Ja, hoor: Dark Horse smijt er weer
een nieuwe licentie tegenaan en komt met de tweedelige miniserie
The Scorpion King. Natuurlijk loopt de serie vooruit op de
gelijknamige film, de opvolger van de Mummy films. Mag ik
passen? Ik pas eveneens voor de Buffy comics waarin wordt
getoond wat de Scoobie Gang tussen seizoen vijf en zes van
de televisieserie heeft gedaan. Zou Joss Whedon die comics
niet zelf gaan schrijven?
De Batman crossovers bij DC Comics
razen vrolijk voort. Deze maand wordt de nieuwe Hawkman serie
gelanceerd, geschreven door James Robinson en Geoff Johns,
met tekenwerk van Rags Morales, maar ik wacht liever even
af of dat wat is. Dat ik Hawkman vroeger heb gespaard, telt
niet mee. Geen aankopen uit gewoonte meer! Nieuw op mijn lijstje
is The Flash. Gewoon, omdat ik wil zien wat Geoff Johns en
Scott Kolins daar aan het doen zijn. Kyle Baker levert bij
Vertigo de King David softcover af. Mogelijk leuk, met een
coverprijs van bijna twintig dollar veel te duur. Als DC original
graphic novels wil uitbrengen, moeten die prijzen omlaag.
Voor de rest weinig nieuws of interessants en dat scheelt
weer in de portemonnee.
Het brokje Image in de catalogus wordt
met de maand droeviger. Wat weinig titels! Aria: A Summer
Spell is op het eerste oog een best aardige miniserie. Let
echter op, want niemand minder dan Marc Pajarillo (was het
vroeger niet Mark?) verzorgt het tekenwerk. Beter gezegd,
hij verprutst het tekenwerk. Verrassend, trouwens, dat werk
van Joseph Michael Linsner bij Image opduikt. Dat vond ik
vroeger leuk, maar tegenwoordig heb ik het allemaal wel gezien.
Lachtertje van de maand is Witchblade #54, waarin David Wohl
en Francis Manapul als nieuw team makers aantreden. 'Penciling
sensation Manapul!' Als het niet zo triest was, zou ik erom
lachen.
Marvel blijft een zee van goede comics
uitgeven. Deze keer helaas opvallend veel spul dat me niet
aanspreekt. De nieuwe Blade serie bij Marvel Max sla ik met
het oog op de schrijver en met name de tekenaar over. Hetzelfde
geldt voor de miniserie Tigra en Mutant X, de comic op basis
van de gelijknamige televisieserie. Zo'n goed schrijver is
David Tischman nu ook weer niet. En de nieuwe Marvel Knights,
door de onbekende John Figueroa? Laten liggen. De vorige reeks
is niet voor niets stopgezet. Intussen treedt Gail Simone
aan als schrijfster van Deadpool, hetgeen voor mij het moment
is dat ik de serie voor het eerst sinds jaren oppik. Ultimate
Marvel Team-Up #14 belandt eveneens op de lijst, want het
tekenwerk van Terry Moore wil ik niet missen.
Het katern indies is goed gevuld.
Naast de gebruikelijke series begin ik met onmiddellijke ingang
aan Shades of Blue (Amp Comics) en Electric Girl (Mighty Gremlin).
Van die laatste heb ik de eerste paperback al, dus daarvan
ben ik inmiddels overtuigd, maar die eerste is een gok op
basis van het tekenwerk. CrossGens comic Scion valt op door
de aankondiging dat Karl Moline, bekend van Fray, het nieuwste
nummer tekent. Maar als wat? Gasttekenaar? Vaste tekenaar?
En waar blijft Jim Cheung? Meer uitleg was welkom geweest.
Ted Naifeh duikt op bij Oni, met de serie Courtney Crumrin.
Prima tekenaar, dat zeker. Desondanks laat ik deze miniserie
aan me voorbij gaan.
Paar series erbij, paar series eraf:
het blijft de laatste maanden stabiel. Wel viel me recent
op hoe groot het verloop op mijn lijstje vaste comics is.
