Soms snap ik het zelfs niet meer.
Dan bekruipt me het gevoel dat ik een afslag heb gemist en
in een bizarre parallelle dimensie ben beland, waar boven
onder is en andersom. Neem de laatste nieuwtjes uit comicland.
De afgelopen weken is het met de moderne communicatie zo snel
gegaan, dat je meerdere keren per dag alle websites over comics
moet aflopen om op de hoogte te blijven. Het ene persbericht
is nog geen seconde de deur uit of de betrokken schrijver
plaatst in een newsgroup al een reactie.
Bij Marvel Comics kun je tegenwoordig
met minder dan een permanente internetverbinding geen genoegen
meer nemen, anders mis je een half dozijn aankondigingen en
sappige geruchten. Vooral die sappige geruchten omtrent het
wel en wee van Amerika's grootste uitgeverij zijn de laatste
dagen een eigen leven gaan leiden. Dan kan de p.r. van hoofdredacteur
Joe Quesada en de zijnen nog zo uitgekookt zijn, tegen de
snelheid waarmee een vette roddel zich als een elektronische
inktvlek over internet verspreidt, kunnen zelfs de slimste
marketingjongens niet op.
Het begon met een opmerking die Quesada
niet zo lang geleden tussen neus en lippen door maakte. Iets
over het uitdunnen van het aantal series met betrekking tot
de X-Men. Wellicht bedoelde hij daar iets onschuldigs mee
en wilde hij aangeven dat de komende tijd kritischer naar
een aantal series wordt gekeken, maar de nieuwssites en de
fans roken bloed. Binnen twaalf uur was van een mug een olifant
gemaakt, schreeuwden gezaghebbende columnisten van de daken
dat Marvel de helft van het aantal X-titels zou schrappen
en hadden trouwe fans een handtekeningenactie op touw gezet,
als protest tegen het onrecht dat hun favoriete comics werd
aangedaan.
Hoog in de ivoren toren van Marvel
Comics hebben Joe Quesada en directeur Bill Jemas het pandemonium
ongetwijfeld met lede ogen aangekeken. Alles wat ze over het
omstreden onderwerp zouden zeggen, zou olie op het vuur zijn.
En dus weigerden ze verder elk commentaar. Met als gevolg
dat de geruchten sterker werden en dat de schrijvers van de
series die volgens de geruchten opgedoekt zouden worden, zich
moesten vergrijpen aan de pot Prozac. John Byrne werd zelfs
zo nerveus omtrent de toekomst van zijn serie X-Men: The Hidden
Years, dat hij zijn conclusies trok en met veel stampij opstapte.
Een officiële reactie kwam er niet en intussen is nog
steeds geen enkele comic daadwerkelijk stopgezet.
Als je er even bij stilstaat, moet
je inzien dat de situatie te belachelijk voor woorden is.
Wanneer schrijvers hun ontslag nemen op basis van geruchten
die op internet zijn opgeklopt en opgeblazen, is er iets mis.
Omgekeerd kan het ook, want bij CrossGen Comics is tekenaar
Joshua Middleton ontslagen vanwege opruiende berichten en
nare onthullingen, nota bene over zijn eigen werkgever, die
hij onder een vaag pseudoniem ergens op een messageboard had
geplaatst. Bij het lezen van dat soort berichten kom ik niet
meer bij. Het is diep triest en geeft haarfijn aan hoe internet
niét moet worden gebruikt, maar het is tegelijkertijd
ook zo komisch, dat ik geen televisie meer nodig heb. Dit
is leuker dan Friends en dwazer dan Seinfeld.
Zonder meer het leukste nieuwsbericht
van de laatste paar maanden is de aankondiging over Battle
Chasers. De chronisch vertraagde serie van Joe Madureira verhuist
naar Image en de uitgever Jim Valentino straalt van de gepaste
trots. Er werd in een overmoedige bui geroepen dat Battle
Chasers als bron van inspiratie voor andere talenten bij Image
moet dienen. Het erge is; dit heb ik niet verzonnen. Image
is trots op het binnenhalen van een comic waarvan één
nummer per jaar verschijnt. Ik vraag me af met wie Madureira's
vriendin allemaal in bed heeft moeten duiken om dit voor elkaar
te krijgen.
Maar laat ik me inhouden. Het blijft
te bizar voor woorden dat de snelheid en de macht van internet
de comicwereld zo op de kop kunnen zetten. Tien jaar geleden
waren deze incidenten binnenskamers gebleven en intern opgelost.
Zonder dat iemand er ooit lucht van had gekregen. Tegenwoordig
duiken de internetreporters als bloedhonden op ieder kuchje,
gebaar en opmerking van iedereen die ook maar iets betekent.
De grens tussen feit en fictie vervaagt. Lang leve internet.