Dark Horse brengt half december de
nieuwe vierdelige miniserie Buffy the Vampire Slayer: Haunted
uit, geschreven door Jane Espenson. Volgens de begeleidende
tekst is in deze serie een grote rol voor het personage Faith
weggelegd, dus wellicht dat ik een nummer doorblader. Tevens
wordt gevierd dat Frank Millers Sin City tien jaar geleden
voor het eerst verscheen. En dat doen ze bij Dark Horse niet
zomaar: een speciale hardcover in een oplage van 500, voor
de leuke prijs van $175. Toch maar niet, dan?
Bij DC staat de maand december in
het teken van The Dark Knight Strikes Again. Het eerste nummer
van de opvolger van de klassieker The Dark Knight Returns
kost dan wel bijna acht dollar, maar al was de coverprijs
het dubbele geweest, dit is een comic die ik niet laat schieten.
Wel een leuke opmerking: 'released monthly in six-week intervals.'
Dat vind ik dus niet 'monthly,' maar vooruit. Het ingekleurde
tekenwerk ziet er in ieder geval overtuigend uit. De gimmick
van de maand is DC Full Coverage, een truc waarbij het logo
van alle reguliere comics vervalt en wordt vervangen door
een prent waarin de titel op originele wijze is verwerkt.
Het zal wel. JLA krijgt in Joe Kelly en Doug Mahnke een nieuw
team makers. Leuk, maar de serie is voor mij nu een gepasseerd
station. En hey, een nieuwe 100 Bullets verhaallijn!
Image laat zien hoe Top Cow puinruimt
met plotseling geannuleerde en nu opnieuw aangeboden comics,
waaronder Midnight Nation #9. Tevens gooien ze er een nieuwe
Tomb Raider serie tegenaan. Fiona Avery en Drew Johnson zijn
de mensen achter Tomb Raider: Journeys. Prachtige Adam Hughes
cover, maar zijn twee Tomb Raider series nu werkelijk nodig?
Ook Powers wordt met twee nieuwe en dure paperbacks uitgemolken
en Radix, de nieuwe serie van Ray en Ben Lai, sla ik over.
Opvallend dat Todd McFarlane Productions deze keer slechts
twee titels aankondigt. Ligt het aan mij of gaat het langzaam
maar zeker steeds slechter met deze ooit zo trotse studio?
Het lijkt erop of Marvel het kalmer
aan doet. Minder nieuwe projecten en dat juich ik toe. Ik
vraag me alleen wel af of de komst van Ron Garney als nieuwe
vaste tekenaar van Uncanny X-Men met zo veel trots moet worden
gemeld. Het is en blijft Ron Garney! December is overigens
Marvels 'Nuff Said Month,' hetgeen betekent dat zo goed als
alle titels geen tekst bevatten. Eindelijk een Claremont comic
zonder oeverloos geblaat! Fantastic Four #50 krijgt een mooie
Barry Windsor-Smith cover, maar zou het niet veel mooier zijn
als de beste man een keer een hele comic zou tekenen? Andere
jubileumnummers zijn Captain America #50 en Cable #100, die
ik beide oversla. Schattigste cover van de maand: Ultimate
Marvel Team-Up #11.
Ook de independents doen het weer
iets rustiger. Bij Abstract Studios gooit Terry Moore er een
speciaal nummer van Strangers In Paradise tegenaan, met daarin
een verhaal over Molly, terwijl Slave Labor eindelijk weer
een nieuw deel van Roman Dirge's Lenore uitbrengt. Chaos!
Comics komt met een grote verrassing: ze hebben Peter David
zover gekregen dat hij The Haunted voor hen gaat schrijven.
Ziet er grappig uit, dus misschien probeer ik dat wel. De
wonderen zijn de wereld nog niet uit. De grappige cover van
Dork Tower #18 (Dork Storm Press) herinnert me eraan dat ik
deze veelgeprezen titel een keer moet bestellen en Oni Press
lanceert Killer Princesses, door Gail Simone en Lea Hernandez.
Goed team makers, maar niet mijn smaak.
