Dark Horse speelt op zeker met een
maand vol nieuw materiaal van Hellboy en Star Wars. Hoewel
de Hellboy: Anthology er aardig uitziet, laat ik die liggen
en laat ik me evenmin verleiden tot het bestellen van Star
Wars: A Valentine's Story door Judd Winick. Die laatste kijk
ik in de winkel wel door.
Intussen staat DC in het teken van
tien jaar Vertigo. De preview met wat ons te wachten staat,
belooft veel. Goed nieuws is de terugkeer van Astro City als
een reeks miniseries. Zou Kurt Busiek de magie van de jaren
negentig weer kunnen hervatten? De verhaallijn 'Local Heroes'
komt sowieso op mijn lijstje. Veel Superman, hetgeen niet
zo gek is als je bedenkt dat het de beurt is aan Action Comics
#800 en de twaalfdelige miniserie Superman: Metropolis wordt
gelanceerd. Niet echt mijn smaak, zelfs al wordt die miniserie
gemaakt door de bekwame Chuck Austen en Daniel Zezelj. In
het kader van leuk een graantje meepikken: Batman: Child of
Dreams is een vertaling van een Japans verhaal over Batman,
gemaakt door Kia Asamiya, de tekenaar van Uncanny X-Men. Kunnen
ze zelf niets nieuws verzinnen, of zo?
Image blijft diversifiëren, met
fier voorop een nieuwe vierdelige Grrl Scouts miniserie door
Jim Mahfood, op de voet gevolgd door het mainstreamdebuut
van voormalig independent comic Jack Staff. Beide zijn voor
mij in ieder geval verplichte kost. Studio Top Cow zorgt voor
veel vermaak met lachwekkende specials en miniseries als Rising
Stars: Bright en Witchblade: Nottingham. Tja. Als ik de gemiddelde
kwaliteit zo bekijk, is het geen echte verrassing dat ik momenteel
geen enkele titel van Top Cow meer spaar. Kan deze oude koe
terug de sloot in?
Als altijd biedt Marvel meer van hetzelfde.
Letterlijk, in dit geval, want veel titels verschijnen twee
maal per maand. Met nieuwe tekenaar Mike Deodato Jr wil ik
Incredible Hulk weer gaan proberen, maar daar blijft het deze
maand bij. Bladerend door de Previews valt op dat Elektra
weer in haar ondergoed op de cover staat. Covertekenaar Greg
Horn groeit uit tot een tweede Alex Ross: iemand met één
trucje. Verderop wordt verkondigd dat Garth Ennis en Steve
Dillon terug zijn als makers van The Punisher. Ja, maar wat
ik wil weten, is wanneer die twee de serie eindelijk eens
verláten! De miniserie Rawhide Kid laat ik voor wat
die is. Voor mij geen westerns meer, alstublieft.
Tot slot de independents, die deze
keer niet veel stof tot nadenken bieden, laat staan bestellen.
Naast de vaste series kan de beurs gesloten blijven. Dat neemt
niet weg dat ik me verbaas over de nieuwe Lady Death bij CrossGen.
Maker Brian Pulido heeft het echt prima bekeken: op deze manier
financiert CrossGen het faillissement van zijn eigen uitgeverij.
Ook Chimera, de miniserie van Ron Marz en Brandon Peterson,
hoeft niet zo nodig, al ziet het tekenwerk er mooi uit. Oni
Press brengt Cheat, een graphic novel door Christine Norrie.
Kan best boeiend zijn, maar ik denk dat dit een comic wordt
waarvan ik pas in de winkel beslis of ik 'em koop. Verder
zie ik vooral oninteressante manga.
