In de maand september lanceert Dark
Horse de vijfdelige miniserie Solomon Kane, geschreven door
Scott Allie, eigenlijk toch vooral bekend als redacteur. Hiermee
begeeft de uitgeverij zich op het al door Marvel ingeslagen
pad van bewerkingen van populaire romans, wat gegeven het
succes van die keuze uiteraard geen schande is. Daarnaast
wordt Gilbert Hernandez' Speak of the Devil gebundeld en is
Rex Mundi toe aan de vijfde paperback.
Bij DC haakt men in op het onderwerp
van de presidentsverkiezingen. De miniserie DC Universe: Decisions
kent in Judd Winick, Bill Willingham en Rick Leonardi zeker
een aardig team makers, maar de politieke arena is de laatste
jaren bij deze uitgeverij niet heel goed uit de verf gekomen
en dit oogt nogal gemaakt. Op afstand het interessantst in
deze maand is de Joker hardcover door Brian Azzarello en Lee
Bermejo. Ja, commercieel inhakend op de film en meeliftend
op klassieker The Killing Joke, dus. Niettemin, met deze makers
is het een poging waard. Een tweede hardcover die interessant
kan zijn, is een nieuwe editie van die andere klassieker,
Watchmen. Bij WildStorm is het tijd voor bewerkingen van de
televisieseries Heroes en Fringe. En ja, echt waar, voor die
laatste zijn nog niet eens makers bekend.
Als altijd komt Image met een mengeling
van miniseries en graphic novels van bekende en minder bekende
namen. Zo vormen Garth Ennis en Jimmy Palmiotti het verrassende
schrijversduo voor de mini Back to Brooklyn en is Joe Kelly
de schrijver van de nieuwe reeks Four Eyes. Ook op het programma
staat nieuw werk van Jim Mahfood met Kick Drum Comix en na
zeer lang wachten, terwijl niemand meer wachtte, deel twee
van Youngblood: Bloodsport.
Na het enorme succes van The Dark
Tower wordt met de vijfdelige miniserie The Stand de volgende
stap gezet in het verstrippen van werk van Stephen King. Helaas
is de schrijver Roberto Aguirre-Sacasa toch niet het niveau
van Peter David. Al een tijdje gehypet en nu aangekondigd,
de vierdelige miniserie Marvel Apes, met eigenlijk niet eens
zulke grote namen als makers. Deadpool krijgt ook weer eens
een nieuwe serie, Peter Milligan mag het proberen met de zoveelste
miniserie over Namor, nu onder de titel Sub-Mariner en de
X-Men maken zich op voor wederom een grote verandering van
de status-quo. Nou. Goh. Het aandeel miniseries wordt groter,
nu al meer dan dertig in de maand. En het valt op, dat een
select groepje schrijvers steeds meer titels maakt.
In de hoek van de independents staan
nieuwe nummers van Jeff Smiths Rasl en Terry Moore's Echo
op de planning, terwijl even verderop bij Dynamite de eerste
hardcover van Project Superpowers verschijnt. Desperado Publishing
komt met de eerste bundel van Nabiel Kanans klassieker Exit,
Top Shelf kan hoge ogen gaan gooien met de door Nate Powell
geschreven en getekende hardcover Swallow me Whole en Valiant
verzorgt het snufje jeugdsentiment met een bundeling van de
eerste zes nummers Archer & Armstrong door Jim Shooter
en Barry Windsor-Smith. Tot slot lijkt de graphic novel American
Widow, uitgegeven door Villard Books, eveneens de moeite waard.
comics
:: in
astonishing
x-men (marvel) De vorige keer dat deze serie
op deze plek ter sprake kwam, was nog vóór ook
maar één nummer in de stripwinkel lag. Het is
misschien wel een mooie symmetrie dat deze vervolganalyse
pas komt op het moment dat makers Joss Whedon en John Cassaday
hun door vertragingen geplaagde run hebben voltooid.
Overigens hulde aan Marvel dat voor
vertraging is gekozen in plaats van voor de gevreesde gasttekenaar.
Met Cassaday als vaste maker is het niet alleen zo, dat de
gasttekenaar zich geconfronteerd ziet met een niveau dat hij
nooit zal halen, zelfs het kleinste panel door een andere
tekenaar zou afbreuk doen aan het visuele design van deze
X-Men. Daarnaast natuurlijk ook alle lof aan het adres van
Whedon, die ondanks enkele mindere fases altijd heel helder
de stemmen van de personages heeft gevonden, ruimte maakte
voor onderkoelde humor en het menselijke aspect behield, ook
wanneer het verhaal zich ergens aan de andere kant van het
universum afspeelde.
Warren Ellis en Simone Bianchi nemen
de serie later deze maand over en de verwachtingen zijn hooggespannen.
Maar zij willen geen rechtstreeks vervolg maken, zij weten
beter. Want Whedon en Cassaday hebben met Astonishing X-Men
een zeer gedenkwaardige reeks comics afgeleverd, zowel historisch
relevant als modern verfrissend.
comics
:: out
ultimate
x-men (marvel) Toen het Ultimate universum
werd gelanceerd, viel vooral Ultimate X-Men direct op als
frisse en moderne blik op het team van professor Charles Xavier.
Een paar jaar verder is de nieuwigheid er toch wel vanaf.
Niettemin had het in Robert Kirkman een prima nieuwe schrijver
gevonden, zeker geen reden tot klagen.
Ruim dertig jaar geleden was Uncanny
X-Men #94 echter het eerste nummer van Chris Claremont, de
schrijver die aan de wieg stond van de X-Men als een commercieel
succes. En dus heeft Marvel met een knipoog naar dat verleden
besloten dat Ultimate X-Men #94 ook een herstart moet maken,
met Aron Eli Coleite als nieuwe schrijver en met Mark Brooks
als de nieuwe tekenaar. Een verkeerde keuze, want niet alleen
is de tekenstijl van Brooks te cartoonesk voor een modern
grimmige serie, het verhaal van Coleite negeert simpelweg
alle veranderingen die Kirkman bij zijn afscheid had aangebracht.
Jean Grey weg? Nee, hoor, daar is ze weer. Poef. Zonder uitleg.
De 'nieuwe' Ultimate X-Men opent met
een potje honkbal en een verhaal over drugsgebruik. Heel actueel
en heel gedurfd... als deze comic net als Uncanny X-Men #94
in 1975 zou zijn verschenen. Bij het Ultimate universum past
het echter niet, totaal niet. Spijtig dat de serie in het
zicht van nummer honderd zo faalt.