Zoals gezegd, december wordt een kalme
maand. Niet veel nieuw materiaal, wel een paar behoorlijk
pittig geprijsde comics, waaronder de langverwachte The Dark
Knight Strikes Again.
comics
:: in
ultimate
spider-man (marvel) Wat was ik toch sceptisch
toen Marvel de Ultimate titels aankondigde. Het was een in
mijn ogen pittige belediging van alle trouwe fans; nieuwe
comics die vlug in elkaar werden gedraaid om veel geld in
het laatje te brengen. Toch wilde ik beide series proberen.
Ik moest mijn mening toch ergens op stoelen. Beide titels
bleken een verrassing en vooral Ultimate X-Men begon goed.
Inmiddels is die titel bijgehaald en voorbij gestreefd door
Ultimate Spider-Man.
Samen met Bill Jemas scheef Brian
Michael Bendis de eerste verhaallijn. Het was de 'origin'
van Spider-Man en hoewel het allemaal heel fris en vrolijk
was, bleef het akelig dicht bij het oorspronkelijke concept.
Daarna mocht Bendis in zijn eentje verder. Er ontstond een
synergie tussen hem en tekenaar Mark Bagley en gezamenlijk
stippelden ze vermakelijke, moderne avonturen voor de jonge
Peter Parker uit. Nog belangrijker: ze zetten Peter Parker
neer als een echte tiener, opvallend genoeg zonder veel clichés.
Onlangs, in Ultimate Spider-Man #13,
dook Bendis in onbekende wateren. Hij liet Peter aan zijn
vriendin Mary Jane vertellen dat hij Spider-Man is. Het hele
nummer bestond uit niets anders dan twee pratende tieners,
maar toch, of misschien juist daarom, is het tot nu toe de
beste comic van de serie. Een beetje humor, strakke dialogen,
heerlijke interactie, oprechte emoties en niet te vergeten
helder tekenwerk van de bovenste plank. De serie is volwassen
geworden en heeft net zo veel bestaansrecht als de 'echte'
Spider-Man.
Waar Ultimate X-Men nogal last heeft
van pieken en dalen, heeft Ultimate Spider-Man een sterk stijgende
lijn ingezet. Met een schrijver en tekenaar die elkaar bijzonder
goed aanvoelen, zit het er dik in dat die lijn wordt doorgezet.
Een jaar geleden had ik dat niet durven denken.
comics
:: out
the
avengers (marvel) Jaren en jaren heb ik The
Avengers gespaard. Eerst nog in het Nederlands, toen in het
Engels en daarna een als vertaler van die Nederlandse edities.
Alle grote helden van het Marvel Universum in één
team, vaak grote schrijvers en tekenaars; de serie had het
allemaal. Daar komt bij dat ik series die ik ooit heb vertaald
niet zo snel laat vallen. Je bouwt immers een een band met
de personages op. Onlangs heb ik er dan toch een dikke punt
achter gezet.
Waarom? Het gaat wat ver om het volledig
aan de schrijver Kurt Busiek te wijten, maar het komt wel
een eind in de richting. Vóór de herstart van
een jaar of vier geleden stond de titel altijd garant voor
een leuke mengeling van snelle actie en persoonlijke intriges.
Busiek gooide het over een andere boeg, stroomlijnde het team
en vormde de comic om tot een soort soap, compleet met volledig
overbodige uitleg, verklarende dialogen en storende monologen.
Zijn aanpak kwam plichtmatig over, maar aan stoppen dacht
ik zelden.
De tekeningen waren namelijk altijd
van hoge kwaliteit. Eerst George Pérez en daarna Alan
Davis, twee van de beste tekenaars van de laatste twintig
jaar. Met het vervelender en voorspelbaar worden van de vertellingen,
werd The Avengers een serie die ik puur om het tekenwerk spaarde.
Toen kort geleden Davis vertrok en Marvel geen zwaargewicht
als opvolger van stal haalde, was dat voor mij het moment
om te stoppen. Anders zou ik de serie uit gewoonte zijn blijven
sparen en dat wilde ik liever voorkomen.
Zo'n vijftien jaar heb ik trouw de
avonturen van Captain America, Iron Man en consorten gevolgd.
Het was een moeilijke beslissing, maar ik kan nu eenmaal niet
alles sparen. Wordt een comic structureel slecht, dan schrap
ik die titel van mijn lijstje. Zo gaat dat.