Het moet het weekend van 12 en 13
februari 2000 zijn geweest. Na een paar weken leren omgaan
met HTML, na vele uurtjes priegelen met Photoshop en vooral
na veel twijfelen en zenuwachtig ijsberen, gooide ik mijn
eerste echte poging tot een eigen website online. De lay-out
was schaamteloos gejat van een sjabloontje. De inhoud stelde
niet veel voor. Typefouten vierden hoogtij. Maar die site
was toch maar mooi in de lucht. De Weekly Dose of Comics.
alle
begin is moeilijk
Een eigen site is natuurlijk een leuk
idee, maar dan moet het wel ergens over gaan. Comicrecensies,
dat leek me een goede insteek. Die schreef ik immers toch
al elke week. Vertaalcollega Tom Groot en ik kochten in die
tijd zo veel series, dat we uren kwijt waren aan alleen al
het telefonisch bespreken van die wekelijkse dosis. Vandaar
dat we na de Stripdagen van 1998 overgingen tot het per mail
behandelen van de comics. Inderdaad, die mailtjes noemden
we Weekly Dose of Comics, wat niet lang daarna werd afgekort
tot WDoC.
Dapper doch met een beetje last van
koudwatervrees zette ik dat weekend mijn eerste recensies
online. Omdat ik ook graag wilde weten of de site wel werd
bezocht, zette ik zo'n Nedstatteller bovenaan de startpagina.
Dat bleek zo gepiept. Trots bekeek ik mijn site online. Een
kwartier later was de euforie weggeëbd en zat ik nog
steeds in dezelfde houding achter de computer. Nee, ik had
geen engelen met harpmuziek verwacht, maar de vraag 'is dit
het nou?' galmde stiekem wel door mijn hoofd.
Meer inhoud, dat moest het antwoord
zijn, dacht ik bij mezelf. Ik had immers nog vier items over
in mijn menustructuur. In de maanden daarna vulde ik die items
met statistieken over de door mij gekochte en gerecenseerde
comics, columns over comics en comicmakers, achtergrondinformatie
over de series van Juniorpress en uiteraard de onvermijdelijke
sectie met contactinformatie en links naar andere sites. De
site kreeg vorm, de site kreeg inhoud. Ik stelde zelfs een
heus updateschema op. Trots bekeek ik mijn site online. En
ik was niet de enige, want dankzij mijn Nedstatteller, een
agressieve mailcampagne en de brievenpagina's van Juniorpress
hadden aardig wat mensen hun weg gevonden naar mijn stekkie
op de elektronische snelweg.
Nog altijd geen engelen met harpmuziek,
maar de vraag of dit het nou was, galmde gelukkig ook niet
meer door mijn hoofd. Via een goede vriend, tevens webmonkey,
koppelde ik mijn eigen webruimte bij Planet Internet aan de
URL comics.crash.nu en heel langzaam, heel stiekem vormde
zich een plan voor een officiële website. Een punt-com.
Met alles erop en eraan. Het enige wat nodig was, bleek een
paar stoute schoenen. En daar had ik er genoeg van.
op naar
onafhankelijkheidsdag
Brainstormen over de naam van de site
was niet nodig. Ik kortte Weekly Dose of Comics af tot Weekly
Dose, plakte de twee woorden aan elkaar en haalde de hoofdletters
weg. Zo ontstond het plan voor weeklydose.com. In de zomer
van 2000 registreerde ik het domein en liet ik mijn site gratis
en voor niets bij Doteasy hosten. Een paar maanden uitgebreid
testen op dingen als uptime en bereikbaarheid later, kon de
grote overstap worden gemaakt.
Die verhuizing ging gepaard met een
nieuwe lay-out. Eentje die ik nu eens niet van een sjabloon
had overgenomen, maar eentje die ik helemaal op eigen krachten
had bedacht en uitgewerkt. Die zomer had ik immers net een
pakket software van Macromedia in handen gekregen. Met Fireworks
in de ene hand en Dreamweaver in de andere maakte ik schoon
schip. Een nette HTML-code, strakkere plaatjes en, voor zover
mogelijk, een uniforme stijl. Ja, ik was klaar voor mijn eerste
eigen punt-com.
De overstap bleek een geschikt moment
voor het maken van een handjevol kleine veranderingen. Zo
werden de categorieën herschikt en liet ik bepaalde onderdelen
varen, maar zo ontstond tevens ruimte voor iets nieuws, namelijk
een eigen messageboard. Eerst was dat een vreselijk onhandig
systeem, waar je één voor één
door de reacties moest klikken voor je ze kon lezen, een paar
maanden later volgde de verhuizing naar het veel toegankelijkere
systeem van Hostboard. Dat board trok nieuwe bezoekers en
zo bleef de site groeien.
