In december verschijnt de film King
Kong in de bioscopen en dus springt Dark Horse daar handig
op in met de driedelige miniserie Kong. Verder staan met het
oog op de feestdagen heel wat paperbacks op de planning, mag
Michael Jan Friedman een leesboek over de Aliens schrijven
en verschijnt een nieuwe biografie van comiclegende Will Eisner.
Voor het overige veel manga en veel Star Wars, eigenlijk als
gebruikelijk.
Bij DC komen All Star Batman en All
Star Superman op stoom en raast in het reguliere universum
de reusachtige crossover Infinite Crisis door. Opvallend detail
is dat Hard Time Season Two, de enig overgebleven titel van
een vorig jaar volledig mislukte imprint, nu ook onder dat
reguliere universum valt. Zou nog ruimte bestaan voor een
tweede seizoen van Kinetic, de beste reeks van die imprint?
Onder het kopje WildStorm wordt met de nieuwe miniserie Team
Zero teruggegrepen op het oude concept van Team 7. Het is
opvallend hoe vaak de personages van toen weer opduiken in
nieuwe series. Interessantste project van de maand is zonder
enige twijfel Testament, de verse reeks van Douglas Rushkoff
en Liam Sharp. Bij Vertigo, dus dat belooft op voorhand al
veel controverse.
Image kondigt opnieuw Dusty Star aan.
Jammer dat dit personage, voorheen van Caliber, zo lang is
uitgesteld; ik dacht dat we de tijden van die eindeloze vertragingen
nu wel hadden gehad. Ook hier veel paperbacks, zo vlak voor
de feestdagen, waaronder Strange Girl, Giantkiller en een
luxueuze hardcover van The Walking Dead. Het katern Top Cow
is en blijft enkel interessant vanwege het door Warren Ellis
geschreven Down.
Helaas moeten ook de Ultimate comics
eraan geloven. Deze maand wordt achterin enkele van die titels
namelijk de soort minicrossover Ultimate Vision verteld. En
omdat alles wat Ultimate is toch wel prettig verkoopt, klinkt
het startschot voor Ultimate Wolverine vs Hulk. Die miniserie
wordt geschreven door Damon Lindelof, de zoveelste schrijver
uit het wereldje van televisie en films. Wanneer houdt de
trend op? Over de gehele linie staan overigens veel specials
gepland. Van Ultimate X-Men / Fantastic Four tot Punisher:
Silent Night en van Daughters of the Dragon tot GLX-Mas Special,
het lijkt wel de uitverkoop. Enkele nieuwe miniseries zijn
gelukkig wel interessant, met name Marvel Zombies door Robert
Kirkman en Spider-Woman door Brian Bendis en Jonathan Luna.
En mag ik passen voor What If?
De independents doen het voor de verandering
ietwat rustiger aan tijdens de feestdagen. Weinig nieuws en
de lopende series slaan hier en daar even een maandje over.
Slave Labor komt echter met het interessante Malinky Robot
Bicycle, door Sonny Liew, bekend van de Image bundel Flight.
De miniserie Tails van de kleine uitgeverij Bohemian ziet
er ook aardig uit, Fantagraphics brengt met Host of Hoppers
een nieuwe hardcover van Jaime Hernandez én een geheel
nieuwe graphic novel van Jason genaamd Meow Baby, terwijl
IDW in december aftrapt voor het eerder dit jaar bij DC gestopte
Fallen Angel van Peter David. Tot slot bij Oni deel drie van
Scott Pilgrim. Verplichte kost.
comics
:: in
desolation
jones (dc) Het leuke van Warren Ellis is,
dat hij meer dan tien jaar garant staat voor interessante
comics. De kans is daardoor groot, dat van deze schrijver
op een willekeurig moment gedurende deze tien jaar een echt
goede titel in de winkels heeft gelegen. Op dit moment is
dat weer het geval, nu met Desolation Jones.
Uiteraard is de kritiek op het schrijven
van Ellis nu wel bekend. Dat al zijn hoofdpersonages variaties
zijn op wat min of meer een vaste blauwdruk is geworden. Cynisch,
kettingrokend, grofgebekt met lak aan conventies en geweld
niet schuwend baant de gemiddelde hoofdpersoon van Ellis zich
een weg door verhalen over vreemde concepten en ideeën
die lijken weggelopen uit ofwel de sciencefiction ofwel een
harde actiefilm. Het is terechte kritiek, die ook in dit geval
geldt. Want Desolation Jones is een personage precies volgens
die blauwdruk.
Het punt is alleen, dat wanneer Ellis
een dergelijk personage goed uitwerkt, het helemaal geen probleem
is dat deze blauwdruk van stal is gehaald. Zeker niet wanneer
naast de vlotte dialogen en vernuftige decompressie kan worden
vertrouwd op tekenwerk van niveau. Met J.H. Williams III zit
dat wel goed. De tekenaar die eerder Alan Moore's Promethea
zo perfect vormgaf, kan zich hier uitleven op een duistere,
rauwe thematiek en daar heeft hij zichtbaar plezier in. Het
team makers klikt. Dat zijn de mooie momenten in de comicwereld.
Desolation Jones is pas begonnen en
het is nog even afwachten of de serie niet te snel naar geijkte
patronen zoekt. Maar vooralsnog heeft DC hiermee een prima
titel in handen, gemaakt door een schrijver en een tekenaar
die bij een brede doelgroep meer dan voldoende krediet hebben
opgebouwd.
comics
:: out
emo
boy (slave labor) Een paar maanden geleden
bestelde ik het eerste nummer van Emo Boy. Dat deed ik op
basis van uitsluitend de cover. Meer was online namelijk niet
beschikbaar. Geen previews, helemaal niets. Alleen die cover.
En hoewel je een boek nooit op een cover moet beoordelen,
leek het me een leuke comic.
Op dit moment zijn drie delen verschenen.
En ik moet toegeven, dat de serie zowel enkele goede als enkele
slechte kanten heeft. Eigenlijk is het sterkste punt meteen
het zwakste punt, want de depressieve en cynische ondertoon
maakt van hoofdpersoon Emo Boy iemand waar de lezer om kan
lachen, maar uiteindelijk waarschijnlijk geen sympathie voor
krijgt. Omdat het personage ook echt te zielig en depressief
voor woorden is. In het derde nummer gaat het bijvoorbeeld
over zelfmoord. Het wordt grappig uitgewerkt, maar hoe lang
werkt zoiets?
Niet heel lang, is mijn vermoeden.
Omdat in het dagelijkse leven iemand als Emo Boy zich ook
niet jarenlang zo kan gedragen. Die persoon raakt in een isolement
of wordt door de helpende hand van vrienden uit zijn depressieve
denkwereld gehaald. Wanneer dat idee wordt doorgetrokken naar
de comic, ligt het voor de hand, dat de spreekwoordelijke
koek na een nummer of tien op is. Dan kan het tekenwerk nog
zo gestileerd en cartoonesk en grappig zijn, dat is onvoldoende
voor een succes op de langere termijn. Daar ben ik van overtuigd.
Emo Boy was een interessant koopexperiment.
Besteld op basis van de cover, een paar maanden blijven sparen
omdat de thematiek zeer origineel is, maar binnenkort waarschijnlijk
toch van mijn lijstje, omdat het als reguliere serie tekortschiet.
Niettemin is maker Steve Emond wel een talent dat we in de
gaten moeten houden.