In de Previews van december (met comics
voor de maand februari) pakt Dark Horse uit met wat de belangrijkste
comic van het jaar kan worden voor deze uitgeverij. Kurt Busiek
en Cary Nord beginnen namelijk aan de geheel nieuwe, maandelijkse
reeks Conan, gebaseerd op de klassieke verhalen van Robert
E. Howard. Dat belooft veel goeds. Verder deze keer veel obscure
manga, wat niet helemaal mijn smaak is.
Bij DC vond men het blijkbaar tijd
voor de lancering van wederom een nieuwe imprint. DC Focus
doet denken aan het volledig mislukte Helix en het concept
van mensen die plotseling superkrachten krijgen, is natuurlijk
een rechtstreeks voortborduren op het populaire Hero. Daarbij
spreken de makers me voorlopig niet aan. Intussen maken Michael
Turner en Talent Caldwell de verschillende Superman series
tijdelijk onveilig. Mooi, maar zo ontstaat bij Superman net
als bij Batman het idee dat de maandelijkse comics een vergaarbak
worden voor wat eigenlijk miniseries en graphic novels hadden
moeten zijn. Wat aardig lijkt, is Batman: Roomful of Strangers
door Scott Morse. Tja, dat geldt voor al het werk van Morse.
Image probeert de recent ontstane
gaten op te vullen met een verzameling nieuwe series, die
geen van allen mijn interesse kunnen wekken. Sterker, ik heb
deze maand slechts twee bestellingen op mijn lijst staan en
dat is sinds de oprichting van Image niet voorgekomen. Als
dit representatief is voor de gemiddelde lezer, zal het niet
al te lang meer duren voor geen enkele Image titel meer in
de top honderd van best verkochte comics staat.
Marvel lanceert de inmiddels derde
serie over de Fantastic Four, simpelweg genaamd 4. Het mooie
tekenwerk van Steven McNiven kan mij over de streep trekken.
Ook over de reguliere Fantastic Four, weer met Mark Waid en
Mike Wieringo, twijfel ik: misschien moet ik dat toch gaan
sparen. Secret War laat ik passeren. Ten eerste lees ik nu
wel genoeg comics van Brian Michael Bendis en ten tweede vraag
ik me af wat het voor een zin heeft dat deze vijfdelige miniserie
eens per kwartaal verschijnt. The Pulse, de serie die het
meesterlijke Alias moet opvolgen, ziet er niet zo boeiend
uit, dus daar pas ik eveneens op. Opvallend is het stopzetten
van Sentinel en Namor, twee Tsunami titels. Na het vertrek
van Bill Jemas lijkt deze hele lijn ten dode opgeschreven.
In het katern independents is het
voor mij ongebruikelijk rustig. Enkele vaste titels verschijnen
deze maand net niet en daarnaast wordt weinig interessant
nieuw werk aangeboden. Aardig detail bij het sterk inkrimpende
CrossGen, is dat Jim Cheung na het einde van Scion nu Lady
Death gaat tekenen. Ik zou die serie bijna gaan kopen! Uitgeverijen
Devil's Due en Dreamwave doen mij nog altijd niets en zelfs
Oni Press heeft op het op zich nieuwsgierig makende Deep Sleeper
van Phil Hester en Mike Huddleston na niet veel boeiends in
de aanbieding. Hopelijk is hier sprake van een tijdelijke
inzinking.
Historisch weinig comics, al met al.
Dat komt goed uit, want op deze manier kan ik de revaluatie
van mijn maandelijkse lijstje ongehinderd voortzetten.
comics
:: in
jla
/ avengers (marvel / dc) Op voorhand was de
ontmoeting tussen de bekendste superheldenteams van DC en
Marvel een project dat geen enkele zichzelf respecterende
liefhebber mocht missen. Toen de crossover na vele jaren twijfel
uiteindelijk werkelijkheid werd, waren de verwachtingen dan
ook hooggespannen, zeker omdat met Kurt Busiek en George Pérez
twee creatieve zwaargewichten aan de miniserie waren verbonden.
Hoewel ik me met de eerste twee delen
uitstekend heb vermaakt, viel het misschien vanwege die verwachtingen
tegen. Het door Busiek geschreven verhaal kwam neer op een
variant op een typisch jaren zeventig avontuur, met twee kosmische
schurken en een soms geforceerd bijeenbrengen van de helden.
Daarbij kwam, dat in het kader van de toegankelijkheid de
hoeveelheid expositie veel te groot was. Gevolg was dat Pérez
met zijn tekeningenwerk vaak net niet dicht genoeg op de actie
zat: er moest te veel op een pagina gebeuren.
Met het verschijnen van het derde
deel laten Busiek en Pérez echter zien waarom zij de
ultieme makers voor dit droomproject zijn. In wat een speels
zijweggetje op de hoofdplot lijkt, passeren vele alternatieve
variaties op de JLA en de Avengers de revue. Daar wordt uitgebreid
de tijd voor genomen, wat de diepgang ten goede komt en bovendien
de echte fans tevreden stelt met allerlei subtiele verwijzingen.
Pérez weet raad met de vrijgekomen ruimte, want de
gedetailleerde tekeningen komen plotseling beter uit.
Daarmee is JLA / Avengers vermaak
van de bovenste plank geworden. Weinig echte pretenties, maar
wel een comic die zowel trouwe fans als nieuwe lezers kan
bekoren. Zo hoort het natuurlijk ook. Nog één
nummer te gaan; ik ben erg benieuwd hoe Busiek en Pérez
het gaan afronden.
comics
:: out
birds
of prey (dc) Eerder dit jaar was ik weer begonnen
aan de serie Birds of Prey. Dat is een reeks die ik vanaf
het begin had gevolgd, maar waarvan ik na het vertrek van
de toenmalige schrijver mijn buik vol had. Met Gail Simone
als de nieuwe schrijfster en Ed Benes als tekenaar wilde ik
wel weer een poging doen. Daarvoor waren de recensies over
het algemeen goed genoeg.
En inderdaad, Simone en Benes hebben
snel een eigen sfeer gecreëerd. Met de op het werk van
Jim Lee lijkende tekenstijl valt Benes uit de toon wanneer
hij zich verliest in zijn aandacht voor borsten en billen,
maar de consistente lijnen zetten alle personages duidelijk
en herkenbaar neer. Ook Simone heeft de bezem door de serie
gehaald; dat varieert van een beduidend grotere rol voor het
bijpersonage Huntress tot een veranderde dynamiek tussen Barbara
Gordon en Dinah Lance.
Problematisch aan deze aanpak is,
dat de breuk met het verleden te groot is. De personages zijn
inhoudelijk veranderd en dat is een rigoreuze keuze. Daar
komt bij, dat de basis van de comic meer in overeenstemming
wordt gebracht met die van de gelijknamige televisieserie
die vorig jaar niet voor niets al na een half seizoen is mislukt
op de Amerikaanse beeldbuis. Het betekent niet dat de serie
hierdoor automatisch verschrikkelijk slecht is, maar wel dat
het mij niet van cover tot cover kan boeien.
Na een paar nummers proberen, heb
ik uiteindelijk derhalve gekozen voor het laten vallen van
Birds of Prey. Dit is niet het type comic voor mij. Verder
dan simpel, inhoudelijk weinig relevant vermaak komt het namelijk
niet. Nee, dan wil ik liever meer uitdaging voor mijn geld.