Episode III komt eraan. Dark Horse
wil dat weten, ook, vandaar dat naast een Star Wars paperback,
een nieuwe miniserie en de gebruikelijke titels in maart tevens
de officiële stripbewerking van de langverwachte film
op het program staat. Verder blijven makers als Frank Miller
en Will Eisner in de belangstelling staan en gaat gelukkig
eveneens voldoende aandacht uit naar de leuk ogende Hipira:
The Little Vampire hardcover.
Na de prijsverhoging van Marvel was
meer dan duidelijk, dat DC zou meegaan. Deze maand is het
dan zover, al blijven de succesvolle titels over Batman en
Superman buiten schot, maar daar zit ditmaal weinig leuks
tussen: de Batman comics anticiperen te nadrukkelijk op de
nieuwe film en de Lex Luthor miniserie is na Brian Azzarello's
matige werk met Jim Lee geen comic waarvan ik wakker lig.
De spotgoedkope DC Countdown lijkt me ondanks de hype verplichte
kost, om de komst van John Byrne's Blood of the Demon moet
ik hard lachen en de WildStorm titel The Razor's Edge is fijn
nieuws voor fans van Ed Brubaker. En kijk aan, nieuwe paperbacks
van Fables en Starman. Twijfel over Otherworld van Phil Jimenez.
Het is Vertigo en ziet er mooi uit, maar of het wat is?
Wat Image betreft, springt één
titel eruit en dat is natuurlijk deel twee van Flight. Ondanks
de misschien te hoge verwachtingen belooft het lijstje namen
van de makers veel. Daarnaast klinkt de door Michael Avon
Oeming getekende one-shot 86 Voltz erg interessant, viert
Matt Wagner het twintigjarig bestaan van Mage, keert de klassieke
anthology Negative Burn terug en leveren Mark Millar en Paul
Jenkins twee Tomb Raider crossovers.
Marvel knijpt wederom tien nieuwe
series en miniseries uit de drukpersen. Het vervelende is,
dat het materiaal bijna zonder uitzondering wordt gefabriceerd
volgens de voorspelbare route van uitmelken van bestaande
hypes. Kortom, Ultimate Iron Man, twee varianten op Marvel
Adventures en vooral heel veel X-Men. Het toppunt wordt zonder
enige twijfel gevormd door de comics die verschijnen ter ere
van het tienjarig jubileum van de grote crossover Age of Apocalypse.
Als naast deze reukloze marketingdrek niet ook nog verfrissende
herstarten voor het ooit ondergewaardeerde Mary Jane (deze
maand) en het altijd leuke Runaways (vorige maand) op het
programma zouden staan, zou ik het katern Marvel bijna ongelezen
kunnen wegleggen. Mogen we Bill Jemas terug, misschien?
De indies houden het een keer aan
de sobere kant. Tussen de gebruikelijke titels zie ik weinig
nieuw spul en naar echte kwaliteit moet je redelijk diep in
dit katern graven. Het James Jean artboek van Adhouse Books
is echter een uitzondering en hoewel de coverprijs niet mis
is, krijg je daar dus wel meer dan tweehonderd pagina's heerlijk
artwork van de covertekenaar van DC's Fables voor terug. Slave
Labor brengt eindelijk het vijfde nummer van het veelgeprezen
Street Angel, Shades of Blue vindt een nieuw thuis bij Devil's
Due, bij Drawn & Quarterly is Michel Rabagliati met Paul
Moves Out toe aan zijn derde werk over de semi-autobiografische
Paul en Top Shelf gaat ook al voor drie keer scheepsrecht
met een nieuwe bundel van Jeffrey Brown, de man achter Clumsy.
comics
:: in
shaolin
cowboy (burlyman) Als één comic
op het randje van het jaar voor beroering heeft gezorgd, dan
is het Geof Darrows project Shaolin Cowboy wel. De tweede
titel van Burlyman Entertainment, de kersverse uitgeverij
van de Matrixbroertjes Wachowski, is namelijk van cover tot
cover puur hobbyisme.
Gek genoeg is dat in dit geval geen
punt van kritiek. Bij het lanceren van de uitgeverij is namelijk
herhaaldelijk gezegd, dat het de makers niet om het geld gaat.
Coole comics, leuk voor zowel lezer als maker, dat is waar
het om gaat. En dan ben je bij Darrow aan het goede adres,
want zijn zeer gedetailleerde tekenstijl staat garant voor
pagina's vol met de waanzinnigste details, kleine grapjes
op de achtergrond en indrukwekkende panorama's. Het verhaal,
ach ja, dat doet er eerlijk gezegd niet eens echt toe.
Is het gevaarlijk om op basis van
één verschenen nummer al te beslissen dat een
comic op je lijstje vaste titels moet staan? Is het onverstandig
om na het verschijnen van het eerste nummer al te roepen dat
dit een serie is waar we nog veel plezier aan gaan beleven?
Volgens de ongeschreven wetten van de comicwereld is dat ongetwijfeld
zo. Maar wees eerlijk, een comic waarin een spread over liefst
tien pagina's kan doorlopen, houdt zich sowieso niet aan wat
voor een traditionele regels je ook kunt bedenken.
Kortom, Shaolin Cowboy is hobbyisme
in de positieve zin van het woord. Darrow kan doen en laten
wat hij wil, zonder bemoeienis van redacteuren, censuur of
aandeelhouders, en hij is duidelijk in zijn element. Laat
dus maar komen, die nieuwe deeltjes. Ik ben er klaar voor.
comics
:: out
daredevil
(marvel) Schrijver Brian Michael Bendis en
tekenaar Alex Maleev zijn pas drie jaar de vaste makers van
Marvel titel Daredevil. Toch lijkt het al veel langer. Dat
ligt niet alleen aan de versnelde manier van uitgeven, maar
ook aan de manier waarop dit duo een gezapig patroon van herkenbaarheid
heeft gecreëerd.
Daarmee wil ik overigens niet zeggen,
dat Daredevil onder dit nieuwe bewind een slechte comic is
geworden. In tegendeel. Het probleem is alleen wel, dat Bendis
met het bekendmaken van Daredevils geheime identiteit en daarna
het bliksemhuwelijk van Matt Murdock zo snel de status-quo
van de reeks omver heeft gegooid, dat alles wat daarna aan
bod is gekomen, voelt als een soort mosterd na de maaltijd.
Veel van de recente avonturen kunnen op het punt van de 'shock
value' niet tippen aan dat turbulente eerste jaar.
Bendis en Maleev zitten vast in een
patroon, een monotone plichtmatigheid die voor veel lezers
aan charme heeft ingeboet en die, zo zou je denken, ook voor
de makers een sleur moet zijn geworden. Ze proberen het wel,
maar als ze geen verhalen vertellen die met terugwerkende
kracht even de continuïteit aanpassen, zijn ze druk bezig
met het ongedaan maken van de veranderingen die hun komst
drie jaar geleden alle kleur gaf. Het gevolg is een vermakelijke
comic waarvan je tegelijkertijd weet dat het veel beter kan.
Volgens de berichten verlaten Bendis
en Maleev ergens dit jaar de serie. Een moment met twee gezichten:
enerzijds is dat het eind van een tijdperk dat zich wellicht
kan meten met dat van Frank Miller, anderzijds is het toch
ook wel weer hoog tijd voor vers bloed en nieuwe gezichten.