Zaterdagochtend 22 september haalde
mijn piepende wekker me om een uur of kwart over zeven uit
een comateuze slaap. Tijd voor de eerste dag van de Stripdagen
2001. Het zonnetje lachte de wereld breed toe, vandaar dat
ik na het snel verorberen van wat bij elkaar gesmeerde boterhammen
me per fiets richting Utrecht begaf. Eenmaal in het kloppend
hart van Nederland stalde ik mijn trouwe tweewieler bij Juniorpress
collega Tom Groot, waarop we bepakt en bezakt richting de
Mariaplaats wandelden.
Om negen uur werden we daar met de
auto opgehaald door Erik van Rooijen, die ons meteen een zak
snoep toestopte; Sweettooth is niet voor niets zijn naam op
het messageboard. Aangezien het rustig was op de weg en Erik
met Limp Bizkit uit de speakers het gaspedaal diep intrapte,
waren we ruim op tijd in Den Bosch aanwezig. Kwart voor tien
wandelden we langs de stripfanatici voor de kassa's, waar
Erik zich aansloot bij Joost Mundi en Eric van der Pol, twee
andere trouwe bezoekers van het board. Tom en ik konden gemakkelijk
via de medewerkeringang naar binnen en in tegenstelling tot
vorig jaar was het vinden van de Juniorpress stand geen probleem.
de stripdagen
:: dag 1
De stripbeurs was namelijk weer flink
gekrompen: waar vorig jaar de GenCon als wormvormig aanhangsel
aan de grote zaal hing en de ruilbeurs in de kleine zaal werd
gehouden, was deze keer alleen de grote zaal geopend. En helaas,
zelfs met alles in één zaal waren de gangpaden
zo breed dat je er met speels gemak autoraces kon houden.
Het aantal kraampjes was ten opzichte van het vorige jaar
bijna gehalveerd en met dit tempo worden de Stripdagen volgend
jaar gehouden in de achtertuin van mijn buurman. Spijtig dat
het blijkbaar zo matig gaat met de hele stripwereld, maar
aan de andere kant was het wel overzichtelijker.
In de stand van Juniorpress troffen
we Jan de Rooij, die de boel op orde had gemaakt. Vlak voor
de deuren werden geopend, kwam vertaalcollega Peter de Bruin
binnen. Tegen die tijd had ik de eerste weeklydose.com presentielijst
al tevoorschijn getoverd, had ik de stapel weeklydose.com
T-shirts gesorteerd klaargelegd en kon de beurs beginnen.
Hoewel het meteen duidelijk werd dat het minder druk zou worden
dan vorig jaar, maakte dat bij Juniorpress niet uit. Binnen
dertig minuten stonden de comicliefhebbers met tientallen
tegelijk in de bakken te graaien en had ik al tien mensen
met het weeklydose.com shirt gespot. Veel oude bekenden, maar
ook allerlei nieuwe gezichten die hun shirt kwamen ophalen
en de presentielijst wilden tekenen. De andere gearriveerde
medewerkers in de stand keken vol verbazing toe. Eindredactrice
Ans Loos vond het allemaal wel grappig en had het steevast
over mijn 'fans.'
Als altijd graviteerden veel bezoekers
rond de diepe bakken met Amerikaanse comics. Juniorpress krijgt
van Amerikaanse uitgeverijen Marvel en DC dozen vol presentexemplaren.
Die worden opgeborgen en indien nodig geraadpleegd, maar de
hoeveelheid archiefkasten is niet oneindig, vandaar dat ieder
jaar een deel in de verkoop gaat tegen een speciale wisselkoers
van één gulden voor één dollar.
Vooral de deeltjes Ultimate Spider-Man waren erg in trek,
hetgeen niet zo verwonderlijk is als je hoort dat ze elders
op de beurs voor meer dan dertig gulden per stuk te koop staan.
Het zoeken naar de juweeltjes tussen de pulp was allesbehalve
makkelijk. Niets stond op alfabetische volgorde en menig bezoeker
moest met alpinistenpak aan op expeditie, maar de beloning
was er ook naar.
Vanwege de aanhoudende stroom bezoekers
van het messageboard bleef ik langer dan gebruikelijk plakken
in de stand. Nieuw gezicht hier, T-shirt daar; het was druk
doch gezellig. Richard Boom meldde zich als eerste. Vol trots
liet hij zijn officieel ingewijde, want door kleine Bram ondergespuugde
T-shirt zien. Hij was tevens de eerste die mij de codezin
'Joe Quesada is voor mietjes' kon vertellen en hij had dus
recht op de door Quesada gesigneerde Daredevil #10. Hij was
echter zo sportief om te zeggen, "Geef maar aan iemand
die het echt heel leuk vindt," vandaar dat Peter Havik
tien minuten later met de door mij uitgeloofde prijs aan de
haal ging. Daarna sprak ik dit jaar na twee mislukte eerdere
pogingen eindelijk met Jaco de Vries, liet Sven Mesman vol
afgrijzen het gat in zijn T-shirt zien ("Ik zweet radioactief"),
kwam briefschrijver Johan Nelemans bijpraten en hoorde ik
van Tim Coupillie en chromium (wiens echte naam zo onleesbaar
was dat ik het niet kan ontcijferen) dat enkele andere Belgische
boardbezoekers wegens persoonlijke omstandigheden helaas niet
aanwezig konden zijn.
Halverwege de eerste dag meldden de
eerste twee dames van het board zich bij de stand. Bianca
en Dolores (die hun achternamen heel angstvallig geheim hielden;
waarschijnlijk uit belastingtechnische overwegingen) hadden
eindelijk de moed bij elkaar geraapt om zich bekend te maken.
