Bij het naar binnen lopen, staat het
meisje voor me ineens stil. Ik bots nog net niet tegen haar
op, maar raak met de punt van mijn schoen wel haar hak. Ze
werpt me een vuile blik toe. Alsof ik net eigenhandig haar
twee katten heb verzopen. In de rij bij de garderobe staat
ze wederom voor me, hand in hand met haar vriend. Het is dringen,
we schuifelen langzaam naar voren en ik kan niet voorkomen
dat onze schoenen elkaar weer vinden. Opzichtig kijkt ze me
aan, alsof ik niet alleen haar twee katten maar ook drie generaties
jonkies in de sloot heb gegooid.
Wanneer het meisje eindelijk aan de
beurt is, legt ze twee jassen op de balie. Ze maakt een zwaaibeweging
waarbij ze even tegen mijn handen stoot. Haar verontwaardigde
blik wordt ditmaal begeleid door een duidelijk hoorbare 'tsk'.
In haar belevingswereld heb ik inmiddels een hele kinderboerderij
uitgemoord. Ik haal mijn schouders op. Als dit meisje zó
reageert op zulk minimaal contact, dan krijgt ze een zware
avond. Want vanavond ben ik in Amsterdam, in een uitverkocht
Paradiso. Straks botsen bijna 1500 mensen tegen haar aan.
Een paar weken geleden ontdekte ik,
dat een bekende van me ook naar dit concert gaat. Dat is prettig,
want zo heb ik toch nog een beetje aanspraak. Vroeger zou
het nooit in me op zijn gekomen, alleen naar een concert,
maar bij het aanhoudend uitdunnen van mijn vriendenkring is
het dit afgelopen jaar bittere noodzaak geworden. Over de
koudwatervrees van in mijn eentje naar de bioscoop ben ik
heen, in mijn eentje naar een concert voelt nog wat gek. Gelukkig
sms't hij, dat hij en zijn vrienden eraan komen. Ze zijn in
de buurt.
Het is al druk in de stad. Vanavond
is het namelijk ook nog koninginnenacht en wandelend vanaf
het station struikelde ik op meerdere plekken over zich stevig
indrinkende types met oranje pruiken. Ik hoop dat ik mijn
fiets straks niet opgevouwen om een lantaarnpaal in Utrecht
terugvind. Veel tijd om me zorgen te maken, heb ik niet, want
terwijl de zaal aardig volloopt, tikt hij me op de schouder.
Dan blijkt, dat ik zijn sms verkeerd heb gelezen. Waar ik
een volledig voetbalelftal verwachtte, had hij het niet over
'mijn vrienden', maar over 'mijn vriendin'.
Zo valt de zaal stil. Zomaar ineens
staat het voorprogramma op het podium. De mannen in het publiek
schieten de geheugensticks van hun camera vol en het duurt
even voor ik zie waarom. Als de zangeres geen inkijk tot aan
haar navel zou hebben, zou iedereen echter in slaap vallen.
De basgitaar klinkt zo hard, dat ik kriebel aan mijn neus
krijg, de teksten bestaan uit het eindeloos herhalen van één
zin en omdat de band zich geen drummer kon veroorloven, komt
een oorverdovende beat uit een computer. Lang leve de oordopjes.
Het applaus aan het eind is eerder
van opluchting dan van bewondering. De handen gaan pas oprecht
op elkaar als de Yeah Yeah Yeahs zo rond negen uur hun plek
innemen en een zinderende show neerzetten. Zangeres Karen
O heeft dan geen inkijk tot aan haar navel, ze wint het met
haar vele kostuums, haar tomeloze energie en enthousiasme
op alle fronten van haar voorganger vanavond. Ja, okay, ze
vergist zich als ze ons feliciteert met de verjaardag van
onze koningin, maar kom, geen enkele buitenlander die de logica
achter onze Koninginnedag snapt.
"Off with your head," zingt
ze, het hoofd gehuld in een fluorescerend masker. Het eerste
nummer van de toegift veroorzaakt een moshpit van stuiterende
mensen vlak voor het podium. Heel stiekem hoop ik dat het
meisje van bij de garderobe, het meisje met de verongelijkte
blik, daar precies middenin staat. Wij staan aan de rand van
het gespring, veilig achter het homostelletje dat meer oog
heeft voor elkaar dan voor hun omgeving. En ik merk dat ik
geniet. Het is opzwepende muziek, vrolijke muziek, die me
vult met positieve energie. Precies wat ik nodig heb.
De afgelopen vijftien maanden waren
vreselijk. Liefst twee emotionele klappen kregen mij lang
knock-out, sloegen me naar de zijlijn van het leven. Maar
hier, vanavond, kan ik dat voor eventjes allemaal loslaten.
"Dance, dance 'til you're dead!" zingt Karen met
die ondeugende grijns. Ja, grijns ik breed terug, dat is precies
wat ik maar eens ga doen.