In de Previews met comics voor september
biedt het katern Dark Horse een herdruk van Violent Cases.
Deze door Neil Gaiman geschreven en door Dave McKean getekende
softcover is een mooi schot in de roos, zeker gezien de hernieuwde
aandacht voor Gaiman. Voor de B.R.P.D. special Night Train
zijn daarnaast Geoff Johns en Scott Kolins van stal gehaald,
dus aan grote namen ontbreekt het ditmaal niet.
Jeph Loeb en Jim Lee maken bij DC
een eind aan hun twaalfdelige run op de serie Batman. Jammer
dat daarbij gebruik wordt gemaakt van een achterhaald concept
als de variant en de gatefold cover. Voor de connaisseurs
is Fables: The Last Castle verplichte kost. Het prachtige
tekenwerk van P. Craig Russell is de coverprijs van zes dollar
waard. Lovenswaardig is de manier waarop de klassieke ElfQuest
verhalen worden gebundeld, terwijl ik aan de andere kant mijn
vraagtekens zet bij series als iCandy (alweer manga), miniseries
als The Demon: Driven Out (over saaie personages gesproken)
en erg dure specials als Wonder Woman: The Blue Amazon en
Superman: Blood of My Ancestors. Sowieso verplicht: de zesde
100 Bullets bundel. De twee 'sneak peeks' zijn trouwens een
aardig detail.
Image viert de terugkeer van Joe Madureira
alsof het gaat om een god. Een paar pagina's verder ontdek
je echter dat het niet meer is dan een cover voor de maandelijkse
serie Street Fighter. Inderdaad, een comic gebaseerd op de
game. Wie verzint dit soort onzinnige dingen toch? Image is
een vruchtbare bodem voor nieuw talent, maar het nadeel is,
dat de helft experimenten zijn van wisselende kwaliteit. Resultaat:
ik bestel nauwelijks wat nieuws. Zielig dat Top Cow zich door
het gezeur over de positie van J. Michael Straczynski gedwongen
ziet tot het uitgeven van Rising Stars: Untouchable, weer
een overbodige miniserie.
Het is zover! Het eerste deel van
de vierdelige miniserie JLA / Avengers staat bij Marvel op
de planning. Met Kurt Busiek als schrijver en George Pérez
als tekenaar is dit een droomproject. De coverprijs van zes
dollar is geen enkel probleem. Helaas wordt tegelijkertijd
geschoven met gasttekenaars voor de reguliere comic over de
Avengers. Mike Deodato's covers voor Incredible Hulk zijn
zo ouderwets uitdagend, dat ik die serie nu weer eens wil
proberen. Het tegenovergestelde geldt voor Ultimate Six, een
op het eerste gezicht zinloze comic die enkel voortbouwt op
het succes van schrijver Brian Michael Bendis en de Ultimate
series. Daarentegen is de tijdelijke terugkeer van David Mack
op Daredevil prima nieuws. Veel series met een dubbele dosis,
overigens.
Op het vlak van de independents valt
op dat Strangers in Paradise een soort miniserie binnen de
reguliere serie inlast. Maker Terry Moore moet snel een heldere
richting bedenken, anders ontspoort hij. De comics van uitgeverij
Aspen kunnen we vanwege de rechtszaak met Top Cow voorlopig
vergeten, maar CrossGen biedt boeiend nieuws met El Cazador,
een echte piratencomic voorzien van knap tekenwerk van Steve
Epting. De nieuwe makers van Scion betekenen voor mij waarschijnlijk
het afscheid van die reeks. Dreamwave doet er een schepje
bovenop en begint met Megaman, ook al gebaseerd op een videogame.
Mag ik passen? Verder houd ik het bij mijn vaste titels.
