dark avengers
#6 (marvel)
Het is het moment van de waarheid voor Norman Osborn en zijn
nieuwe team Avengers. Een groep terroristen uit het voormalige
Atlantis heeft een aanslag gepleegd en door de slimme manipulatie
van Sentry zorgt hij voor een snelle en zeer breed in de media
uitgemeten tegenaanval. Natuurlijk is het perfecte plaatje
voor de buitenwereld, want het blijft een team vol problemen,
wrijving en een leider die mentaal allesbehalve stabiel is.
Dat laatste valt in herhaling, niettemin is de scène
met Sentry zo sterk geschreven, dat het geen bezwaar is. Ook
de tekeningen leveren prima werk af, met veel dynamiek, overdreven
perspectief en warme kleuren. Dit is dus zonder meer vier
sterren waard. tekst
brian michael bendis tekeningen mike deodato
jr
astonishing
x-men #30 (marvel)
Aan het eind van het door vertragingen geplaagde verhaal over
een geheime strijd tussen mutanten uit een andere realiteit
en kunstmatige mutanten valt de plot definitief door de mand.
Wellicht komt dit verslappen van de aandacht door het lange
wachten tussen de nummers, maar voor een groot deel ligt het
gebrek aan impact aan een door decompressie opgerekt idee
dat achterhaald is terwijl het zo graag vernieuwend wil zijn.
De personages mogen dan netjes worden uitgediept en tegen
elkaar worden uitgespeeld, het centrale avontuur is te dun.
En het statische tekenwerk blijft ongeschikt voor een comic
die het moet hebben van herkenbaarheid en consistente karakters.
Nog net één ster. tekst
warren ellis tekeningen simone bianchi
x-factor
#45 (marvel)
Hoe langer het huidige verhaal zich over twee verschillende
schijven afspeelt, hoe complexer het wordt. De gebeurtenissen
in de toekomst vallen langzaam op de juiste plek, zonder dat
ooit duidelijk wordt wat hier nu precies gaande is. En de
scènes in het heden richten zich ditmaal voornamelijk
op Rictor en Guido, die de handen vol hebben aan Shatterstar.
Uiteindelijk ligt het tempo net te laag en voelt de wending
met Rictor en Shatterstar aan het eind aan als een enigszins
goedkope cliffhanger waarover anno nu niet zo veel ophef zou
moeten bestaan. Het werk van de tekenaars overtuigt door de
stabiele stijlen die naadloos op elkaar aansluiten, dus daarom
alsnog drie sterren. tekst
peter david tekeningen valentine de landro
& marco santucci
daredevil
#119 (marvel)
Met het vertrek van de vaste makers in het verschiet, overheerst
het gevoel dat deze serie op dit moment te veel subplots laat
slingeren, subplots die niet op een bevredigende manier kunnen
worden afgerond. Daarmee is meteen het enig mogelijke minpunt
gegeven, want voor de rest wordt een zeer vakkundig geschreven
en inhoudelijk boeiend avontuur verteld over, hoe kan het
anders, de eeuwige rivaliteit tussen Daredevil en de Kingpin.
Misschien dat het tempo te laag ligt, maar dat wordt gecompenseerd
door realistische dialogen en een volwassen thematiek, die
wordt weerspiegeld door het tekenwerk, dat heerlijk noir,
krasserig en sfeervol is. Tel alles bij elkaar op en vier
sterren is haalbaar. tekst
ed brubaker tekeningen michael lark
thor #602
(marvel)
Nu bekend is, dat de schrijver de serie binnenkort gaat verlaten,
wordt hier en daar zichtbaar, dat hij al aan het afronden
is. In dit nummer is het beste voorbeeld, dat de gebroken
hamer van Thor, een zeer boeiende verandering voor het personage,
nu wordt gerepareerd ten koste van een andere recente verandering.
Dat is liefst twee keer terug naar een status-quo en het is
verre van elegant uitgewerkt. En het subplot over de sterveling
tussen de goden is geforceerd, zodat dit een tussennummer
is in aanloop naar de finale. Over het tekenwerk weinig klachten.
Het is uiterst stabiel en gebruikt fijne dunne lijnen, wat
bij de serie past. Toch is het wat minder dan gebruikelijk.
Twee sterren. tekst
j michael straczynski tekeningen marko djurdjevic
detective
comics #854 (dc)
Na de dood van Batman is het Batwoman die de hoofdrol in deze
serie opeist. Ze wordt bijgestaan door een nieuw team makers
en een nieuw, terugkerend vulverhaal over de nieuwe Question.
Vanaf de eerste pagina waait een frisse wind door de reeks,
met een duidelijke introductie van het personage, haar privéleven
en haar innerlijke dilemma's, gevolgd door de introductie
van een boeiende schurk. Dat de lesbische Batwoman niet als
gimmick wordt gebruikt, verdient een compliment. En dan is
daar het tekenwerk, de prachtige stijl met een subliem gevoel
voor design, composities en lay-outs. Het vulverhaal mag inleidend
zijn, deze comic heeft hoe dan ook recht op de volle vijf
sterren. tekst
greg rucka tekeningen j h williams iii
rapture #2
(dark horse)
Het liefdesverhaal over Gil en Evelyn wordt in een duidelijk
kader geplaatst middels een flashback. Daarna gaat de actie
in het postapocalyptische heden in volle vaart door, waarbij
tekstloze pagina's en een dosis geweld de plot aan de dunne
kant maken. Soms duikt een sterk idee op, zeker in de tweede
helft van het nummer. Voor het overige is het echter stevig
onder de maat, omdat het speelt met clichés, zonder
dat daar een slimme draai aan wordt gegeven. Op het vlak van
de tekeningen is verbetering zichtbaar: de dikke lijnen krijgen
door het hogere tempo meer de ruimte en daar laat de strakke
stijl zich van de beste kant zien. Uiteindelijk kan ik niet
hoger gaan dan twee sterren. tekst
taki soma & michael avon oeming tekeningen
michael avon oeming