"Volgens mij ken ik die jongen
van De Lama's!" fluisterde ik tegen Bernard. Het was
even na enen in de stationshal van Utrecht Centraal en de
groep voor de twintigste weeklydose.com Meet and Greet was
intussen vrijwel compleet. De enige nieuwkomer was Martin.
En het werd hem moeilijk gemaakt, want ineens stond nog een
andere groep op 'onze' plek voor de Burger King. Daarom zat
hij op een bankje, waar hij, zo dacht hij, anoniem kon toekijken.
Maar Martin was op televisie geweest,
in het publiek bij De Lama's. Hij werd meteen door één
van de Lama's gepromoveerd tot 'Gekke Bertje' en omdat hij
dat al vóór de uitzending op het forum had gemeld,
wist ik precies waar ik op moest letten. Dus wist ik nu hoe
Martin eruitzag. Ik had hem zien zitten, daar op de bank in
de stationshal, toen ik een rondje handen schudde met Bernard,
Cissy, Eric, Erik, Naushad, Sven en Victor. Pas toen alle
neuzen waren geteld, zei ik het tegen de rest. "Ben jij
Martin?" sprak Cissy de verlossende woorden. Hij glimlachte
en stond op. Meet and Greet 20 kon nu echt van start gaan.
mag20
:: middag
Zaterdag 11 april, het KNMI had een
paar dagen geleden nog vrij slecht weer voorspeld voor deze
dag, maar daar trok de zon zich blijkbaar niets van aan. Na
de ingelaste uitstap naar de Mediamarkt, waar hier en daar
een dvd werd ingeslagen, werden we buiten namelijk ontvangen
door een blauwe lucht met slechts een enkele wolk. Zo gingen
we druk pratend naar de eerste reguliere halte op de route,
namelijk stripwinkel Whoops. Cissy ging op zoek naar oude
comics, Bernard liet de naar zijn smaak dure hardcover van
All Star Superman liggen en ik zag dat ze hier zowaar een
plankexemplaar hadden van de ineens zeer gewilde serie Supergirl.
Ik twijfelde even, maar liet de comic staan. Het niet meenemen
van een rugtas naar een Meet and Greet scheelt op een dag
al snel een paar tientjes.
Op naar Blunder, waar Naushad zich
installeerde in de hoek met Donald Duck pockets en de rest
afdaalde in de kelder met de grootste comiccollectie van Nederland.
Nu had ik mijn comics een dag eerder opgehaald, maar Sven
was een tijd niet geweest, dus voor hem werd een stapel neergelegd
waarvan ik de totaalprijs schatte op honderd twintig euro.
Het was twintig euro minder, maar toch, niet gek gegokt. Eric
pakte enkele oude deeltjes van X-Men mee, Bernard vond een
goedkope All Star Superman en de kassa draaide overuren. Zoals
eigenlijk altijd bij ons bezoek aan Blunder. Buiten haalde
Cissy de net zo traditionele roze koeken tevoorschijn. Prompt
ging het regenen, precies tot en met stripwinkel Piet Snot.
Het was de enige bui van heel de dag.
Victor was als één van
de weinigen voorbereid, want hij zette grijnzend zijn paraplu
op. De rest dook vlug bij Piet Snot naar binnen. Vooral de
afdelingen T-shirts en action figures waren behoorlijk in
trek en tegen de tijd dat ik naar buiten ging, baadde Utrecht
weer in warm zonlicht. Onze stop bij de normaal gesproken
laatste winkelhalte, boekwinkel Broese, duurde door de nieuwe
en kleinere opzet van het rek met graphic novels opvallend
kort. Zo hadden we tijd voor Cissy's verzoekje om te neuzen
bij de kantoorboekhandel verderop, waar de forumgenote formerly
known as Daya werkt. Terwijl zij vertelde dat ze straks, als
we na sluitingstijd in onze stamkroeg zaten, graag even wilde
bijpraten, ging Sven een deur verder bij de Free Record Shop
op zoek naar dvd's uit de reeks James Bond.
mag20
:: avond
Bij café Dikke Dries was het
voor de verandering eens niet druk binnen. Het terras zat
daarentegen wel vol, maar vooruit, met negen man zou het vinden
van een plekje daar onbegonnen werk zijn geweest. We schoven
twee tafels tegen elkaar, bestelden de drankjes en, omdat
de bitterballen de vorige keer zo lang duurden, meteen twee
schalen lekkers. Alsof de duivel ermee speelde: drie kwartier
later bleek dat de bitterballen niet eens op de bon stonden.
Het gaf ons veel tijd voor het bespreken van de nieuwe comics,
wat uitdraaide op een kritische analyse van de crossovers
van Marvel en DC. Calliope, voorheen dus Daya, schoof rond
halfzes aan en het mag dan een groot cliché zijn, maar
de tijd vloog voorbij. Tegen zevenen vroegen we om de rekening.
Dit was het punt waarop Eric, Martin
en Victor afscheid namen en begonnen aan hun terugreis naar
huis. Ook Calliope zei vaarwel, maar niet voor ze ons een
Indiaas restaurant verderop had aangeraden. Zo dwarrelden
we zes man sterk richting Ghandi, een restaurant dat volgens
de berichten het afgelopen jaar liefst vijf verschillende
formules en namen had gekend. Nu was het weer gewoon een Indiaas
restaurant. Met, zo viel Erik op, rechtstreeks uitzicht op
de ingang van de rosse buurt. We konden precies zien wanneer
de niet al te aantrekkelijke dame aan de overkant een klant
had. Gelukkig was het eten zo lekker en vooral zo pittig,
dat we daar weinig aandacht aan besteedden. Zelfs Naushad,
bekend met pittige gerechten, vond de kip madras toch wat
aan de sterke kant.
Toen de avond was gevallen en onze
buikjes rond waren gegeten, zochten Cissy en Naushad de auto
op voor hun lange terugrit naar Friesland. Wij, de overgebleven
vier, kozen voor een afsluiter in café Stairway to
Heaven, waar we net als de vorige keer een pokertoernooitje
speelden. Sven, die toen nog met de slechtste kaarten meeging,
paste verdacht veel, maar één gelukje op de
river bracht hem een grote voorsprong die hij in het eerste
potje, waarin ik tweede werd, niet meer weggaf. Erik moest
het doen zonder geheugensteun. Dat ging hem echter prima af:
het tweede potje ging naar hem, nadat ik lang op kop had gelegen,
maar mijn chips verloor omdat hij op de river één
van de drie overgebleven vrouwen zag vallen. We toastten op
een geslaagde dag.
Kwart voor twaalf kwamen we weer aan
op Utrecht Centraal, waar iedereen zijn vervoermiddel naar
keuze opzocht. Voor mij was dat de fiets, die mij, met de
lentebries in de rug, naar huis bracht. Hoewel ik niets had
gekocht, ging ik met een goed gevoel slapen. Ik merkte dat
ik minder vrolijk was dan normaal op de Meet and Greet, maar
wat wil je ook, na het medische nieuws van de afgelopen maanden?
Niettemin was mij duidelijk, om de historische woorden van
een voetbalverslaggever te gebruiken: dit is een goed stel,
hoor.
meet and
greet 20 - stadscentrum, utrecht feeddate:
11.04.09
