Zondagavond was ik op bezoek bij vrienden
in Amsterdam. De televisie staat daar chronisch vast op zo'n
plaatselijke zender die vierentwintig uur per dag het grotere
wereldnieuws met dezelfde desinteresse brengt als een reportage
over tante Loes die de straat niet meer kan oversteken omdat
de gemeente het zebrapad bij haar om de hoek heeft weggehaald.
Toen ik na het eten het stapeltje borden naar de keuken bracht,
viel mijn oog op het beeldscherm. In een flits zag ik hoe
een meute briesende debielen elkaar te lijf ging. "Ah,
de voetbalcompetitie is begonnen," merk ik hoofdschuddend
op. "Nee," zegt mijn gastvrouw kalm vanuit haar
stoel, "da's cricket."
Op weg naar huis was ik er nog stil
van. Ik kreeg die beelden niet uit mijn kop. Als iemand me
het verhaal had verteld, had ik het zeker niet geloofd. Want
wat moet je je voorstellen bij crickethooligans? Hoe zien
die eruit? Beschaafde mannen in witte spencers die een kwartiertje
woorden als 'vlegel' en 'doerak' hatelijk naar elkaar roepen?
Gaan ze met de piepkleine houtjes van het wicket gooien? Was
het maar waar. In werkelijkheid bestaan de crickethooligans
uit losgeslagen Pakistani die gewapend met loden pijpen, slagbats
en messen het veld betreden en er stevig op los timmeren.
Stel je voor dat je het geweld in
de voetbalstadions zat bent en je bent bekeerd tot het edele
cricket, een sport waar echte gentlemen in maagdelijk wit
op vriendschappelijke wijze een balletje naar elkaar overgooien.
Dan zit je op de tribune en opeens zie je hoe de clubsecretaris
in elkaar wordt gerost. Ik denk dat je dan een zotte avond
hebt. Je stapt toch ogenblikkelijk over op blaasvoetbal?
Zou de comicwereld ook hooligans hebben?
Zijn al meldingen binnengekomen van nerds die de toegang tot
een stripwinkel blokkeren omdat hun favoriete comic daar niet
langer wordt verkocht? Heeft de eerste eindredacteur al een
envelop met daarin een doorgeladen nietmachine ontvangen?
In dat geval mag Brian Pulido wel oppassen, want met het nieuws
dat hij zijn uitgeverij Chaos! Comics failliet laat verklaren,
komt een eind aan tien jaar Bad Girl comics. Voor de niet-ingewijden:
Bad Girl comics zijn comics over schaars geklede, rondborstige
dames die van spannende pose naar spannende pose rondhuppelen.
Het verhaal is slechts van onderschikt belang.
Erotische comics had je natuurlijk
al langer. Vunzige blaadjes met ontspoorde orgastische fantasieën
van schrijvers en tekenaars van bedenkelijk allooi, op regenachtige
dagen in bedompte keldertjes aangeschaft door mannen met lange
jas en gleufhoed. Met Bad Girl comics werd begin jaren negentig
echter een verse markt aangeboord: tieners. Puisterige jongetjes
die vrienden noch een vriendin hebben maar wel zonder nadenken
alle gastoptredens van Lex Luthor in de serie Superman kunnen
opdreunen. Jongetjes die wat sociale vaardigheden niet verder
komen dan die van een kluizenaar. Jongetjes die soms ook hun
behoeften hebben, maar voor wie de bovenste plank in de tijdschriftenwinkel
verboden terrein is.
Achteraf ben ik blij dat ik tijdens
de opkomst van de Bad Girls zo goed als uitgepuberd was. Van
dat soort comics zou ik op twaalfjarige leeftijd vreselijk
in de war zijn geraakt.
De ondergang van de Bad Girl comic
als populair genre mag echter geen verrassing zijn. De moderne
puber heeft geen behoefte meer aan getekende halfnaakte dames.
Vampirella die smachtend haar decolleté aan de lezer
toont? Peanuts! Lady Death die tijdens een gevecht met een
demon wulps haar achterwerk in de lucht gooit? Gaap! Mijn
buurjongetje van dertien surft op internet nachtenlang naar
de vreemdste soorten porno en kan mij meer vertellen over
het vrouwelijk orgasme dan ik ooit bij elkaar heb gelezen.
Mijn nichtje van elf vindt de nieuwste videoclips van allerlei
obscure rapgroepen 'onwijs vet' en wil precies zo kunnen dansen
als alle in bikini gehulde dames om de zanger heen, omdat
'de jongens in de disco daar zo op geilen.'
Wie heeft in deze elektronisch aan
elkaar gekoppelde wereld van totale vrijheid überhaupt
behoefte aan getekende dames in kleurrijke stoeipakjes? Helemaal
niemand! En dat is de reden dat Chaos! Comics zonder ophef
in de geschiedenisboeken verdwijnt. Geen gedoe, geen uitgelaten
comichooligans en zeker geen ontevreden pubers. Die zijn namelijk
net even druk bezig met het downloaden van de foto's uit de
nieuwe Playboy.