Volgens de dienstregeling van de bus
moest het best kunnen. Op deze tweede dag van de Stripdagen
kon ik niet met de bus die ik gisteren had genomen, omdat
het nu eenmaal een zondag was, maar als ik naar de grote weg
zou lopen, kon ik een andere lijn nemen die mij ruim op tijd
naar Utrecht Centraal zou brengen. Alles ging prima, tot de
chauffeur in de binnenstad opeens drie haltes achter elkaar
minimaal tien passagiers liet instappen.
Van die paar dozijn passagiers moest
de helft met contanten betalen. Hebt u terug van vijftig?
Kunt u soms wisselen? Oeps, daar laat ik een dubbeltje op
de grond vallen. Wacht, mijn portemonnee zit onderin mijn
rugzak. Voor ik het wist, waren we tien minuten verder en
had ik op het centraal station opeens drie minuten om een
kaartje te kopen. Ik haalde mijn trein op het nippertje. Toch
zou ik graag willen voorstellen dat chauffeurs van een streekbus
in het vervolg de stadspassagiers overlaten aan de stadsbussen.
Zoals het hoort. In de trein zakte de stress weg en samen
met collega's Jan en Marina reed ik om ongeveer halftien Houten
Centraal binnen.
de stripdagen
:: dag 2
Zondag 1 oktober begon rustiger dan
de dag ervoor. Logisch, want zo gaat dat al jaren op de beurs.
Zelfs toen we nog in Den Bosch en in Breda zaten. Toch viel
het niet tegen. Vorig jaar had de tweede dag geen rij bezoekers
voor de ingang gestaan, dit jaar had toch een aardige groep
zich verzameld. Ook toen de deuren werden geopend, werd het
vlot druk aan de stand van Juniorpress en uiteraard vooral
bij de bakken met Amerikaanse comics. Na de eerste golf bezoekers
zag ik mijn kans voor mijn eerste ronde van de dag, met in
mijn achterzak de verlanglijst van mijn vriendin, die op zoek
was naar twee Europese stripseries. Van de eerste reeks, De
Blanke Lama, had ik gisteren al twee deeltjes zien liggen.
De uitgever van de andere reeks had zowaar een geheel eigen
kraampje.
Helemaal in de hoek van beurszaal
twee vond ik voor het luttele bedrag van vijf euro twee delen
Blanke Lama. Op de ruilbeurs liep ik spontaan aan tegen het
eerste deel, dat voor twee euro van eigenaar wisselde. En
het laatste deel dat ik zocht, vond ik diezelfde ronde bij
de stand van een stripwinkel die twee euro en vijftig cent
vroeg. Geen geld, voor minder dan tien euro was dat deel van
het verlanglijstje afgevinkt! In het deel van de zaal waar
onze stand stond, vond ik de andere stripserie van het lijstje.
Een erotisch getinte serie, nog wel, die ik zonder blikken
of blozen aanschafte. Ik voelde me gesteund door de woorden
van mijn vriendin, die de avond ervoor had gemaild, "Als
ze je vies aankijken, zeg je maar dat je een vunzig vriendinnetje
hebt."
De rondjes door de zalen brachten
me weer langs de bekende gezichten van gisteren, waaronder
Klaas en Sytse. In het geïmproviseerde Schaptheater ontbrak
echter de stand van Koper Comics, waar ik gisteren uitgebreid
had staan praten met Eelco Koper, die mij zijn nieuwe comic
Superbug had laten zien en me zo tussen neus en lippen had
gevraagd voor een Engelse vertaling voor het geval hij de
Amerikaanse markt wil bestormen. Hij had, zo bleek, zijn stand
slim verplaatst naar onze zaal, waar hij veel beter opviel.
Terug in onze kraam spotte ik Jan Dirk Barreveld, maker van
de serie Eugene. Vorig jaar had hij nog een leuke schets voor
me gemaakt, dit jaar had hij helaas nog geen nieuw materiaal,
maar niettemin praatten we bij over het laatste nieuws uit
de stripwereld.
Terwijl ik wat foto's van de beursvloer
maakte, vroeg iemand aan mij of Igor Kordey ook bij ons signeerde.
Dat verstond ik eerst niet, waarschijnlijk omdat ik de naam
van deze tekenaar van onder andere X-Men en Smoke anders en
ongetwijfeld altijd fout heb uitgesproken. Toen het muntje
viel, pakte ik het programmaboekje erbij. Nee, geen Kordey
op de lijst aanwezige makers. "En toch werd het omgeroepen,"
werd mij verteld. Nou, daar was ik wel benieuwd naar. Bij
de stand van Silvester kregen we antwoord: het was inderdaad
Igor Kordey, die op het laatste moment was ingevlogen voor
het signeren van zijn Europese reeks Verborgen Geschiedenis.
Bizar, want ik had die strip gisteren nog staan doorbladeren
en Kordey's tekenstijl niet direct herkend.
Een korte babbel met uitgever Silvio
van der Loo later, kocht ik de eerste twee deeltjes van de
stripserie en kreeg ik meteen een nummertje voor een krabbel
en een schets. Met vier andere wachtenden voor mij moest dat
geen punt zijn, dacht ik. Tot ik in de gaten kreeg hoe uitgebreid
Igor de schetsen maakte. Geduld is een schone zaak, vandaar
dat keurig bleef wachten, zelfs toen Igor een pauze inlaste.
De vier voor mij kregen zogenoemde 'head shots', het hoofd
van één van de strippersonages. Daarom vroeg
ik specifiek om iets met wat meer dynamiek. En dat kreeg ik!
Een soldaat te paard, een schets waar de dynamiek bijna van
afspat. Zou het hebben geholpen dat ik Igor vooraf een stapeltje
door hem getekende comics had gegeven die we bij Juniorpress
hadden vertaald en uitgegeven?
Zo langzaamaan liep de beurs ten einde.
Collega's Jan en Marina gingen naar huis, de ruilbeurs was
veranderd in een verlaten spookstad en in de andere zalen
deden de overgebleven bezoekers hun laatste aankopen. Zelfs
bij de stand waar de twee acteurs van de televisieserie 'Allo
'Allo signeerden, was het leeggelopen. Bij Juniorpress was
een laatste golf lezers aan het graaien in de bakken. De laatste
klant rekende na ruim een uur zoeken en sorteren en selecteren
zijn stapel van meer dan honderd comics af en daarmee kwam
de teller bijna op het bedrag van gisteren. Ongekend voor
een zondag! Niet elke stand had een goede beurs gedraaid,
hoorde ik, maar wij zeker wel. Dat doen we volgend jaar graag
over, gewoon weer in Houten en dan wel met een bord of vlag
met onze naam.
Als altijd hielpen collega Minggus
en ik mee bij het afbreken van de stand. Omdat de stand kleiner
was, bleek onze hulp niet echt nodig en dus konden we op tijd
het parkeerterrein opzoeken. Daar straalde de bolide van Minggus
ons al toe. Nog vóór zessen was ik thuis, wederom
moe, voldaan en met een volle tas. Ik heb begrepen, dat de
Stripdagen de komende jaren in hetzelfde weekend worden gehouden,
telkens in Houten. Een prima plan. Misschien dat de indeling
van de zalen wat anders kan, wat efficiënter en gezelliger,
maar het evenement heeft voor mij al veel van de vergane glorie
hervonden. En dat is een goed teken.
de stripdagen
- euretco expo center, houten feeddate: 01.10.06