Van de makers van Lone Wolf and Cub
verschijnt bij Dark Horse de eerste van de tien Samurai Executioner
trade paperbacks. Intussen mag Steve Niles weer komen opdraven,
ditmaal voor de samen met Rob Zombie geschreven miniserie
genaamd The Nail. Interessant wordt het bij The Goon, waarin
Mike Mignola's Hellboy opduikt. En de Creatures of the Night
hardcover door Neil Gaiman en Michael Zulli mag ik zeker niet
missen.
DC Comics viert het honderdste nummer
van de serie JLA en geeft tevens het startschot voor Identity
Crisis, een miniserie van zeven delen, gemaakt door Brad Meltzer
en Rags Morales. Opvallend dat in het begeleidende stukje
tekst over die miniserie weinig concreets wordt verteld waar
het precies over gaat. Vanwaar zo geheimzinnig? De preview
van de Vertigo miniserie The Witching is aantrekkelijk genoeg
voor een poging, terwijl ik bij Brian K Vaughans nieuwste
WildStorm titel Ex Machina niet direct heel enthousiast ben.
Een andere titel, Challengers of the Unknown, lijkt echter
de moeite wel waard, al was het om Howard Chaykin. Ook de
moeite waard zijn Scratch van Sam Kieth, Sleeper Season Two
en eindelijk 100 Bullets #50.
Image Comics pakt uit met Gray Area,
een miniserie met tekenwerk van John Romita Jr. Het is vast
toeval, maar het lijkt net of de invloed van Erik Larsen als
de nieuwe uitgever nu al goed voelbaar is. Hoewel, de rest
van het katern bevat naast de vaste titels op mijn lijstje
weinig opbeurends. Storend detail is dat een afwijkende lay-out
wordt gebruikt voor het kopje 'Alternative Image.' Dat Top
Cow nu zo ver is, dat het reclame maakt met de naam van de
cover artist kan overigens geen goed teken zijn!
Marvel brengt Mike Deodato Jr als
de tekenaar van Amazing Spider-Man. Een prima opvolger voor
John Romita Jr, eerlijk gezegd. In het kader van diezelfde
eerlijkheid moet daaraan worden toegevoegd, dat de zin van
de maandelijkse serie Amazing Fantasy geschreven door Fiona
Avery en de miniserie Venom vs Carnage getekend door Clayton
Crain me ontgaat. Het belooft trouwens niet al te veel goeds,
dat bij de aankondiging van de Spider-Man 2 filmspecial niet
wordt gemeld door wie comic wordt gemaakt. Terwijl de onlangs
gelanceerde series zo langzaamaan hun ritme vinden, mag de
wisseling van de wacht bij Ultimate Fantastic Four niet worden
overgeslagen: Warren Ellis die weer een superheldencomic schrijft!
Het proberen meer dan waard.
Bij independent uitgeverij 88MPH wordt
Ghostbusters een maandelijkse serie, gemaakt door onbekend
talent, wat weer eens aangeeft dat de revival van de jaren
tachtig nog niet voorbij is. El Capitán brengt een
vers deeltje van Stray Bullets op de markt, Fantagraphics
komt met Jasons nieuwste werk You Can't Get There From Here
en IDW heeft een verrassing in de vorm van Will Eisners John
Law. Allemaal aardig, maar stiekem kijk ik het meest uit naar
de nieuwe graphic novel van Scott Morse voor Oni. De titel
is Spaghetti Western en dat zegt genoeg! Bij Top Shelf twijfel
ik even over het op zich boeiend klinkende 2 Sisters. Dat
beslis ik in de winkel wel.
comics
:: in
astonishing
x-men (marvel) De serie is nog niet eens verschenen,
maar staat desondanks hoog op menig verlanglijstje. Hoe kan
het ook anders, met Joss Whedon als schrijver en John Cassaday
als tekenaar? De één heeft de laatste jaren
nadrukkelijk zijn stempel gedrukt op tienertelevisie, de ander
is uitgegroeid tot misschien wel de meest gewaardeerde artiest
van dit moment. Ja, ook bij mij staat Astonishing X-Men hoog
op het verlanglijstje.
De vraag is natuurlijk, wat kunnen
we gaan verwachten? Als schrijver van de televisieserie Buffy,
the Vampire Slayer heeft Whedon eigenlijk al een moderne variant
laten zien van de klassieke X-Men van Chris Claremont en John
Byrne. Comics is echter een ander medium, wat werd onderstreept
toen Whedon bij Dark Horse aan de miniserie Fray werkte en
op technische problemen stuitte die hij bij de televisie nooit
had meegemaakt. Het is ongetwijfeld een kwestie van ervaring
en Whedon, perfectionist als hij is, zal het snel willen leren.
En wat te denken van Cassaday, toch
al nooit de snelste, die tegenwoordig een dergelijk gedetailleerde
tekenstijl hanteert, dat hij een nieuwe dimensie aan het woord
'deadlinestress' geeft? Gezien de previews twijfel ik niet
aan de vraag of hij geschikt is voor de avonturen van de X-Men,
maar hoe lang duurt het voor Marvel de eerste gasttekenaar
laat opdraven omdat hij het net niet redt? Zeven nummers?
Drie? Een comic is zo goed als zijn gasttekenaar en op dat
punt hebben de X-titels de laatste tijd geen gelukkige hand.
Kortom, enige voorzichtigheid is op
zijn plaats. Ja, Astonishing X-Men zal de eerste maanden de
verkooplijsten domineren, maar het team makers is akelig kwetsbaar.
Vergeet niet dat Whedon waarschijnlijk gaat werken aan een
op de televisieserie Firefly gebaseerde film. Laat zich dat
combineren?
comics
:: out
plastic
man (dc) Soms heb je van die series die best
aardig zijn, maar waar je toch over twijfelt. Bij mij is dat
zo met het door Kyle Baker geschreven en getekende Plastic
Man. Aan Baker ligt het in ieder geval niet, want hij heeft
zich in het verleden vaak genoeg bewezen, maar met het personage
Plastic Man heb ik zo goed als niets. Het is een combinatie
die uiteindelijk zomaar in het nadeel van de serie kan uitvallen.
Na een wankele start heeft Baker de
avonturen van Plastic Man op de rails gekregen. De zeer cartooneske
animatietekenstijl blijkt daarbij van wezenlijk belang, vooral
omdat juist daardoor de visuele humor tot zijn recht komt.
Op dat punt is overdrijving het sleutelwoord, al betekent
het overigens nog niet, dat de verhalen geen serieuze ondertoon
kunnen hebben. De humor is immers gedoseerd: grappige terzijdes
blijven ook altijd niet meer dan dat, zodat het 'trucje' niet
snel oud wordt.
Het grootste nadeel van de gehanteerde
aanpak, is echter dat het allemaal zo vrijblijvend wordt,
dat de serie relevantie mist. Van Plastic Man kan binnen deze
formule nu eenmaal geen stevige emotionele diepgang worden
verwacht, laat staan gebeurtenissen die van belang zijn voor
het DC universum. Gebrek aan relevantie is wellicht niet het
beste argument voor het schrappen van een maandelijkse comic,
maar een serie die uitsluitend vermaak biedt, brengt mij zonder
uitzondering aan het twijfelen.
Voorlopig maak ik de eerste verhaallijn
af. Daarna is het een kwestie van zien welke richting Baker
kiest voor zijn hoofdpersonage. Wanneer het overduidelijk
weer meer van hetzelfde wordt, is dat een argument voor het
schrappen, hoe fijn ik de humor en de tekenstijl ook vind.