het heden
echter bij praten, praten en nog eens praten. Geen bezwaar
met de opnieuw intelligente, frisse dialogen, al zijn de teksten
van Kremlin erg cliché aan het worden. En de tekeningen?
Die zijn extreem minimalistisch. Ja, de stijl zelf is formidabel
en aantrekkelijk, maar de achtergronddetails zijn minimaal
en de shots waarin alleen de handen van twee personages worden
getoond, zijn het absolute hoogtepunt van 'grote passen, snel
thuis'. Kortom, drie sterren. tekst
brian k vaughan tekeningen tony harris
the great
unknown #2 (image)
Stukje bij beetje ontdekt Zach Feld dat de briljante ideeën
van hem worden verkocht aan de hoogste bieder. De verklaring
is erg vermakelijk en origineel: hij is van zichzelf zo lui,
dat hij bij een probleem honderd oplossingen bedenkt en dan
kiest voor de weg van de minste weerstand. Veilingsite iMind
oogst de overige oplossingen, zonder dat Zach zich hier bewust
van is. Deze expositie wordt op een lekker natuurlijke wijze
gebracht, zeker ook dankzij de zwierige, cartooneske tekeningen,
die van een afstand wel iets chaotisch hebben. Van dichtbij
blijken de panels gelukkig rijp met details en mooie designelementen.
Het is nog heel inleidend, daarom geef ik nu niet meer dan
drie sterren. tekst
& tekeningen duncan rouleau
the league
of extraordinary gentlemen: century #1 (top shelf)
Een nieuwe uitgeverij, een nieuwe miniserie, een nieuwe opzet:
deze keer wordt een verhaal verteld in enkele min of meer
losstaande graphic novels waarbij telkens een bepaald jaar
centraal staat. Hier is dat 1910 en de leden van de League,
zowel oud als nieuw, worden geconfronteerd met veranderde
tijden. De thematiek van onsterfelijke helden die zien hoe
hun denkwijze door de actualiteit is ingehaald, wordt op allerlei
niveaus ingezet, vol verwijzingen naar literatuur, films en
toneelstukken, tot en met het boeiende proza aan het einde.
Inhoudelijk is het alleen te inleidend. Geen klachten over
het krasserige tekenwerk, want dat sluit aan op de sfeer van
het verhaal. Vier sterren. tekst
alan moore tekeningen kevin o'neill