Het Songfestival zegt me niets. Het
interesseert me niet, het boeit niet en het kan me gestolen
worden. Toen ik een jaar of twaalf was, ben ik voor het eerst
frontaal blootgesteld aan de Europese debielenparade en ik
heb tot het eindexamen de psychische littekens van die ervaring
met me meegedragen. Sindsdien ben ik steevast toevallig even
niet thuis als het weer zover is. Ook dit jaar. Afgelopen
zaterdag had ik mezelf gewoon laten uitnodigen voor een verjaardagsfeestje.
Dat is het veiligst, want dan weet je tenminste zeker dat
je wordt omringd door mensen die niet thuisblijven voor dit
boegbeeld van het Europese geestelijk failliet.
Tegen het eind van de avond bleek
dat toch een onguur type de kamer was binnengesmokkeld. Vakkundig
had hij zichzelf naast de televisie gezeteld en toen het aantal
stille hints zo oorverdovend werd, dat geen normaal gesprek
meer kon worden gehouden, haalde de jarige gastvrouw met een
fikse dosis gepaste tegenzin de afstandsbediening tevoorschijn.
We waren net op tijd voor een korte samenvatting van de optredens.
Uiteindelijk hebben we alleen de puntentelling helemaal gezien
en omdat iedereen al redelijk wat op had, was de amusementswaarde
hoog. Europa stemde immers ouderwets politiek bewust. Zou
Blair hebben geweten dat Groot-Brittannië het verpletterende
aantal van nul punten zou krijgen toen hij eerder dit jaar
steun betuigde aan het Amerikaanse voorstel tot ingrijpen
in Irak?
Tijdens de fragmentjes van alle inzendingen
viel me het hoge Shakira-gehalte op. Veel wulps blond dat
in vacuüm gezogen stoeipakjes de zinnenprikkelende danspasjes
de huiskamer in heupwiegde. En kunnen zingen, ho maar. Op
één of andere nieuwssite las ik vorige maand
het bericht dat 'Shakira' inmiddels tot de populairste babynamen
behoort. Grovere kindermishandeling kan ik niet verzinnen.
Zo'n meisje is getekend voor het leven! Ironisch genoeg heet
mijn oudste nichtje ook Shakira. Haar ouders konden toen niet
weten dat aan het begin van de eenentwintigste eeuw een geblondeerde
Latina de hitparades zou bevolken met haar schaapachtige gemekker,
maar je zou bijna juridische stappen overwegen.
Als iets populair is, vindt het navolging.
De mens is nu eenmaal een echt kuddedier. Maar wie bepaalt
wanneer iets een trend wordt? Zijn alle aan het Songfestival
deelnemende landen om de tafel gaan zitten en hebben ze onder
het genot van een fles witte wijn besloten dat het pak Shakira-klonen
moest worden opengerukt? Krijgen we volgend jaar als antwoord
op Idols uitsluitend allerlei puberende tieners die nog niet
eens de baard in de keel hebben? Wie gaat daarover? Zijn daar
actiegroepen voor? Lobbyisten? Onderhandelen op dit moment
twee bezonnebrilde mannen op een parkeerplaats in het bos
over wat volgend jaar de modetrends worden? Het zijn vragen
waar ik 's nachts urenlang van wakker kan liggen.
Misschien komt dat omdat ik op de
lagere school meestal onnozel achter de trend aanhuppelde.
Dan was de klas in de ban van het knikkeren en precies op
de dag dat ik mijn moeder zover had gekregen dat ze voor mij
een zakje knikkers kocht, stond iedereen met een jojo klaar.
Een week huishoudelijke klusjes later kreeg ik een jojo en
ja hoor, de dag daarna was iedereen aan het knikkeren. Ik
denk dat ik me ongeveer zo voelde als de hoge jongens bij
Dark Horse Comics zich vandaag de dag voelen. Onder de noemer
Tsunami heeft concurrent Marvel Comics met een lading op Japanse
manga geïnspireerde titels een nieuw marktsegment aangeboord
en drie maanden later komt Dark Horse met Rocket Comics. Het
woord 'manga' is in het persbericht angstvallig gemeden, maar
dat is het wel degelijk.
Een andere marketingstunt bij Marvel
is het plotseling overschakelen naar de oude nummering. Comics
die de afgelopen tien jaar uit commercieel oogpunt zijn herstart,
schakelen over op de oorspronkelijke telling omdat op die
manier bijvoorbeeld alsnog feestelijk het vijfhonderdste nummer
kan worden gevierd. Nu bestaan buiten Marvel weinig comics
die doelbewust zijn herstart, dus op korte termijn kunnen
weinig uitgeverijen volgen.
Hier in Nederland hebben we echter
de serie Spiderman na bijna tweehonderd nummers een herstart
laten maken. Met de nieuwe nummering zitten we rond de negentig,
maar als Juniorpress het rondkrijgt met de distributie, vieren
we volgend jaar augustus alsnog het driehonderdste nummer.
Briljant! Ik lanceer het plan meteen tijdens de eerstvolgende
redactievergadering. Trendvolgers? Nee, wij worden trendsetters!