Voor de fans: het eerste seizoen van
de televisieserie Smallville verschijnt op dvd. Let op, want
bestellen op een importwebsite is goedkoper dan bestellen
via de Previews.
comics
:: in
sentinel
(marvel) Al is het geen echt verkoopkanon,
Sentinel is in feite precies dat wat Marvel Comics met de
nieuwe Tsunami imprint wil bereiken, namelijk een toegankelijke,
vrolijke comic met een jeugdige uitstraling. Sean McKeever
is wat dat betreft de juiste man op de juiste plaats. Zijn
reputatie als schrijver die goed kan omgaan met tieners als
hoofdpersonages, komt hier uitstekend van pas. Ook belangrijk;
hij maakt die reputatie waar.
De hoofdrol is weggelegd voor Juston
Seyfert, een wellicht iets te typische nerd die zijn tijd
doorbrengt met het bouwen van kleine, bestuurbare robots.
Zijn leven is één groot middelbare-schoolcliché:
altijd gepest door de stoere binken, altijd zeer onzeker tegenover
de meisjes en thuis moet elk dubbeltje worden omgedraaid.
Wanneer hij per ongeluk een Sentinel activeert, staat zijn
leven echter stevig op zijn kop. Hoe doorzichtig deze metafoor
voor de puberteit ook is, McKeever komt er dankzij een dosis
luchtigheid mee weg.
Die luchtige sfeer wordt onderstreept
door het sterk op de Japanse manga steunende tekenwerk van
tekenstudio Udon. Van de zachte pasteltinten tot de soms overdreven
dynamiek van personages en composities, elke pagina straalt
dat uit wat Marvel voor ogen moet hebben gestaan bij het lanceren
van de Tsunami titels. Hoewel het niet voor de volle honderd
procent mijn smaak is, sluit het dermate lekker aan op de
verhalen, dat het geen groot bezwaar mag zijn. Bovendien is
Juston desondanks een visueel prettig en herkenbaar personage.
Nieuwe comics over nieuwe personages
hebben een achterstand. Gezien de verkoopcijfers is de kans
aanwezig, dat Sentinel spoedig in de gevarenzone belandt.
Dat zou jammer zijn, want de kwaliteit is zeer zeker in huis.
Tot die tijd blijft de serie veilig op mijn maandelijkse lijstje
staan.
comics
:: out
savage
dragon (image) Twee jaar geleden is op deze
plek opgemerkt, dat de kwaliteit van de door Erik Larsen geschreven
en getekende serie flink aan het dalen was. Toen was het honderdste
nummer in zicht, vandaar dat uit dat gegeven nog enige hoop
kon worden geput. Inmiddels zijn we de honderd gepasseerd
en is helaas weinig zichtbaar van een nieuwe, coherente lijn.
Als ik heel eerlijk ben, is dit de
enige comic die ik momenteel uit gewoonte spaar. Vroeger was
dat aantal veel hoger, maar eind jaren negentig ben ik definitief
afgestapt van het idee dat ik een comic moet sparen omdat
ik de serie compleet wil houden. De kwaliteit moet de doorslag
geven. Meer telt niet. Zo beschouwd, zou ik Larsens geesteskind
al maanden geleden hebben moeten schrappen. Na nummer honderd
is de serie namelijk veranderd in een inhoudsloze parodie
op een comic, die doelloos ronddobbert in een moeras van hobbyisme.
Larsen is gaan experimenteren met
de vorm en inhoud. Zo heeft hij enkele nummers lang zijn pagina's
opgebouwd als krantenstrips, compleet met een versimpelde
stijl en een voor deze serie ander soort humor. Daarnaast
blijft het een feit, dat de volgens Larsen opgeschoonde continuïteit
langzaamaan ontoegankelijker is dan ooit. Zelfs ik, iemand
die de reeks al vanaf het begin heeft gevolgd, kan niet meer
precies navertellen hoe het zit met de parallelle werelden,
alternatieve versies van Dragon en gebeurtenissen die dan
weer wel, dan weer niet hebben plaatsgevonden.
Omdat ik toch een bijzondere band
heb met Savage Dragon, zal ik de serie niet ogenblikkelijk
laten vallen. Het uur der waarheid nadert echter bijzonder
snel, want als het niveau zo twijfelachtig blijft, zal ik
uiteindelijk de knoop doorhakken en op zoek gaan naar een
beter, leuker alternatief.