Het jaar 2008 was het jaar van de
uitgebreide zomercrossovers bij Marvel en DC: Secret Invasion
en Final Crisis. Uiteraard scheidt weeklydose.com het kaf
van het koren, vandaar dat wordt teruggeblikt op de vijf comics
die je móest lezen om te kunnen meepraten. Welke comics
maakten de tongen los?
1. batman
(dc) Schrijver Grant Morrison is zeker niet
iemand die houdt van halve maatregelen. Toen hij werd gevraagd
voor Batman, traditioneel één van de belangrijkste
maandelijkse series van uitgeverij DC, wist hij precies wat
hij met Bruce Wayne en diens gekostumeerde alter ego wilde:
naar de basis en de essentie van dit personage, het liefst
ongehinderd door de belemmeringen die vanuit het oogpunt der
continuïteit zijn opgelegd. Daar kreeg hij de ruimte
voor, niet in de laatste plaats omdat hij diezelfde continuïteit
ook eigenhandig mocht kneden in de grote zomercrossover Final
Crisis, maar toch begon alles met zijn eigenzinnige insteek
voor de maandelijkse reeks. Hoewel het vroege vertrek van
de tekenaar Andy Kubert een aderlating was, bleken de verhalen
sterk genoeg en werd langzaam toegewerkt naar het controversiële
'Batman RIP'. Zelden eerder werd Bruce Wayne zo vergaand ontleed.
En al heeft de 'dood' van Batman ontegenzeggelijk commerciële
trekjes, deze winter heeft Morrison de kroon gezet op twee
goede, boeiende jaren. Zijn Batman is het bewijs, dat een
carte blanche voor topschrijvers prima kan uitpakken.
2. local
(oni) Na de miniserie Demo, een reeks waarin
losstaande verhalen werden verbonden door een thematische
constante, lanceerde bedenker en schrijver Brian Wood zijn
volgende project bij uitgeverij Oni. Het twaalfdelige Local
blijft wél trouw aan één centraal hoofdpersonage,
al neemt het daarbij soms zo veel vrijheid, dat de jonge Megan
McKeenan de ene keer genoegen moet nemen met een kleinere
bijrol en de andere keer hooguit zijdelings met het verhaal
is verbonden. Wel is haar aanwezigheid altijd voelbaar en
omdat geregeld sprongen in tijd en locatie worden gemaakt,
wordt een intrigerend beeld geschetst van een jonge vrouw
die volwassen wordt en op zoek moet naar een eigen identiteit
en bovenal een eigen plek in de wereld. Wood wordt bijgestaan
door het zwierige en bijzonder elegante tekenwerk van Ryan
Kelly, die per nummer experimenteert met zijn stijl en de
sfeer die uit het tijdsbeeld en de locaties voortvloeit. Dat
Local in de laatste helft werd geplaagd door enkele aanzienlijke
vertragingen doet niet af aan de kwaliteit van het epos, aan
de oprechtheid van het verhaal en de echtheid van deze personages.
3. secret
invasion (marvel) Uitgeverij Marvel raast
de laatste jaren van de ene crossover naar de andere. In tegenstelling
tot vroeger, toen het minste of geringste nog kon dienen als
een excuus voor een commerciële verhaallijn, vloeit alles
tegenwoordig wel voort uit eerdere gebeurtenissen. In dat
opzicht verschilt het wezenlijk van de crossovers uit de periode
vóór het tijdelijke en zelfopgelegde verbod
op zulke projecten. Daarom mag het nu geen crossover meer
heten; de allesomvattende verhalen worden 'events' genoemd.
Secret Invasion is de climax van een jaar waarin het onderlinge
vertrouwen tussen de helden in het Marvel universum een dieptepunt
had bereikt. Toen bekend werd, dat onze wereld was geïnfiltreerd
door spionnen van de Skrulls, een ras buitenaardse vormveranderaars,
stonden de toch al wankele verhoudingen op springen. Helaas
laat de uitwerking veel te wensen over, met voor een invasie
voorspelbare wendingen en een uitkomst die te veel van de
recente, boeiende veranderingen terugdraait. Bijna geen serie
ontkomt aan deze gevolgen, want Secret Invasion loopt rechtstreeks
door naar het volgende event.
4. judenhass
(aardvark-vanaheim) Toen hij zijn levenswerk
Cerebus had afgerond, een episch verhaal over een aardvarken,
kondigde Dave Sim twee nieuwe projecten aan. De eerste daarvan
was Glamourpuss, tegelijkertijd een parodie op modebladen
en een analyse van klassieke tekenstijlen, de tweede was Judenhass,
een graphic novel waarin Sim aan de hand van veel bekende
en minder bekende citaten, spreekwoorden en gezegden zijn
theorie lanceert, dat de Holocaust het onvermijdelijke gevolg
was van een systematische, door de eeuwen heen langzaam groeiende
haat tegen de Joden. Hij gaat verder en haalt ook citaten
van na de Tweede Wereldoorlog aan. Hoewel van een echte vertelling
geen sprake is, met de realistisch nagetekende prenten en
foto's als illustraties, schetst Judenhass wel een zeer fascinerend
en soms onbegrijpelijk beeld van de diepgewortelde misvattingen,
onwetendheid en haat. Sims eigen geloof, waarbij hij uitgaat
van Joodse, Christelijke en Islamitische geschriften, zet
zijn uitgebreide beschouwingen in een interessant perspectief,
wat het project tot filosofisch en historisch relevant leesvoer
heeft gemaakt.
5. the
starman omnibus (dc) Het is zonder enige twijfel
een misvatting dat halverwege de jaren negentig uitsluitend
gewelddadige en op de leest van het revolutionaire werk van
Frank Miller en Alan Moore geschoeide comicseries zijn verschenen.
Hoewel het zeker is, dat The Dark Knight Returns en Watchmen
deels verantwoordelijk zijn voor de grimmige comics uit de
periode die volgde op deze klassiekers, werd de volwassen
insteek ook op een heel andere wijze gebruikt. Zo vormde het
de basis voor Starman, een radicale herinterpretatie van een
klassiek personage bij uitgeverij DC, waar schrijver James
Robinson en tekenaar Tony Harris bewezen dat een superheldenserie
niet automatisch moet gaan over een in een fleurig kostuum
gestoken held of een in zwart leer gestoken antiheld. Dit
jaar is DC eindelijk overgegaan tot het bundelen van de boeiende
titel, in de vorm van de eerste van een zestal prachtig vormgegeven
hardcovers. Het is dik tien jaar oud, maar herlezen toont
aan dat Robinson en Harris hun tijd ver vooruit waren, met
vernuftig opgezette verhalen over Jack Knight, held tegen
wil en dank en bovenal een rond, écht personage.
de 5 comics
die je móest lezen in 2008 - olav beemer feeddate:
31.12.08