Het is maandagochtend, kwart voor
twaalf. De zon doet een magere poging tot schijnen en ik trek
op Utrecht CS een retour Heerenveen uit de automaat. Een reis
van een uur of twee. Ooit treinde ik naar Groningen en dat
waren de twee langste uren uit mijn leven. Waarom zou ik mezelf
opnieuw zo kwellen? Ik krab mezelf achter de oren. Waar ben
ik in hemelsnaam aan begonnen?
Een paar weken eerder was het begonnen
als grap op het forum. Moderators Joost en Cissy daagden elkaar
over en weer uit en opeens was daar het idee: een kleinschalige
Meet and Greet in het hoge noorden, waar Cissy en vriendje
Naushad een middag lang gastvrouw en -heer zouden spelen voor
een paar forumbezoekers. Joost ging in op het aanbod. Hij
was immers de aanstichter. Ook Klaas had interesse. Voor hem
was het immers om de hoek. Zelf twijfelde ik. Want ik had
die twee uur treinen naar Groningen nog in gedachten, al was
de reis zelf inmiddels ruim tien jaar geleden. Pas toen Joost
vertelde, dat hij desnoods via Utrecht zou willen reizen,
hakte ik de knoop door. Maandag 16 mei, dat zou de dag worden
van de nieuwe MaG, editie Friesland.
mag11
:: de reis
Zo kon het gebeuren dat ik tweede
pinksterdag met Joost in de stationshal van Utrecht stond.
Natuurlijk had mijn bus vanuit Zeist vertraging, want niets
is leuker dan in de binnenstad stoppen voor alle verkeerslichten
en elke halte. Gelukkig hadden we het ruim gepland. De trein
werd met gemak gehaald. We hadden tijd over. Tijd die nuttig
werd besteed met het ontdekken van spoor 10. Een overstap
in Amersfoort later en de rit naar dat hoge noorden kon in
alle ernst beginnen. Twee saaie uren? Een gruwelhel die zich
kan meten met het bekijken van alle dvd's van Lord of the
Rings? Niks van dat alles.
Treinen met een gesprekspartner is
namelijk ideaal. Beter dan een boek, want van lezen in de
trein word ik alleen maar suf. Joost en ik wisselen van mening
over comics, over stripbeurzen, het forum, muziek en films.
Voor een blik naar het meisje met de prachtige ogen links
naast ons heb ik nauwelijks tijd. Kort voor de aankomst belt
Joost met Cissy, zodat zij ons gewapend met hondje Chary,
haar herkenningspunt bij gebrek aan de rode roos in het haar,
op tijd kan oppikken. Dat gaat goed. Rond een uur of twee
zetten we voet op Friese bodem. Het voelt niet anders dan
de Utrechtse bodem. Ja, de gebouwen zijn een beetje lager,
het station is wat kleiner en we zien meer bomen, maar mijn
eerste keer in Friesland is zeker geen cultuurschok. Je kunt
hier zelfs gewoon Nederlands praten!
Tijdens de wandeling naar de flat
laat mijn mobiele telefoon voor het eerst van zich horen.
Het is iemand die een verkeerd nummer heeft gedraaid, maar
toch, het zet de toon voor de rest van de middag. Zes ontvangen
en zeven verstuurde sms'jes, dat is de eindscore. Zo komt
de Randstad nooit meer af van het vooroordeel dat wij vierentwintig
uur per dag met onze telefoon zijn vergroeid. En dat terwijl
ik normaal gesproken juist nooit zo driftig bel en sms. Alsof
mijn halve telefoonboek kon ruiken dat ik een dagje 'over
de grens' was. Het scheelt dat Cissy zich ontpopt als prima
gastvrouw. Ze had mijn mobiel immers ook zó van het
balkon kunnen gooien.
mag11
:: het friesland
Op datzelfde balkon begint de rondleiding.
De bossen, de meren, de scholen, flats en het voetbalstadion,
alles is zichtbaar vanaf één verdieping onder
het dak van de flat. Vervolgens is het interieur aan de beurt,
inclusief de gisteren van de muur gevallen planken met daarop
Cissy's verzameling drakenbeelden. In het computerhoekje zien
Joost en ik eindelijk waarom Cissy op het forum altijd bij
de les is. Spiekbriefjes! Niet alleen voor de echte namen
van overige bezoekers, nee, ook van televisieserie Lost. Daarna
is het aquarium aan de beurt, wordt met gepaste trots de comicverzameling
getoond en krijgen we even later als illustratie bij een discussie
over jeugdsentiment een fragment voorgeschoteld van een Barbapapa
dvd vol met moeilijke woorden waar een gemiddelde zesjarige
toch echt nooit van heeft gehoord.
Omdat het nogal regenachtig weer is
geworden, schrappen we een bezoek aan de kermis om de hoek
al snel van het programma. Dan maar een heerlijke maaltijd
als alternatief. Daarvoor wordt Naushad ingeschakeld, die
niet geheel toevallig ook de buurman van Cissy is. Intussen
heeft Klaas ge-sms't dat hij helaas toch niet kan langskomen.
Deze sms ontvang eerst ik en daarna Joost en wij laten het
daarbij zitten. Cissy neemt met 'nee' echter geen genoegen,
belt Klaas op en haalt hem met een zondvloed aan overtuigende
argumenten over alsnog te komen. Kijk, zo moet dat. De kookkunsten
van Naushad ("Het is helaas wel een klein beetje aangebrand")
zullen ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. Eén deur
verder lonkt de gedekte tafel. Klaas is precies op tijd voor
de eerste hap.
Het gezelschap is compleet. Joost
merkt op, dat we met vier moderators aan één
tafel zitten. "Als de katten van huis zijn..." Het
eten smaakt voortreffelijk, waarna we voldaan neerploffen
op de luie bank. Daar gaan de discussies over comics en vooral
films in volle hevigheid verder. Want als één
ding duidelijk is, dan is het dat de mensen in de kamer een
zeer afwijkende filmsmaak hebben. Waar de één
uitzonderlijk lyrisch over is, vindt de ander hersenloze pulp.
Wat door de ander de hemel in wordt geprezen, vindt de één
saaie troep. Aan die meningsverschillen houd ik mooi wél
een gekopieerde dvd van The Life Aquatic over. Een meningsverschil
kent geen tijd, net als gezelligheid. Daar denken de NS anders
over en dus moeten Joost en ik om negen uur de trein pakken.
We zoenen Cissy gedag (die nog nageniet
van de ElfQuest pockets die ik heb gegeven als dank voor haar
gastvrijheid en die nagniffelt van het ene deeltje Lenore
dat ik had meegenomen), we schudden Klaas stevig de hand (die
ons eraan herinnert dat we de knoop moeten doorhakken voor
de volgende 'echte' Meet and Greet) en stappen bij Naushad
in de auto (die ons naar het station brengt, al is het vijf
minuten lopen). Het zonnetje prikt door de wolken heen wanneer
de trein binnenrolt.
Dat was Friesland. Dat was Heerenveen.
Het voelde goed. Een echte MaG waardig. En zo wordt een illegale
mini-MaG plots met terugwerkende kracht gepromoveerd tot volwaardige
editie. Nummer elf, toevallig precies het uur dat mijn klok
aanwijst op het moment dat ik thuis ben en mijn rugtas afdoe.
Of zoals Joost zou zeggen, toeval bestaat niet.
meet and
greet 11 - heerenveen, friesland feeddate:
16.05.05