De grote baas van Dark Horse, Mike
Richardson, is diep van binnen gewoon een echte fan. Daarom
is het geen verrassing dat hij in oktober zelf weer de schrijverspen
oppakt en de driedelige miniserie Living With the Dead uitbrengt.
Voor de liefhebber ligt die maand ook nog de bundel Batman
/ Grendel in de winkels, waarin beide miniseries van maker
Matt Wagner worden verzameld. Als altijd duikt voor de rest
nog veel manga en veel Star Wars op.
Het heeft aardig lang geduurd, maar
DC vond het tijd voor een nieuwe versie van Batman and the
Outsiders, in feite een voortzetting van de recente serie
Outsiders. Alsof Batman nog in niet genoeg comics een rol
speelt. Ook nieuw is de miniserie Death of the New Gods en
een op het eerste gezicht ietwat overbodige Green Arrow /
Black Canary, nota bene als reguliere serie. Simon Dark is
een project van Steve Niles en Scott Hampton, lekker afwijkend
van de norm en dus de moeite van het doorbladeren waard. Geoff
Johns en Alex Ross beginnen in Justice Society of America
aan de sequel van de klassieker Kingdom Come. Normaal ruikt
dat naar commercie, maar deze makers hebben de reputatie mee.
Vertigo biedt trouwens met Vinyl Underground een erg fijn
getekende nieuwe titel.
Bij Image beginnen de gebroeders Joshua
en Jonathan Luna aan The Sword, hun volgende project na Girls.
Hun tekenwerk is soms erg statisch, maar toch pik ik deze
even mee. Wat ik laat liggen, is de hardcover van Youngblood.
De eerste delen van Rob Liefeld zijn opnieuw gekleurd én,
ja, echt waar, opnieuw geschreven, nu met de hulp van Joe
Casey. Zouden de dialogen nu wel goed zijn? Het nieuwe Proof,
door onbekende makers, kan wel wat worden.
Howard the Duck keert terug bij Marvel,
nu door Ty Templeton en tekenaar Juan Bobillo. Het is leuk
dat zo nu en dan echt wat aparts wordt geprobeerd, maar de
previewpagina's van de reeks overtuigen nog niet. Wat dat
wel doet, is Omega: The Unknown, de tiendelige miniserie door
romanschrijver Jonathan Lethem, voorzien van eigenzinnig tekenwerk.
De nasleep van World War Hulk zorgt intussen voor een radiostilte
over de inhoud van de reguliere Incredible Hulk én
natuurlijk een precies op het juiste moment gelanceerde What
If? De zombies van Robert Kirkman en Sean Phillips keren terug
in Marvel Zombies 2, Peter David is de interessante nieuwe
schrijver van She-Hulk en het is altijd aardig als Marc Silvestri
tekent, ditmaal de special X-Men: Messiah Complex.
Het lijkt een mager maandje bij de
independents. Het is als gebruikelijk Garth Ennis wat de klok
slaat bij Avatar Press, Dynamite Entertainment komt met de
hardcover van Frank Miller en Simon Bisley's klassieker genaamd
Bad Boy en met de tweede hardcover van de al net zo klassieke
Dreadstar, terwijl IDW Publishing logischerwijs alles wat
betrekking heeft op 30 Days of Night in de etalage zet, nu
de eerste miniserie is verfilmd. NBM brengt The Art of Bryan
Talbot, Oni heeft het derde deel van de reeks Wet Moon en
Top Shelf heeft de vierde Owly van Andy Runton. Los daarvan
weinig reguliere series in mijn straatje, dus. Hopelijk is
dat slechts tijdelijk.
comics
:: in
x-factor
(marvel) Peter David is een schrijver die
jaren meedraait en zich ondanks zijn reputatie als iemand
die een stabiele kwaliteit levert toch het beste thuisvoelt
op series die net onder de top zitten. Dat maakt hem dus ook
de perfecte man voor X-Factor, een mutantentitel lekker onopvallend
in de schaduw van de X-Men.
Wat begon als miniserie Madrox is
uitgegroeid tot een herstart van X-Factor, een serie waar
David in de jaren negentig al eens aan heeft gewerkt. Als
dit deel van het Marvel universum niet zo onderhevig was aan
crossovers, zou dit met afstand de beste X-titel zijn, maar
zelfs met die sporadische afleiding is het kwalitatief hoogstaand.
Na veel wisselingen van de wacht is bovendien Pablo Raimondi
gevonden als nieuwe vaste tekenaar en zijn zo realistische
en uitnodigende tekenstijl sluit aan op wat David hier wil:
verhalen vertellen over de personages, niet over de zoveelste
vete tussen gekostumeerde helden en dito schurken die de wereld
willen veroveren.
Op die manier is X-Factor een sterke
speler in de luwte, een comic die bijna altijd wel een bepaald
niveau haalt en los van die crossovers een geheel eigen en
eigenzinnige koers vaart. Humor speelt bij David een belangrijke
rol, maar bovenal zet hij de leden van het team neer als personages,
die door Raimondi nu ook nog eens visueel voortreffelijk worden
vormgegeven.
comics
:: out
the
mighty avengers (marvel) Het lanceren van
een tweede, maandelijkse comic over de Avengers was volstrekt
logisch. Tegen de achtergrond van de grote crossover Civil
War en de breuk binnen het team, was het wellicht zelfs de
enige mogelijkheid. Daarom is het vreemd dat een paar maanden
later de serie niet kan overtuigen.
Brian Michael Bendis was als schrijver
van New Avengers net zo'n logische keuze. En hij laat als
eerste de steken vallen. Niet alleen opent hij met een redelijk
vrijblijvend en te lang uitgesponnen vertelling over een vrouwelijke
Ultron, hij hanteert een vertelstijl die hij nergens anders
gebruikt en hier dus duidelijk als een experimentje wordt
neerzet: hij gebruikt te pas en te onpas gedachtewolkjes.
Teksten die soms komisch bedoeld zijn, soms voor contrast
moeten zorgen, maar nergens overtuigen en eerder vervelend
zijn. Frank Cho redt zich, als tekenaar die bekend is van
rondborstige dames, nog verrassend goed met de grimmige toon.
Dat is dan in elk geval een pluspunt.
Zo biedt Mighty Avengers weinig extra's
ten opzichte van New Avengers. Waar de twee series in elkaar
zouden moeten grijpen en, zeker met dezelfde schrijver, een
zeer fascinerende blik op een verbrokkeld team zouden kunnen
geven, is het nu een speeltje van Bendis en een etalage voor
Cho geworden. Dat is niet de bedoeling.