Het is geen grap, in de maand april
lanceert Mike Mignola bij Dark Horse eindelijk weer een nieuwe
miniserie over zijn creatie Hellboy. Het zesdelige Hellboy:
Darkness Calls is het vervolg op The Island en wordt getekend
door Duncan Fegredo. The Art of Bone is een vuistdik boekwerk
over de onlangs afgeronde klassieker van Jeff Smith, Maxwell
Strangewell is nieuw werk van Matt en Shawn Fillbach en MPD-Psycho
is nieuwe, boeiende manga.
DC lanceert Minx, een imprint graphic
novels gericht op de jongvolwassenen. Met makers als Sonny
Liew en Derek Kirk Kim zullen deze comics echter ook bij oudere
lezers in de smaak vallen. Daarnaast blijkt wekelijkse miniserie
52 een springplank voor een nieuw event genaamd World War
Three, vloeit het zesdelige Amazons Attack voort uit de serie
Wonder Woman en begint Fate deze maand, na een paar specials,
eindelijk als reguliere reeks. Tussen al dat nieuws valt het
bijna niet op dat Manhunter tot een vroegtijdig eind komt.
De ironie bij WildStorm is de aankondiging van The Boys, een
serie die intussen is stopgezet en verhuisd naar Dynamite.
De aankondiging van de miniserie over Danger Girl is zeker
niet ironisch, maar werkt wel flink op de lachspieren.
Image brengt Frank Frazetta's Death
Dealer tot leven. Niet echt iets voor mij, helaas. Madman
Atomic Comics van Mike Allred is dat echter wel, zeker omdat
het tekenwerk in de preview voortreffelijk is. Voor het overige
doet het goed dat de uitgeverij veel zorg besteedt aan het
brengen van bundels, waaronder de eerste van Fell. De mini
Girls komt tot een einde, Spawn krijgt een nieuwe tekenaar
en Top Cow zet in op achterhaalde crossovers.
Marvel houdt nog altijd de kaken op
elkaar en doet geheimzinnig over de nasleep van Civil War.
Spijtig is het dat hierdoor bij kersverse miniseries als Avengers:
The Initiative totaal niet duidelijk kan worden gemaakt waar
het precies over gaat. In Incredible Hulk komt een eind aan
de verhaallijn 'Planet Hulk', Loners lijkt een nogal overbodige
spin-off van Runaways en ik zet mijn vraagtekens bij Nova
als nieuwe serie, zelfs met Dan Abnett en Andy Lanning als
prima schrijvers. Joss Whedon schrijft vanaf nu Runaways,
dat ga ik zeker proberen, al ben ik totaal geen fan van het
tekenwerk van Michael Ryan. En kijk aan, een nieuw nummer
Kabuki! Ooit is deze serie van David Mack samen met Powers
begonnen, inmiddels schelen ze meer dan tien nummers.
De independents beginnen bij AiT/Planet
Lar met de graphic novel The Last Sane Cowboy. Archaia Press
verdient nu alle aandacht voor de hardcover die wordt uitgebracht
van Mouse Guard, een hitserie die nauwelijks verkrijgbaar
is en op deze manier aan een breder publiek kan worden getoond.
En hoe lang duurt het voor Daniel HDR, de tekenaar met de
bizarre achternaam, door de grote jongens wordt opgemerkt
als een enorm talent en zijn geld niet langer hoeft te verdienen
met Lady Death comics? Het tekenwerk van Jon Adams voor Truth
Serum bij City Cyclops trekt me ook al aan. Verder een nieuwe
Optic Nerve bij Drawn & Quarterly en een nieuwe Owly bij
Top Shelf.
comics
:: in
thunderbolts
(marvel) Het is lang geleden dat ik een deel
heb geprobeerd van de serie Thunderbolts. Ooit is het begonnen
als een fascinerend concept, bijna tot in perfectie uitgewerkt
door schrijver Kurt Busiek, waarbij een groep schurken zich
voordeed als helden. Maar na Busieks vertrek verloor de reeks
zijn bestaansrecht.
Althans, dat dacht ik. Want als gevolg
van de ontwikkelingen in de crossover Civil War is het idee,
het concept van de Thunderbolts weer springlevend. De overheid
zet desnoods schurken in als wapen tegen superwezens die zich
niet willen registreren onder huidige wetgeving en al is het
niet de oorspronkelijke invulling van de serie, het is een
interessante variatie. Zeker met Warren Ellis als de schrijver
en Mike Deodato Jr als de tekenaar. Ellis is namelijk niet
alleen meester der decompressie, hij is op zijn best met personages
die zo net tegen het vileine aanzitten. En Deodato Jr bewijst
al jaren dat hij veel meer is dan een kloon van Jim Lee die
alleen borsten kan tekenen.
Met dit nieuwe team aan het roer is
Thunderbolts weer goed, boeiend en spannend. Bijna tien jaar
na het eerste nummer is de serie wederom van een niveau dat
ik niet links kan laten liggen. Vandaar dat de reeks nu op
mijn lijst staat. Want ik ben dus nog best vatbaar voor het
trucje van 'nieuwe makers, nieuwe richting'.
comics
:: out
ultimate
power (marvel) Waarschijnlijk denkt men bij
Marvel dat alles waar het woord 'Ultimate' voor staat automatisch
een kassucces betekent. Lange tijd was dat ook zeker zo, maar
vandaag de dag gaat het net even te snel met nieuwe projecten
en miniseries. Ultimate Power is vooralsnog een goed voorbeeld
van hoe het niet moet.
Aan de makers zou het in elk geval
niet mogen liggen. Brian Michael Bendis staat bekend om zijn
vlotte dialogen en stoere verhalen, terwijl Greg Land zich
sinds zijn tijd bij CrossGen een realistische stijl eigen
heeft gemaakt die hem op gelijk niveau brengt met creatieve
zwaargewichten als Bryan Hitch en Alan Davis. Helaas is het
probleem, dat beide makers hun talent verspillen. In de drie
tot nu toe verschenen nummers gebeurt namelijk geen ene donder.
De Fantastic Four uit het Ultimate Universum worden aangevallen
door Squadron Supreme uit het reguliere universum. Een flashback
laat zien waarom, de rest bestaat uit een zinloos en opgerekt
gevecht.
Ja, de tekeningen zijn als altijd
bij Land oogstrelend. Ja, de dialogen zijn als altijd bij
Bendis fris. Maar dat maakt geen goede comic. In de comicwereld
is het al zó lang een cliché als twee teams
met elkaar op de vuist gaan terwijl ze aan dezelfde kant staan.
Maar waarom heeft niemand dat dan aan Bendis en Land verteld?