De maand overziend, is de slotsom
dat ik voor het eerst in lange tijd meer nieuws bestel dan
ik schrap. Nou vooruit, voor deze ene keer.
comics
:: in
leave
it to chance (image) Wie wist nog dat Leave
it to Chance bestond? De serie van James Robinson en Paul
Smith is zo lang van de planken in de stripwinkels verdwenen,
dat zelfs de trouwste lezer zich af heeft gevraagd of hij
een persbericht heeft gemist waarin melding werd gemaakt van
voortijdig stopzetten. Grappig genoeg heeft de serie al die
tijd op mijn lijstje gestaan, al moet ik op deze plek wel
eerlijk toegeven dat ik dat op een gegeven moment ook niet
meer wist.
Deze maand is de serie eindelijk teruggekeerd
van lang weggeweest; tussen het twaalfde en het dertiende
nummer zit zo'n drieënhalf jaar. Vanwege die afwezigheid
was ik bang dat Robinson allerlei kunstgrepen zou toepassen
in zijn streven naar toegankelijkheid, maar dat valt mee.
Drie pagina's inleiding is alles wat oude en nieuwe lezers
nodig hebben, waarna de heren makers de draad van het lopende
verhaal weer oppikken. In een zeker opzicht heeft de afwezigheid
nog geholpen, ook.
Conceptueel passen de avonturen van
de jonge Chance Falconer namelijk beter bij dit tijdperk van
Harry Potter en Lord of the Rings. Chance is jong en bijdehand,
haar vader is een onderzoeker van het occulte en alle bekende
fantasyclichés passeren de revue, van elfjes tot draken.
Klinkt standaard en dat is het ook. Robinson heeft hier in
tegenstelling tot bij zijn andere werk geen pretenties: het
zijn vermakelijke verhalen voor jong en oud, stijlvol vormgegeven
door de frisse, ronde lijnen van Smith.
Leave it to Chance gaat voor een tweede
kans. Hopelijk is een maandelijks schema haalbaar, want met
een zichtbare aanwezigheid zou het zomaar een succes kunnen
worden. De markt is er in ieder geval meer dan klaar voor,
dus het woord is aan Robinson en Smith.
comics
:: out
birds
of prey (dc) Begin jaren negentig was ik niet
bepaald een fan van het werk van Chuck Dixon. Zijn voorliefde
voor veel actie en een hoog tempo was bekend en op een gegeven
moment gaat dat vervelen. Voorzien van prachtig tekenwerk
is het echter een geheel andere situatie, vandaar dat ik Birds
of Prey eind jaren negentig heel voorzichtig toch ben gaan
sparen. Greg Lands werk was oogstrelend en Dixon toverde zowaar
verhalen met enige diepgang uit zijn pen.
Na het vertrek van Land werd een aantal
opvolgers opgetrommeld, maar met iedere nieuwe tekenaar werd
het niveau minder. Precies toen ik de serie wilde schrappen,
maakte DC bekend dat Rick Leonardi de nieuwe vaste tekenaar
zou worden en dat Terry Moore een paar maanden later als nieuwe
schrijver was aangetrokken. Dat klonk als muziek in de oren!
Helaas werden de plannen bijgesteld: Leonardi vertrok na een
paar nummers en Moore kon voor slechts één verhaallijn
tijd maken.
Het probleem is wel dat Dixon intussen
gewoon weg is. Hij kende de twee hoofdpersonages Barbara Gordon
en Dinah Lance door en door. Hoe capabel zijn opvolgers ook
zijn, als zelfs een prima schrijver als Moore pijnlijk faalt
in het neerzetten van diezelfde chemie, dan wordt het een
lange rit tegen de stroom in. Is dit een geval van een schrijver
die zo bepalend is geweest, dat niemand zijn werk fatsoenlijk
kan overnemen? Het antwoord wacht ik niet af, want ik heb
de reeks deze maand alsnog laten vallen.
Ook jammer dat de serie deze wisselingen
van de wacht kent in de periode dat Birds of Prey het heeft
geschopt tot een televisieserie. Dat staat een kruisbestuiving
in de weg. De serie is al stopgezet. Zou de comic op korte
termijn volgen?