Dark Horse viert in de maand april
het tienjarig bestaan van Bil Tucci's serie Shi met de vierdelige
miniserie Shi: Ju-Nen. Ooit was Tucci's creatie ongekend populair,
maar toentertijd dreef de reeks mee op de golf aandacht die
het Bad Girl genre kreeg. Het is de vraag of het tien jaar
na dato stand kan houden. El Zombo, de nieuwe Rocket Comics
titel, lijkt overigens best aardig; het heeft precies die
animatiestijl die het momenteel zo goed doet.
Bij DC Comics staat alles in het teken
van Superman. De maandelijkse titels over de Man van Staal
worden grondig herzien, met voorop Brian Azzarello en Jim
Lee als nieuwe makers van Superman. Een slimme aanpak, al
mogen best vraagtekens worden gezet bij de keuze voor Chuck
Austen als schrijver van Action Comics. Intussen krijgt ook
Batman weer nieuwe makers. Deze keer gaat het om Judd Winick
en Dustin Nguyen. Daar Winicks werk de laatste tijd teleurstelt,
laat ik dit liggen. Wel interessant lijkt de miniserie Bite
Club, door Howard Chaykin, David Tischman en tekenaar David
Hahn. Voor de liefhebbers staan verder enkele leuke paperbacks
op het programma, waaronder Human Target, Fables en Gotham
Central.
Image blijft weer zoeken naar diversiteit.
Toch raar, dat op de covers van de eerste drie series in dit
katern stuk voor stuk een dame met een pistool staat afgebeeld.
Zo komen ze nooit af van het imago dat het een uitgeverij
is die inspeelt op puberale fantasieën. De terugkeer
van Strykeforce is bovendien een prima voorbeeld van zinloos.
Halverwege de jaren negentig was het geen hoogvlieger, dus
nu zeker niet. Gelukkig is het deze maand eindelijk tijd voor
het derde en laatste deel van Warren Ellis' Ministry of Space.
Joe Quesada pakt de tekenpen weer
op als de man achter de vijfdelige Marvel serie Daredevil:
Father. Heel interessant, maar waarom opnieuw $3,50 als de
absurd hoge coverprijs? Ook nieuw is Spider-Man door Mark
Millar en Terry Dodson, een comic die op zijn minst geprobeerd
moet worden, gevolgd door een herstart van Ultimates. Dezelfde
makers, dezelfde personages, dezelfde titel, dus waar is de
logica? Veel vaker dan eens in de zes maanden zal het toch
niet verschijnen! En wat is de logica achter hetzelfde team
makers voor zowel New X-Men als Uncanny X-Men? Zelden is een
schrijver zo door de fans verguisd als Chuck Austen en prompt
schrijft hij beide X-Men titels. Tja, hier worden veel porties
aan Fikkie gegeven, gok ik.
Bij de independents is het rustig.
Tekenend voor de huidige situatie, is dat het katern van Devil's
Due inmiddels bijna net zo groot is geworden als dat van CrossGen.
De berichtgeving over CrossGens financiële situatie geeft
niet veel hoop op verbetering. IDW Publishing volhardt in
het uitgeven van door Steve Niles geschreven series. Naast
de horrorcomic Aleister Arcane en een handjevol 30 Days of
Night titels neemt hij ook een bewerking van Dawn of the Dead
voor zijn rekening. Bij Oni Press is maker Andi Watson toe
aan de eerste paperback van zijn Love Fights, met daarin de
eerste zes nummers. Goede zet. Oni is sowieso prima bezig
met het uitgeven van bundels.
comics
:: in
fantastic
four (marvel) De komst van Mark Waid en Mike
Wieringo als de schrijver en tekenaar van Fantastic Four had
voldoende moeten zijn. Toch was ik in eerste instantie niet
zo onder de indruk. Omdat het tekenwerk van Wieringo me doorgaans
bevalt, bleef ik wel twijfelen, maar toen het duo vorig jaar
zomer werd ontslagen, leken de kansen op een nieuwe poging
verkeken.
De beslissing tot het ontslag werd
teruggedraaid, directeur Bill Jemas vloog eruit en intussen
hebben Waid en Wieringo hun tweede start gemaakt. Een ideaal
instappunt, dus, voor de twijfelaars. In de praktijk valt
dat tegen, want Waid bouwt voort op zijn voorgaande verhaallijnen,
waarbij de Fantastic Four de dood van een teamlid heeft moeten
verwerken en ook de overige relaties onder spanning staan.
Dankzij intelligent gedoseerde informatie houdt Waid het verhaal
echter net toegankelijk genoeg, zonder te vervallen in dodelijke
expositie.
Op zijn beurt overtuigt Wieringo als
vanouds. Tegenstrijdig genoeg is zijn cartooneske stijl niet
alleen geschikt voor de vrolijke onbevangenheid die personages
als Thing en Human Torch kenmerkt, maar ook voor zwaardere
thema's waar Mister Fantastic en de Invisible Woman doorgaans
voor staan. Het is derhalve een tekenstijl die in balans is,
net als het team dat kan zijn in de handen van de juiste schrijver.
Waid en Wieringo hebben die balans. Hun enthousiasme spat
van elk panel op elke pagina en sleept de lezers vanzelf mee
in de wondere fantasiewereld.
Een ander punt, is dat Fantastic Four
een echte superheldencomic is. Nu Marvel met bijna alle andere
titels nadruk legt op kostuumloos realisme, is dat des te
opvallender. En dat een echte superheldencomic nog lang niet
rijp is voor de schroot, bewijzen Waid en Wieringo maand in,
maand uit.
comics
:: out
batman
(dc) Als het wonderduo Jeph Loeb en Jim Lee
vorig jaar iets heeft onderstreept, is het dat een comic als
Batman sterk afhankelijk is van wie de makers zijn. De serie
bestaat al zo lang en het personage heeft ook al zo veel meegemaakt,
dat een schrijver met een aparte insteek of een tekenaar met
een geheel nieuwe visie net die impuls kan betekenen die het
nodig heeft. Let wel: een tijdelijke impuls.
Na Loeb en Lee zijn het momenteel
Brian Azzarello en Eduardo Risso de makers die hun kunsten
vertonen in de schimmige wereld van Gotham City. Een juiste
woordkeuze, want hun verhaal is tot nu toe inderdaad niet
veel meer dan een herhaling van het 'kunstje' waarmee ze van
de misdaadcomic 100 Bullets een groot succes hebben gemaakt.
Naast hun naamsbekendheid brengen ze niet bepaald iets nieuws.
Als voor hun opvolgers Judd Winick en Dustin Nguyen hetzelfde
gaat gelden, kan dat enkel ten koste gaan van de serie als
geheel.
Immers, op deze manier gaat de maandelijkse
serie meer lijken op een droge aaneenschakeling van twaalf-
of zesdelige miniseries. Hoewel niets mis is met het idee
van de afgeronde verhaallijnen, betekent het idee van de afgeronde
verhaallijnen door één team makers dat een schrijver
of tekenaar nooit echt zijn stempel op de personages kan drukken.
Een gebrek aan continuïteit leidt bijna automatisch tot
een fragmentarisch resultaat en uiteindelijk kan zelfs de
populairste persoon uit de comicwereld de serie niet meer
redden.
Vandaar dat ik Batman na de vertelling
van Azzarello en Risso voorlopig van mijn vaste lijstje haal.
Voor mij is Bruce Wayne als hoofdpersonage net niet interessant
genoeg om zijn avonturen alsmaar te blijven volgen, ongeacht
de makers. Ik wacht liever tot een creatief talent weer met
verse ideeën komt.