Het mag algemeen bekend zijn, dat
ik graag een comic lees. De diversiteit in makers en genres
staat garant voor een wekelijks portie vermaak. Of het nu
gaat om een gevecht tussen held en schurk of een filosofische
discussie op hoog niveau, mijn vier boekenkasten staan er
vol mee. Sinds de studiobazen in Hollywood de comics hebben
ontdekt, mag ik ook voor die hobby uitkomen. Vroeger werd
in de trein lacherig gereageerd wanneer ik een comic uit mijn
rugzak toverde, maar na het succes van de film Spider-Man
is dat definitief verleden tijd.
Dit weekend zat ik in de bioscoop
bij Daredevil, de volgende superheldenfilm in het rijtje.
Vooraf had ik al uit verschillende bronnen vernomen, dat de
rolprent voor een groot deel is gebaseerd op klassieke nummers
uit de comicserie, dus vol goede moed nestelde ik mezelf in
de bioscoopstoel. Dat ging nog verdraaid lastig, want de beenruimte
was beperkt tot een minimum. Typisch Utrecht; de laatste grote
stad van Nederland zonder een vorstelijk uitgerust, hypermodern
bioscopencomplex. Als het een beetje druk is, moet ik altijd
mijn benen dubbel opgevouwen in de nek van de persoon naast
me leggen. In de ergste gevallen krijg je me daar zonder betonschaar
niet meer uit.
Als tussen twee andere stoelen geklemde
menselijke harmonica maakte ik me op voor de voorstelling.
Terwijl de zaal suf grinnikte om die reclame over dat biertje,
smachtte ik soppend van verlangen naar de film die zou onderstrepen
dat comics niet voor nauwelijks uitgepuberde mietjes zijn.
Nou, dat viel tegen.
Ongeveer anderhalf uur later stond
ik dampend van de popcorn weer buiten. De mensen in de rij
voor de kassa schudden meewarig het hoofd. Het was of ze konden
zíen dat ik zojuist naar de slechtste film van de afgelopen
vijf jaar was geweest. In de bus naar huis heb ik mijn comics
van die week heel, heel diep in de tas laten zitten. Stel
je voor dat de chauffeur me betrapte op het lezen van de nieuwste
Daredevil! Voor hetzelfde geld had hij schaterend van het
lachen de lijnbus in één keer in de Utrechtse
grachten gestuurd. Mocht documentairemaker Michael Moore na
zijn tirade tegen wapenbezit ooit een film maken over de verderfelijke
invloed van comics, dan neemt hij Daredevil als voorbeeld.
Ik zie hem al staan voor zijn Oscar, "Shame on you, mister
Affleck! Shame on you!"
In mijn dromen word ik tot de dag
van vandaag achtervolgd door de blik van Ben Affleck. Als
Daredevil heeft hij een masker op, maar als blinde advocaat
Matt Murdock lijkt hij eerder op een geestelijk gestoorde
seriemoordenaar die is begonnen aan zijn vijfde dag zonder
antidepressiva. Gek genoeg lijkt Colin Farrell als de geestelijk
gestoorde seriemoordenaar Bullseye dan weer op een blinde
advocaat. Ook ben ik nog steeds in de war van de Kingpin,
de honderd procent blanke witteboordencrimineel uit de comic
die in de film zomaar een donkere huidskleur heeft en met
zo'n joekel van een sigaar rondloopt, dat ik me afvraag of
Monica Lewinksy in de buurt is.
En Jennifer Garner? Zij speelde dezelfde
rol die ze in de televisieserie Alias speelt! Elektra Natchios
is gewoon één van haar vele dekmantels in dienst
van de CIA. Je verwacht ieder moment dat ze Ben Affleck een
slag voor zijn harses geeft, zijn lichaam in een stortkoker
kiepert en in haar oortje fluistert, "I'm in." Het
zou de film in ieder geval verrassender hebben gemaakt. Nu
is het resultaat zo misdadig slecht, dat ik me afvraag of
de CIA deze wanprestatie niet alsnog moet onderzoeken. Van
het geld dat aan het maken van Daredevil is uitgegeven, hadden
zeker vier integere filmhuisproducties gemaakt kunnen worden
en in de tijd die ik heb besteed aan het bezoeken van de film
had ik liever vijfentwintig keer geluisterd naar de single
van Jamai... en dat doe ik echt niet voor mijn lol.
Het mag algemeen bekend zijn, dat
ik graag een comic lees. Na de afgang van de film Daredevil
zou ik willen dat het niet zo was. Gisteren werd ik in de
trein uitgelachen toen ik een comic uit mijn rugzak toverde.
Zelfs mijn neefje van tien vindt comics iets voor nauwelijks
uitgepuberde mietjes. Volgende week laat ik mijn comics mooi
per post opsturen.