Weet je wat ik niet snap? Dat mensen
in een bioscoop met andere dingen bezig kunnen zijn dan het
kijken naar de film. Dat twee topacteurs bezig zijn met een
dialoog over angsten, frustraties en dromen, terwijl drie
rijen verder een groepje jongeren de belevenissen van de afgelopen
week bespreekt. Niet fluisterend, maar op een toon dat niemand
zich eraan kan onttrekken. Zeven euro de man voor zo'n anderhalf
uur slap geouwehoer. Hadden ze dat bij de fietsenstalling
gedaan, had ze het geen cent gekost en hadden ze niemand lastiggevallen.
Maar daar gaat het dus allemaal om.
Aandacht! De moderne tiener kan niet zonder directe feedback.
Je kunt met een telefoontje wachten tot je thuis bent, maar
als je in de bus gsm't, luisteren tenminste andere mensen
mee. Het liefst zoeken deze types nog ruzie, ook. Zo heb ik
ooit een hardnekkig kakelend meisje achter me gevraagd of
ze stil kon zijn omdat ik geen donder van de film kon verstaan.
In plat Amsterdams werd mij verteld dat het mijn bioscoop
niet was en dat ik haar dus niet mocht voorschrijven wat ze
wel en niet kon doen en dat, indien ik daar problemen mee
had, haar vriendje mij na afloop graag op de fijnere nuances
van interne bloedingen zou wijzen. Ik was zo beduusd dat ik
niet meer weet welke film het was.
Soms is het te gênant voor woorden.
Vorige maand zat ik bij een voorstelling van Spider-Man toen
halverwege de film de vriend van het meisje voor me opstond.
Hij haalt drinken en popcorn, zij blijft kijken. Ja, moet
kunnen. Amper vijf minuten later schalt haar Britney ringtone
door de zaal en mag ze soppend van de aandacht uitleggen wat
voor een smaak popcorn ze wil. En of ze uit de fles wil drinken,
want de rietjes zijn net op? Wanneer je dan opkijkt of de
rest van de aanwezigen dit ook zo'n wereldvreemd tafereel
vindt, blijkt dat niemand het iets kan schelen. Links voorin
zoent een verliefd stelletje elkaar, achterin sturen twee
meisjes nep-sms'jes naar hun klasgenootjes en onder het bordje
'niet roken' steekt een stoere skater een joint op.
Ik krijg aandacht, dus ik besta. Treffender
kun je het nieuwe decennium niet samenvatten.
Als je hard genoeg schreeuwt, let
niemand op de inhoud. Fractievoorzitter Mat Herben wordt gewipt
door de regioleiders van de LPF, bolletjesslikkers eisen een
betere behandeling, winkelketen Blokker zet in het jaarverslag
dat veruit de meeste overvallen worden gepleegd door Antillianen,
Marokkanen en Oost-Europeanen; ik ben zo langzaamaan selectief
doof geworden voor dit soort mediageile zelfbevlekkers. Zou
dat de reden zijn dat ik me niets meer kan herinneren van
de nieuwste Previews, de maandelijkse bestelgids voor comics?
De ene na de andere pagina schreeuwt je tegemoet. Zelfs de
ergste wanproducten worden aangekondigd of het gaat om een
meesterwerk dat het moderne denken op de kop zet.
Stripbeurzen zijn op afstand het ergste.
Een grotere poel van incestueuze marketingprietpraat kan ik
niet verzinnen. Vorige week was het de beurt aan de comicbeurs
in San Diego. Bij Marvel stond Frank Cho in de schijnwerpers.
De schrijver en tekenaar van de populaire comic Liberty Meadows
heeft een exclusief contract getekend en hij gaat werken aan
een achtdelige miniserie over Shanna the She-Devil. Een Marvel
Max comic. Kortom, dat is er eentje voor volwassenen. "Ik
ga die vrijheid natuurlijk optimaal benutten," baadde
Cho in het licht van zijn eigen ego. "Extreem gewelddadig
en veel vrouwelijk naakt." Ik hoor het speeksel bijna
klotsen in zijn mond.
Opeens zie ik in gedachten hoe Frank
Cho elke vrijdagavond naar de bios ergens om de hoek gaat.
Hij koopt een knisperende gezinszak chips, zet zijn mobiele
telefoon op de hardste stand en slurpt zich samen met zijn
vrouw een weg door een beker frisdrank waar een gezin uit
hongerend Afrika drie weken van kan drinken. Na de eerste
actiescène steekt hij een vers gerolde sigaar op, zijn
vrouw belt halverwege snel even haar zus om te vertellen over
dat ongelooflijke koopje bij de kledingzaak en wanneer Frank
terugkomt van een korte sprint naar het toilet, krabt hij
uitgebreid aan het kruis.
Soms denk ik dat ik de enige ben die
nog werkelijk om de film zelf geeft.