De wekker voor de tweede dag van de
Stripdagen ging al vroeg. Op zondag rijden nu eenmaal minder
bussen en dus moest ik eerst een eindje lopen voor de halte
van een andere buslijn in de buurt, eentje die al wel reed.
Zo werd ik een kwartier later afgezet op Utrecht Centraal,
waar ik de trein naar Houten net aan zag komen rijden. Tot
zover allemaal redelijk standaard, dat vervoer. Maar dan in
Houten naar het beursgebouw. Dat is andere koek.
Sinds de beurs is verhuisd naar deze
nieuwe locatie, is namelijk een speciale busdienst in het
leven geroepen. De bezoekers die met het openbaar vervoer
komen, worden bij het station opgehaald en bij de deur van
het Expocenter gedropt. Met een ouderwetse, Amerikaanse schoolbus.
Zo'n brede gele. Met een in elk geval voor mij veel te laag
plafond, vies plakkerige bankjes en uit de speakers muziek
van het tijdperk vóór de cd-kwaliteit. Het is
een bus die wordt bestuurd door een vrolijk oud baasje, maar
de bus zelf heeft toch altijd iets treurigs.
de stripdagen
:: dag 2
Zondag 30 september was ik dus blij,
dat ik rond de klok van kwart voor tien uit dat busje kon
stappen. Voor de deur stond een kleine rij, maar natuurlijk
koos ik voor de inmiddels overbekende artiesteningang. Daar,
halverwege de parkeerplekken, liep ik pardoes Romano Molenaar
tegen het lijf. Nu ken ik hem al sinds hij een keer op een
beurs in Arnhem in zijn eigen eenzaamheid oploste aan een
tafeltje waar iedereen met een enorme boog omheen liep, maar
sinds hij de nieuwe vaste tekenaar van de Europese reeks Storm
is geworden, is hij hot. Gisteren had ik hem wel zien zitten.
De rij voor zijn tafel was echter zo groot, dat ik me daar
niet tussen had gewaagd.
Op de parkeerplek geen lange rijen
fans, dus daar maakte ik meteen gebruik van. Ik feliciteerde
Romano met zijn nieuwe klus, met zijn veranderde stijl die
geschilderd altijd beter tot zijn recht komt en ja, eigenlijk
met het leven in het algemeen. Ook beloofde ik, dat ik later
op de dag zijn album zou kopen. Stipt tien uur wandelde ik
de beursvloer op, waar ik snel de weg naar de stand van Z-Press
had gevonden. Robert was druk met het netjes op stapeltjes
leggen van delen Spider-Man en X-Men. De stapels Wolverine:
Evolution en Ultimate Fantastic Four waren flink wat lager
dan gisteren. Daar konden nog wel extra exemplaren bovenop.
Een goed teken.
Begon de zaterdag rustig en voorzichtig,
deze zondag kwam helemaal met moeite uit de startblokken.
Het duurde tot bijna elf uur voor eindelijk meer dan drie
bezoekers tegelijk voor onze stand stonden. Een oude bekende,
die vroeger bij Juniorpress altijd al vrachtladingen goedkope
Amerikaanse comics kocht, herkende mij en nam meteen aan,
dat hij bij de stand van Juniorpress stond. Onthouden voor
volgend jaar: een naambord, vlag of wat dan ook met de naam
van de uitgeverij erop. Z-Press of Juniorpress, het maakte
de vaste klant overigens niets uit. Na het zeer grondig doorspitten
van onze bakken ging hij wederom met een respectabele stapel
comics richting huis.
Het was ook rustiger met mensen van
het forum. De meeste waren gisteren geweest en ik geef toe,
met een grote groep is het inderdaad gezelliger dan clubjes
verdeeld over twee verschillende dagen. Het gaf mij de gelegenheid
voor nog wat meer netwerken, onder andere met een voormalig
collega van Stripschrift, die zo mooi opvoedkundig volstrekt
onverantwoorde verhalen kon vertellen over zijn jonge zoontje,
die ooit brutaal een abonnement op één van onze
kindermagazines had genomen. Een overschrijfformulier van
zijn ouders, handtekening vervalsen en lekker opstrijken,
dat welkomstcadeau. Stiekem was ik jaloers: op die leeftijd
was ik lang niet zo vindingrijk!
Halverwege de middag kwam een vriendin
langs. Ze hoorde mij al jaren over de Stripdagen en wilde
eens zien wat dat nu voor een wereldje is. Ik mocht van Robert
even van de ketting bij Z-Press, zodat we samen een uitgebreid
rondje door de zalen konden maken. In de grote zaal kon ik
niet heen om een nieuwe bundel van het talent Michiel van
de Pol, waarvoor ik voor het eerst dit weekend de portemonnee
trok. Twee stands verderop keken we even toe bij Floor de
Goede, de kleine stripmaker die zo zittend op zijn stoeltje
nog veel kleiner leek. Zeker als ík naast de tafel
sta. Na een uur ging de vriendin terug naar Utrecht, waar
ik later die avond bij haar zou gaan eten.
Mijn gedachten bleven daarna bij dat
eten, wat de laatste uren van de beurs lastig maakte. Ik had
alles wat ik wilde hebben, ik scoorde nog snel even het nieuwe
album van Storm en ik had iedereen al gesproken die ik wilde
spreken, zelfs tekenaar Chris Evenhuis, die voor het eerst
sinds een paar jaar weer op de beurs zat en die in de tussentijd
niet had stilgezeten: zijn werk is sterker dan ooit. Natuurlijk
werkte ik in op zijn schuldgevoel met de opmerking, dat ik
hem lang niet op het forum had gezien. Het liep tegen vijf
uur toen de crew van Z-Press begon met het opruimen van de
stand. Ik hielp een handje mee, rekende op de valreep wat
comics af en zocht de brede, gele schoolbus op.
Terug in Utrecht was het simpel: ik
volgde de lucht van overheerlijke lasagne. Mijn timing was
vlekkeloos, want het eten stond vijf minuten na aankomst bij
de vriendin al op de tafel. Ik ontdekte, dat zij bij haar
vertrek even op de bus had moeten wachten en binnen snel datzelfde
boekwerk van Michiel van de Pol had gekocht als ik eerder
die dag had meegepakt. Kijk, zieltje gewonnen. We brachten
een toast uit op een geslaagde dag. En in gedachten maakte
ik daar voor mezelf een 'geslaagd weekend' van. Z-Press op
de Stripdagen, dat was erg leuk, zo voor deze eerste keer.
de stripdagen
- euretco expo center, houten feeddate: 30.09.07