De eens in de twee jaar georganiseerde
Haarlemse Stripdagen gingen deze keer stevig terug naar de
basis. Waar de beurs in 2000 nog in een donker hol ergens
aan de rivier de Spaarne werd gehouden, had de organisatie
besloten dat de Grote Markt net als voorheen weer de centrale
locatie moest worden. Terecht, want er gaat in Haarlem niets
boven die prachtige omgeving, zeker niet als het zonnetje
heerlijk op het plein neerkijkt. Zaterdag had ik al allerlei
andere sociale dingen aan mijn hoofd, vandaar dat ik voor
de zondag koos.
Niet helemaal uitgeslapen stapte ik
in alle vroegte op mijn fiets richting het Centraal Station
van Utrecht. Amper drie minuten later kuchte mijn telefoon.
Messageboardgenoot Sven Mesman had zich verslapen en kon pas
een uur later op het station zijn. Geen punt, want op perron
7 kon ik lekker van de zon genieten. In de stationshal spotte
ik een andere boarddelinquent, Daya, maar zij negeerde me
zo naturel, dat de plaatsvervangende schaamte me bijna te
veel werd. Eenmaal in de trein verkozen Sven en ik een rustig
balkon boven een met angstaanjagend asociaal randtuig behangen
vol balkon. Toen de trein vlak voor Duivendrecht wel heel
fel remde, knoopte een vrolijke meid spontaan een gesprek
met Sven aan, maar toen hij een nieuwe dimensie aan de term
'terminaal verlegen' gaf, moest ik dat gesprek afmaken.
haarlem
:: grote markt
Een overstap later rolden we in Haarlem
uit de trein. Vijf minuten wandelen bracht ons naar de Grote
Markt, waar de circustentzeilen ons enthousiast toewapperden.
Voor het betaalbare bedrag van twee euro mochten we de tent
binnen. De eerste volle ronde was weinig spectaculair. Hier
en daar wat comics, een verdwaalde tekenaar en vooral een
schreeuwerige omroeper. Met andere woorden, niet iets waarvoor
ik de portemonnee wilde trekken. Voor een bord poffertjes
deed ik dat wel. Omstreeks het middaguur doemde een trio zwarte
weeklydose T-shirts op: Eric van der Pol, Joost Mundi en Erik
van Rooijen hadden na veel fileleed hun weg naar de binnenstad
gevonden. Samen maakten we een ronde door de tent en langs
de kraampjes op het plein.
Vlakbij de ingang dook Jaco de Vries
op, die gaarne zijn stapel comics van de Juniorpress Free
Comics Actie wilde hebben en vol trots liet zien welke gaten
op zijn Marvel checklist hij die ochtend had gedicht. Het
wachten was alleen nog op collega Peter de Bruin. Had hij
niet gezegd dat hij rond half één bij de bar
in de tent zou zijn? We gingen er maar even bij zitten. Colaatje?
Lekker. Wat heb jij gekocht? Wat zeg je, ik versta niets omdat
die mafkees met de microfoon er doorheen mekkert. Zou Peter
verdwaald zijn? De groep werd toch uitgebreid, omdat ook boardbezoeker
Eddie Lukkien de lokroep van de beurs niet had kunnen weerstaan.
Gezamenlijk trok de weeklydose.clan door de tent. Sven kocht
enkele action figures en een Transformers DVD, Eric en Joost
maakten een praatje met een collega-gamer en ik babbelde bij
met de inmiddels bekende groep collega's en kennissen.
Buiten vond Joost bij de stand van
Silvester de eerste drie nummers van de vrij onbekende independent
comic Electric Girl. Sowieso een puntje erbij voor deze winkel
annex uitgeverij, want in de bakken stonden bijzonder veel
indie comics. Later op de middag ontdekten we dat de kraampjes
verder doorliepen dan we dachten. Sterker, die route bracht
ons naar twee andere zalen waar ook strips werden verkocht
en waar een groepje alternatieve Amerikaanse tekenaars gretig
een krabbeltje in hun werk zette. Daar kon ik eindelijk geld
over de balk smijten: het nieuwe materiaal Maaike Hartjes
was gebundeld in haar grootste Dagboekje ooit en daar gaf
ik graag zestien euro voor uit. Eric, Joost en Erik waren
inmiddels richting huis vertrokken en na een pauze op een
zonovergoten terras begaf ook Eddie zich huiswaarts. De laatste
ronde bracht verder niet veel bijzonders meer.
In het algemeen was de stemming onder
de standhouders redelijk tot goed. Iedereen was opgelucht
dat 'die oude Duitse bunker van twee jaar geleden' was verruild
voor de Grote Markt, de weergoden trakteerden ons niet op
een plaatselijke donderbui en de sfeer was gezellig. Vergeleken
met de vorige keer waren de comics beter vertegenwoordigd,
dus ook dat is een pluspuntje. Als vanzelfsprekend zijn de
praatjes met andere liefhebbers en vakgenoten het leukst aan
zo'n beurs. Bij de stand van Stripschrift grapte ik dat ze
eigenlijk een bord met daarop 'Nu financieel onafhankelijk'
hadden moeten ophangen, met Duck-veteraan Michel Nadorp wond
ik me op over Marvels beleid voor aankondigingen in de Previews
bestelgids en oude bekende Johan de Neef toverde tevreden
een stapel comics uit de jaren zeventig tevoorschijn. En dan
vergeet ik ongetwijfeld een rits andere gesprekspartners!
Zou het liggen aan het feit dat Juniorpress
in Haarlem nooit een stand heeft en dat ik vrij mocht rondlopen?
Stand of geen stand, beide opties hebben zo hun charmes. Vandaar
dat de Stripdagen in Haarlem en de Stripdagen in Den Bosch
altijd leuk voor de afwisseling zijn.
Op de terugweg bladerden Sven en ik
onze aankopen door. Gezien de tijd zochten we voor het avondeten
een fastfoodtent op. Hoewel we het wel hadden verwacht, zagen
we nergens een aan zijn grote milkshake lurkende Drew Hayes.
Of was hij nou nog niet uit Bad Writer: 2 gestemd? De meligheid
bleef ons plagen toen onze blik bij het verlaten van het etablissement
op een bordje viel waarop werd medegedeeld dat je per consumptie
slechts vijftien minuten mag blijven zitten. Best lang voor
de moderne jeugd. Dat zijn toch zeker vier muziekvideo's.
Lang verhaal kort, Haarlem 2002 kostte
me niet veel, was gezellig en kan derhalve als geslaagd worden
bestempeld. Complimenten aan de organisatie, die de boel deze
keer daadkrachtiger heeft aangepakt, met een volwaardige website,
een strak vormgegeven programmaboekje en veel tentoonstellingen
en filmvoorstellingen (Ghost World!) om de beurs heen. Kijk,
zo moet het dus. Op naar Haarlem 2004.
stripdagen
haarlem - grote markt, haarlem feeddate:
02.06.02