Naast comics begon ik aan het recenseren
van films. Ik waagde me aan het bespreken van de nieuwste
Previews bestelgids. Ik regelde brutaal een lang interview
met Fabian Nicieza, kreeg Terry Moore zover dat hij een exclusieve
column voor me wilde schrijven en was blij verrast toen bleek
dat veel leden van het board interesse hadden in een Meet
and Greet, waar iedereen elkaar kon ontmoeten, langs de Utrechtse
stripwinkels kon gaan en 's avonds lekker een hapje kon eten.
Voor ik het wist, was het jaar 2001 voorbij.
nu die
eigen identiteit nog
Begin 2002 werd een drukke tijd voor
de site. Niet alleen had ik in de laatste weken van het vorige
jaar vele honderden pagina's aan HTML omgezet naar opnieuw
een verse, strakkere lay-out, toen het vuurwerk buiten klonk,
was dat tevens het startschot voor de eerste editie van de
sindsdien jaarlijkse weeklydose.com awards. In twaalf categorieën
konden de bezoekers hun mening kenbaar maken over wat de beste
comics waren en wie de beste makers van het jaar waren. Mijn
angst dat slechts een handjevol personen zou stemmen, bleek
ongegrond: de opkomst was massaal.
De interactiviteit van de site was
gedurende de voorgaande maanden toch al flink toegenomen.
In de zomervakantie van 2001 begon dat met de allereerste
reeks van de reality soap Bad Writer, een wekelijkse column
als parodie op de televisieserie Big Brother, waarbij bekende
comicschrijvers in een fictief huis werden gezet en de bezoekers
hun favorieten de finale in konden stemmen. Ook het tweede
seizoen van de reeks werd een succes. Tussendoor had ik echter
de smaak te pakken gekregen van de actuele column. Voorheen
ging een column steevast over comics, maar steeds vaker kriebelde
de actualiteit. Uiteindelijk besloot ik dat ik maar eens moest
krabben.
Het gevolg was een reeks onder de
naam 'columnstress,' met als basis het idee dat ik na de aanslagen
van 11 september bij een psychiater zou lopen. Dat was uiteraard
niet zo, maar veel bezoekers trapten erin en geloofden dat
het echt was. De schemerzone tussen feit en fictie beviel
me. Eigenlijk beviel de gehele site me wel. De rubrieken waren
uitgekristalliseerd, de lay-out was helder, de codering van
de pagina's was eindelijk uniform, het messageboard was drukker
dan ooit en ook de rubriek Juniorpress kreeg door de Supertips
en de online brievenpagina's vaste vorm.
Veel tijd voor schouderklopjes had
ik niet. Omdat ik bij al mijn recensies een plaatje gebruikte,
ging ik vrij hard door de beschikbare ruimte van de provider
heen. Ik wist dat ik daar ooit iets aan moest doen. Een nieuwe
lay-out, dan maar weer? Eentje zonder veel plaatjes, zodat
ruimte bleef voor groei? Maar ja, dat omzetten zou heel veel
tijd kosten. Naïef schoof ik de beslissing voor me uit,
tot ik in de herfst van 2002 plots zo nodig recensies van
Amerikaanse televisieseries wilde plaatsen. De huidige lay-out
had geen plek meer voor een extra categorie. En dus móest
het wel, dat omzetten. Ik zuchtte heel diep en begon in de
avonduurtjes aan een klus met als deadline 1 januari 2003.
lang
leve de revolutie
Mijn deadline bleek al snel onhaalbaar.
Daarvoor was het aantal te bewerken pagina's te groot, waren
de veranderingen in de lay-out te ingrijpend en was ik vooral
te veel tijd kwijt aan het bedenken van een overzichtelijke
structuur in de hoofdpagina's van de verschillende rubrieken.
Bij wijze van grap prikte ik toen 1 april als deadline. En
zou de grap niet compleet zijn als ik vooraf geen enkele aankondiging
zou plaatsen over een nieuwe lay-out? Dat op 1 april de site
volledig was veranderd en dat iedereen twijfelde of het een
grap was?
Zo gezegd, zo gedaan. Het werkte,
al was de fopper bijna gefopt toen bleek, dat het uploaden
van de nieuwe pagina's enkele uren meer in beslag nam als
gevolg van een weigerachtige verbinding met de provider. Niettemin
kon ik tevreden achterover leunen. Met televisierecensies
en preview artwork als nieuwe items en een overzichtelijker
opzet van de rubriek feedback was mijn site eindelijk echt
klaar. Maar ja, zoals iedereen die ooit tevreden achterover
heeft geleund wel weet, is dat een gevaarlijke positie. Dan
ben je kwetsbaar. Juist dan klopt Murphy, die van die wet,
graag eens brutaal bij je aan.
