Woensdagochtend 15 mei zitten Michael
Turner en Kevin Smith voor de televisie. Michael is nogal
boos omdat hij niet met de afstandsbediening mag spelen en
Kevin kijkt naar de pratende hoofden op het beeldscherm. "Dus
jullie kiezen in dit land honderdvijftig man?!" uit hij
zijn verbazing. "Het is bij ons al moeilijk om één
slapjanus tot president te kiezen." Wanneer Kevin verklaart
dat hij een zwevende kiezer is, schudt Michael het hoofd,
"Dan moet je die shit niet roken als je gaat stemmen."
Vrolijk daalt Devin Grayson de trap
af. Ze heeft de avond ervoor eindelijk de huiscomputer gekraakt.
Normaal gesproken mag die computer eens per twee weken voor
het bw:2 messageboard worden gebruikt, maar gewapend met de
juiste toegangscodes ze heeft tot ver na middernacht zitten
chatten met haar vrienden. Zelfs toen iemand zich voordeed
als een adonis en een potje cyberseks voorstelde, flirtte
ze enthousiast mee, al heeft ze een donkerbruin vermoeden
dat achter deze Casanova een puisterige puber schuilgaat.
Of erger, Rob Liefeld. Tussendoor heeft ze over de verkiezingen
in Nederland gelezen, vandaar dat ze met Kevin en Michael
meekijkt.
"Eigenlijk is het best simpel,"
doceert Devin. "Je hebt een huis in Den Haag. Daar flikkeren
ze honderdvijftig bewoners in, die voor het oog van een paar
camera's belangrijk doen. Na vier jaar worden de minst populaire
bewoners door de kijkers weggestemd." Kevin wijst erop
dat ook twee mensen op de kieslijst staan die zijn overleden,
waarop Devin toegeeft dat de Nederlandse televisie inderdaad
ver gaat. Terwijl de twee in gesprek zijn, grist Michael in
een flits de afstandsbediening van tafel. Kirrend van plezier
zapt hij naar een tekenfilmkanaal. Wanneer de anderen er iets
van willen zeggen, reageert hij kortaf, "Rot op, ik heb
kanker!"
Vanuit de keuken klinkt wat gestommel,
gesmak en een ferme boer. Drew Hayes is wakker. Met zes stokbroden
onder zijn armen, twee stukken kaas in zijn broekzak en popcorn
in zijn mond waggelt hij naar de driezitsbank. Devin negeert
de omvangrijke gestalte en gaat verder met haar uitleg. "Hierover
heb ik iets gelezen. Die kale is neergeschoten en die ene
beweert dat de kogel niet van rechts maar van links kwam."
Herkenning fonkelt in Michaels ogen, "Is dat de magic
bullet theorie uit de film JFK?" Op de achtergrond mompelt
Drew iets over wat zijn vijfde vriendin is overkomen toen
ze de biefstuk een minuut te lang op het vuur had laten staan.
"Kun je me niet naar het verleden
sturen?" weerklinkt in de loop van de middag de stem
van John Byrne. Met tranen op zijn wangen loopt hij achter
Alan Moore aan. Hij is zijn rol als pispaaltje zat en wil
hoe dan ook door het tijdruimteportaal in Alans baard terug
naar de tijd dat hij een gerespecteerd comicmaker was. De
anderen kijken niet op of om, maar begroeten hem met "ouwe
homo!" Voor John is dat de druppel. Stampvoetend onderstreept
hij dat hij fucking hetero is en hij zou vervelende dingen
met het keukenmes hebben gedaan als de producent hem niet
scherp had onderbroken met de mededeling dat het tijd is voor
de nominaties.
Tot Alans opluchting staat op elk
nominatieformulier de copyrightinformatie. "Stitch this,
f'ra ma brinnit goggel!" Tevreden pakt hij een potlood.
Helaas kan Kevin zich niet langer beheersen en gebruikt hij
zijn formulier als vloeitje voor een joint. De producent,
die vlak vóór het avondeten van de beide teams
de uitgewerkte weekopdracht heeft ontvangen, telt de stemmen.
Kevin en Drew worden het meest genoemd. Drew snakt naar een
tiengangenmaaltijd bij zijn favoriete fastfoodtenten, dus
hij is in zijn nopjes. Kevin ontsteekt echter in woede.
"Ik word kostmisselijk van de
demonisering van mij als schrijver, filmmaker en persoon!"
foetert hij. "Iedereen met een beetje hersens ziet dat
ik meer ben dan een op puberale poep- en piesgrappen beluste
junkie? Maar nee, types als Devin en Joe en Jill hebben de
afgelopen weken een klimaat geschapen waarin ik zomaar uit
huis gestemd kan worden!" Kevin bedaart enigszins als
bezigheidstherapeute Leonie uitlegt dat in bw:2 de beste schrijvers
worden weggestemd en de slechtste schrijver overblijft.
"Dat zeg ik. Prima dat ik ben
genomineerd. Ga zo door." En hij neemt nog een geestverruimend
trekje.
De bezoekers
van weeklydose.com hebben gesproken: Drew
Hayes bleef steken op 16 stemmen, Kevin Smith kreeg 27 stemmen
en dus mag hij het huis verlaten.