Het eerste wat tijdens het bezoek
aan de stripbeurs in Rijswijk opvalt, is de naam van de hal.
De Darling Market heet nu de Darling Expo, een verandering
die niets afdoet aan de dubbelzinnigheid maar wel duidelijk
maakt, dat het een locatie is waar allerlei evenementen worden
georganiseerd. Ditmaal heeft de organisatie beslag gelegd
op de grote zaal, die versierd met kerstverlichting meer sfeer
uitstraalt dan de nabijgelegen kleine zaal. Wat dat betreft,
doet deze editie van CartoonWorld zeker niet onder voor die
in Arnhem.
Eerder die zaterdag 14 februari was
ik op tijd opgepikt door vertaalcollega Tom, die vervolgens
feilloos de weg naar Rijswijk had gevonden. Het zoeken naar
een parkeerplaats was misschien nog wel het lastigste deel
van de reis. De rijen voor de kassa's liegen er dan ook niet
om. Wij kiezen voor de kortste rij en zien al snel dat die
andere rij zo veel langer is, omdat daar het leukste meisje
achter de kassa zit. Je zou zeggen, dat hiermee het vooroordeel
over stripliefhebbers als verlegen puberjongetjes wordt bevestigd,
maar dat valt in de praktijk enorm mee: in beide rijen staan
opvallend veel stelletjes die deze Valentijnsdag hebben uitgekozen
voor een gezellig dagje uit. Vijf euro armer en twee kaartjescontroles
later betreden we de beursvloer.
rijswijk
:: beursvloer
Een eerste verkennende ronde brengt
ons bij de fleurige stand van Stripster, waar boardgenoot
Aart zich bezighoudt met het opruimen van denkbeeldige pluisjes
op de verder pijnlijk lege tafel. Het is elf uur en de grote
drukte moet nog komen. Gelukkig bestaat hierdoor de gelegenheid
voor een goed gesprek. Verderop lopen we Peter tegen het lijf,
die voor even uit zijn stand mocht en intussen enkele andere
bezoekers van het messageboard had gespot. Vreemd genoeg gaat
het binnen vijf minuten weer over de Stripdagen. Blijkbaar
heeft de abominabel slechte beurs in Alphen aan de Rijn van
afgelopen herfst veel diepere sporen op onze ziel achtergelaten
dan we dachten. Aan de andere kant van de hal eindigt de eerste
volle ronde bij de stand van Comicasa.
Tijdens de tweede ronde worden de
verschillende kraampjes aan een nader onderzoek onderworpen.
Het is niet zo dat ik op zoek ben naar een bepaalde comic.
Ik heb niet eens een lijstje! Tijden veranderen. Tien jaar
geleden kon je mij op de Stripdagen in Breda steevast vinden
met een grote rugzak, een schetsboek (voor al die vrij rondlopende
tekenaars) en een keurig uitgeprinte lijst van alle comics
die ik zocht. Tegenwoordig koop ik nauwelijks meer wat, als
ik überhaupt wat koop. Het contact met de andere stripliefhebbers
is veel belangrijker. Daarom sta ik bij één
van de weinige stands met veel comics raar te kijken wanneer
ik een complete verzameling van de DC comic Impulse tref.
Uit mijn hoofd weet ik absoluut niet welke ik mis. Puur op
de gok haal ik drie deeltjes uit de bakken. Voor anderhalve
euro kan dat geen kwaad.
In de buurt van de stand van Comicasa,
die dit weekend is uitgeroepen tot algemene verzamelplaats
van de boardbezoekers, treffen we gedurende het uur daarna
Eric, Johan, Maarten, Erik en veel andere bekende gezichten.
Met Maarten maak ik me gespeeld boos over de nieuwe vormgeving
die onlangs bij DC Comics is gekozen voor de bundels van Neil
Gaimans The Sandman; lastig voor fans die net bezig zijn met
het verzamelen van de tien paperbacks en zich geconfronteerd
zien met een halverwege sterk afwijkende lay-out in hun boekenkast.
De babbel met Johan en Eric duurt langer. Te lang, naar mening
van een standeigenaar, die ons op weinig subtiele wijze laat
weten dat wij zijn stand blokkeren. En ik maar denken dat
een man of drie voor je stand juist extra bezoekers trekt.
Het spreekt voor zich dat we niet meer bij die stand zijn
teruggekeerd.
Op het eiland in het midden van de
hal slijpt aanstormend tekentalent Chris Evenhuis zijn potlood.
Bij hem is het net even rustiger geworden, vandaar dat hij
me in het kort bijpraat over banale zaken als het vinden van
deze hal ("We hebben volgens mij de halve stad wel gezien")
en serieuzere onderwerpen als zijn ambitie als tekenaar van
Amerikaanse comics. Het is op diezelfde plek dat Chris later
op de middag onthult, dat hij incognito graag tekenaar Steven
de Rie mag pesten. Zijn collega Romy van der Hoeven kan een
gniffel maar net onderdrukken. Tegen die tijd hebben Tom en
ik een tussenstop in de eethoek gemaakt, waar een andere Erik
zijn buit heeft getoond en waar boardgroentje Elke ons zomaar
over het hoofd heeft gezien. Foei! Inmiddels heb ik ook het
onverwacht snel verschenen derde deel van de Europese stripreeks
Atalante in hardcover aangeschaft.
Halverwege de middag nemen we afscheid
van de beurs. In vergelijking met twee jaar geleden mag de
zaal dan groter zijn, het aantal kraampjes is mede dankzij
de ruime opzet van de gangpaden niet evenredig gegroeid, dus
zo om een uur of twee hebben we alles gezien. Daar is het
nu eenmaal een relatief kleinere beurs voor. De sfeer is echter
ronduit prima. De plattegrond is strak ingedeeld, strips en
comics worden evenwichtig afgewisseld en de boel ziet er uitnodigend
uit. Misschien dat de organisatie van de Stripdagen daar iets
van kan leren?