Het laatste half jaar is bijna de helft vervangen door nieuwe
titels!
comics
:: in
doom
patrol (dc) Van de oorspronkelijke Doom Patrol
serie heb ik niets gelezen, ondanks de goede dingen die ik
erover heb gehoord. Toch was dat geen bezwaar toen deze reeks
eind vorig jaar aan een frisse nieuwe start begon. Schrijver
was immers John Arcudi en aan hem heb ik nog altijd goede
herinneringen. Als schrijver van Gen13 heeft hij voor mij
definitief bewezen dat hij uit de voeten kan met humor en
diepgang. Dat ik zijn Gen13 heb mogen vertalen, telt natuurlijk
ook mee.
Het eerste deel was even wennen. Even
aftasten. De hoofdpersonages die vroeger al waren opgedoken,
kende ik niet en de nieuwe personages zeiden me niet zo veel.
Als vanzelfsprekend was de droge humor aanwezig, maar met
humor alleen ben je er niet. Gelukkig is nu, na vier nummers,
de toon gezet, worden de personages subtiel uitgediept en
krijgt de rode draad van de serie langzaamaan vorm. Hoogstaand
is het vooralsnog niet, wel erg vermakelijk. Het smaakt naar
meer.
Dat ligt voor een deel ook aan het
tekenwerk van het onbekende talent Tan Eng Huat. Geen idee
waar DC deze jongen heeft opgedoken, maar ze mogen er blij
mee zijn, want zijn stijl doet denken aan een ruwe, ongepolijste
Travis Charest. Stilistisch en tegelijk met gevoel voor komische
timing; het is een prima combinatie voor een serie als deze.
Huat kan iets consistenter worden, dat is waar, maar voor
nu is het meer dan voldoende. Altijd leuk om een talent definitief
te zien doorbreken.
Lang verhaal kort, Doom Patrol is
een gok die goed heeft uitgepakt. Hoewel de serie me niets
zei, hebben tekst en tekeningen me kunnen overtuigen van het
potentieel dat schuilt in het onorthodoxe, maffe team helden.
En dus blijf ik voorlopig plakken.
comics
:: out
witchblade
(image) Ergens halverwege de jaren negentig
was Witchblade dé verrassing van Image. Iedereen lette
op de bekende series als Spawn, Savage Dragon en Wildcats,
zodat het bijna niet opviel toen Top Cow kwam met een serie
die werd gemaakt door mensen waar niemand van had gehoord.
Christina Z, David Wohl en Michael Turner vertelden het verhaal
over Sara Pezzini, een koele tante die de beschikking krijgt
over het oeroude wapen genaamd Witchblade.
Pas tegen het eind van het eerste
jaar werd de serie ontdekt. Terecht, want het trio makers
had op een boeiende manier een mix gevonden van spannende
detectiveverhalen, bovennatuurlijke verschijnselen en een
sterk, vrouwelijk hoofdpersonage. Het angstaanjagend gedetailleerde
tekenwerk hielp daarbij zeker een handje. Terugkijkend is
het daarom zo spijtig dat de comic binnen enkele jaren aan
het eigen succes ten onder is gegaan. Van briljant naar sneu
in vijf jaar.
Na het vertrek van Turner is het verval
ingezet. Top Cow kon onder meer dankzij redactionele wanorde
geen waardige opvolger vinden. Amateuristisch gestuntel trok
Witchblade verder omlaag en zelfs schrijver Paul Jenkins kon
geen potten breken. Daarvoor was hij te druk met een berg
andere series die hij zo nodig moest schrijven. Inmiddels
is aangekondigd dat Wohl terugkeert. Hij moet de boel uit
het slop halen, samen met nieuwe tekenaar Francis Manapul,
voorheen een matige gasttekenaar.
Voor mij hoeft het niet. Zelfs de
televisieserie is leuker dan de comic. Met het oog op mijn
vertaalwerk zal ik de komende nummers blijven lezen, maar
de vraag is hoe lang dat duurt: de malaise werkt diep door
in continu dalende verkoopcijfers. Echt, eeuwig zonde.