Vooral Dolores, die op het board zelden op haar elektronische
mondje is gevallen, had zichzelf eerst drie verlegen rondjes
om de stand lang moed in moeten praten. Niet veel later stond
ook Aart Zeeman opeens voor de stand. Met zijn respectabele
leeftijd is hij de grootvader van het board, maar de twinkeling
in zijn ogen verraadde een jeugdige voorliefde voor comics
en dan met name variant covers. Erg leuk was ook de ontmoeting
met Nicole de Klein, een briefschrijfster die vorig jaar het
allerlaatste exemplaar van de eerste Witchblade omnibus had
gekocht. In haar enthousiasme heeft ze haar zus aangestoken,
die gretig inkocht. Kijk, zo moet dat! Nicole beloofde ook
snel weer eens te schrijven.
Pas tegen drie uur maakte ik mijn
eerste rondje over de beurs. Dat viel tegen. Veel winkels
schitterden door afwezigheid en op de ruilbeurs was weinig
te beleven. Helemaal opvallend was de kleine hoeveelheid comics.
De laatste jaren waren de comics stevig in opmars, maar dit
jaar kon ik met veel pijn en moeite één stand
vinden waar nog een beetje paperbacks werden verkocht en het
aantal verkooppunten van comics was gering. Bij Silvester
tikte ik een Blade of the Immortal bundeling op de kop en
bij Comic Watch stopte Sytse Algera me een Powers #1/2 toe
en dat was het wel. De tijd dat je hele dagen over de beurs
kon slenteren en overal wat zag, lijkt definitief voorbij.
Weinig nieuwe strips, weinig comics en ook niet onbelangrijk,
weinig Nederlandse en Belgische tekenaars van naam. Als sommige
tekenaars niet eens meer naar de Stripdagen wíllen
komen, houdt het natuurlijk een keer op.
Aan de late kant dook televisieberoemdheid
en vertaalcollega Ger Apeldoorn op in de Juniorpress stand.
Hij kreeg van mij direct het speciaal voor de beurs ontworpen
naamkaartje en maakte onbeschaamd reclame voor zijn comedy's
op televisie en het satirische radioprogramma dat hij samen
met Harm Edens maakt. Juniorpress was derhalve op volle sterkte.
Een uur voor sluitingstijd werd het echter langzaam maar zeker
steeds rustiger, zodat het uiteindelijk in de stand drukkerwas
dan erbuiten. Een praatje maken met trouwe fans werd hierdoor
wel een stuk makkelijker. Briefschrijfster Wanda Kief was
één van de personen die daar gretig gebruik
van maakte. Haar portemonnee moet dat minder leuk hebben gevonden,
want nu kon ze in alle rust de comics zoeken die ze wilde
hebben, kocht ze meteen maar een weeklydose.com T-shirt en
beloofde ze plechtig dat ze een bezoek aan het board zou brengen.
de stripdagen
:: avond
Om vijf uur werden de poorten gesloten.
Hier en daar werden wat handen geschud en het grootste deel
van de Juniorpress medewerkers maakte zich op voor het etentje
in de binnenstad. Het restaurant waar we normaal gesproken
zaten, was nu helaas volgeboekt, vandaar dat deze keer was
gereserveerd bij het restaurant De 4 Azen. Dat begon al lacherig
toen we ontdekten dat het zo'n beetje recht tegenover de plaatselijke
seksshop zit, maar het werd nog erger toen bleek dat de groep
te groot was voor één tafel en dus over twee
wankele tafeltjes werd uitgesmeerd. Er wachtte ons meer, want
zo groot als de menukaart was, zo piepklein was de hoeveelheid
eten op het bord. Haute cuisine?
Halverwege het hoofdgerecht zeilde
opeens een heel contingent dames op leeftijd binnen. Veel
rumoer, veel drukte en na amper een kwartier zetten ze een
close harmony song in. En daarna nog eentje. En nog eentje.
Er werd getoast, gespeecht en nog maar een keertje gezongen.
Ger maakte driftig aantekeningen, want hij wist dat hij dit
ooit kon gebruiken voor een nieuwe comedy, Ans keek verdwaasd
om zich heen, Minggus Lopulalan ging maar aan een glas wijn
en ik wilde dat ik dit tafereel voor een column had verzonnen.
Toen 'The Lion Sleeps Tonight' had geklonken, ging het opperhoofd
van het bejaardenkoor langs bij de andere tafels en deelde
ze een felgeel foldertje uit. De verzameling lekkende incontinentieluiers
noemde zich Groeten uit Oisterwijk en ze treden blijkbaar
op. Tegen vergoeding. Op verzoek. Je verzint het niet. Melig
word je er echter wel van, want toen de serveerster vroeg
of het had gesmaakt, informeerde ik nonchalant of de kok soms
naar bijscholing was.
Gierend van het lachen stonden we
klokslag negen uur op straat. "Volgend jaar ergens anders?"
Absoluut. We namen afscheid van de anderen, waarna Peter,
Tom en ik bij Minggus in de auto stapten. Peter werd op het
Centraal Station gedropt, Minggus zocht de snelweg op en Tom
haalde de CD van Limp Bizkit tevoorschijn. Krap een uur later
dook Utrecht op en via wat toeristische omwegen (en een paar
verkeersovertredingen) kwamen we op de plek van bestemming.
Minggus snorde door naar huis, ik haalde mijn fiets bij Tom
uit het halletje en begaf me in de zeikende regen richting
Zeist. Uiteindelijk was ik kwart over elf thuis, alwaar ik
snel de presentielijst op de site zette en een paar opmerkingen
op het board plaatste. Morgen weer een dag.
de stripdagen
- de brabanthallen, den bosch feeddate: 22.09.01