Herfst 2003, toen het derde seizoen
van de reality soap Bad Writer in volle gang was, kreeg ik
een mailtje van de provider van de chatpagina op mijn site.
Of ik op de voorpagina een banner voor hun site wilde zetten,
anders zou mijn account vervallen. Omdat ik niets met banners
heb, mailde ik terug, dat ik die chatpagina dan liever helemaal
verwijderde. Ironisch genoeg had ik net een paar maanden eerder
een Batman Hush minisite gelanceerd met op de voorpagina,
jawel, een banner voor Comicasa, maar het ging om het principe.
Het plaatsen van een banner moet wel vrijwillig zijn.
Voor de vrijgevallen plek bedacht
ik de weeklydose.shop, een kleinschalige online winkel waar
ik nog net niet voor een appel en een ei allerlei paperbacks
van Marvel en DC comics zou verkopen. Terwijl ik daar druk
mee was, mondde een binnenbrandje op het messageboard uit
in een revolutie. Omdat ironie en sarcasme niet altijd werken
in geschreven teksten, waren die zomer al vaker pittige discussies
gevoerd over mijn columns. In dat klimaat van onderlinge irritaties
sloeg rond de jaarwisseling uiteindelijk de vlam in de pan.
Niemand die daar echt schuld aan had; misschien ging de groep
al te lang met elkaar om en waren we op elkaar uitgekeken.
Zo viel het messageboard uit elkaar,
versplinterd in twee, drie andere clubjes. Heel even twijfelde
ik of daarmee ook het eind van de site zelf in zicht kwam,
maar zoals ik jaren eerder geen engelen met harpmuziek had
gehoord, hoorde ik nu geen tragisch requiem. Het maken van
de site was veel te bevredigend, de interactie met de bezoekers
veel te leuk. Ik sprak mezelf streng toe. Hup, ophouden met
dat gezanik. Niks neer bij lege pakken. Stoute schoenen, díe
moest ik maar weer eens aantrekken.
verandering
van spijs
Het probleem met het oude messageboard,
was dat het te veel beperkingen kende. Discussies over comics
en discussies over andere zaken vochten met elkaar om de aandacht
op die enkele voorpagina, waardoor het vrij regelmatig gebeurde,
dat een vier dagen eerder geopende topic zomaar uit het zicht
op pagina twee was beland. Subforums, dat zou een uitkomst
zijn. Het liefst met aparte moderators, zodat de verantwoordelijkheid
werd verspreid. De grote vraag was echter, waar vind je zo'n
messageboard? Niet bij Hostboard.
Na twee weken aan de slag met Google
vond ik de systemen van Forumer. Ook zij boden gratis hosting,
maar dan met oneindig veel meer mogelijkheden dan bij concurrent
Hostboard. Het resultaat van een paar maanden uitgebreid testen,
was een uitgekiend stelsel van 'checks and balances', met
zes aparte subforums in twee heldere categorieën. In
de zomer van 2004 klonk eindelijk het startschot voor het
nieuwe forum en omdat Murphy nu eenmaal van die wet is, kreeg
Forumer precies in die eerste maand problemen met de server.
Gelukkig wint de aanhouder en zijn de systemen inmiddels redelijk
stabiel.
De rest van de site bleek gedurende
die woelige periode eveneens stabiel. Mijn recensies, columns
en beursverslagen verschenen stipt op tijd, ik verzon de weekly7
als soort vergaarbak voor het kleinere comicnieuws, had de
weg voorzichtig vrijgemaakt voor gastrecensies en zette het
ooit als een geintje op het oude messageboard begonnen weeklydose.com
T-shirt officieel in de verkoop. Met het faillissement van
CrossGen raakte de sectie met preview artwork helaas in onbruik,
maar wat is een webmaster zonder ambities?
Want ja, aan ambities geen tekort.
Het forum kan groter, het hoofdlogo van de site staat me al
een paar maanden tegen en ik beloof mezelf al ruim een jaar
dat ik de archieven van de na de laatste nieuwe lay-out nooit
volledig omgezette comicrecensies nu toch echt een keer onder
handen zal nemen. Eén ding staat echter vast: de site
zal in beweging blijven. Een accent hier, een detail daar,
ik ben nog lang niet klaar met weeklydose.com.
Op naar de volgende vijf jaar? Ik
hoop het van harte. Laten we voor nu het glas heffen op het
eerste lustrum en met een blik op de verschillende oude lay-outs
heerlijk genieten van die vervolgen tijden.