De maand april staat bij Dark Horse
in het teken van het dertigjarig bestaan van filmklassieker
Alien. Het graantje wordt vlot meegepikt door een nieuwe,
vierdelige Aliens miniserie door John Arcudi en Zach Howard.
Ook op het vlak van manga wordt ingehaakt op een ouder succes,
ditmaal met Neon Genesis Evangelion, terwijl de reeks genaamd
Neil Gaiman Presents heel openlijk een marketinginstrument
is, vooral omdat Gaiman dat zelf niet schrijft.
Pakte DC de afgelopen maand uit met
allerlei miniseries die mee wilden liften op de 'dood' van
Batman, dat circus gaat gewoon weer vrolijk verder. Battle
for the Cowl: Man-Bat, Battle for the Cowl: Arkham Asylum
en Battle for the Cowl: The Underground zijn stuk voor stuk
projecten die draaien op die hype en bovendien worden gemaakt
door schrijvers en tekenaars uit de tweede en derde rang.
Gelukkig worden de comics over Superman beter aangepakt, met
schrijvers van naam. Over schrijvers van naam gesproken, Geoff
Johns begint aan The Flash: Rebirth, een vijfdelige miniserie
over de terugkeer van de oude Flash, wat leuk kan worden met
Ethan van Sciver als de tekenaar. Verplichte kost bij Vertigo
is het vervolg op Seaguy, wederom door Grant Morrison en Cameron
Stewart.
Image lanceert Viking, een serie gemaakt
door Ivan Brandon en Nic Klein, die wat betreft concept veel
heeft van het niet succesvolle Northlanders bij DC. Ook bij
deze uitgeverij dringt door, dat het bewerken van literaire
klassiekers goed uitpakt, want het fonds Image Illustrated
begint met Moby Dick. Zou de special Smash Unleashed, van
Jeph Loeb en Rob Liefeld, trouwens serieus zijn bedoeld? Een
slechtere kopie van de Hulk bestaat toch niet?
Zeventig jaar Marvel moet worden gevierd
en deze maand gebeurt dat met 70th Anniversary Specials over
Captain America en Sub-Mariner. Die eerste, door James Robinson
en Marcos Martin, klinkt in ieder geval erg goed. Verder wordt
vooral in hokjes gedacht: nog meer literaire bewerkingen,
twee nieuwe miniseries onder het kopje 'Noir', weer een extra
miniserie in de crossover 'War of Kings' én een vrachtlading
comics over Wolverine, liefst zeven, waaronder het nieuwe
Wolverine: Weapon X door Jason Aaron en Ron Garney. Savage
She-Hulk valt op door het nog onbekend zijn van de tekenaar:
handig! Wél interessant zijn Spider-Woman door Brian
Michael Bendis en Alex Maleev en The Destroyer door Robert
Kirkman en Cory Walker.
Bij de independents begint Dave Sim
met zijn Cerebus Archive, een greep uit de archieven van zijn
levenswerk Cerebus, uitgegeven bij Aardvark Vanaheim. Schrijver
Mark Waid brengt zijn nieuwe superheldenproject Irredeemable
onder bij Boom! Studios en Dynamite Entertainment geeft het
startschot voor meer literaire comics met The Complete Dracula,
uiteraard met een cover van John Cassaday. Oni Press biedt
het vorig jaar uitgestelde Big Book of Barry Ween opnieuw
aan, maar ook Resurrection van Marc Guggenheim, met iets minder
dan tweehonderd pagina's voor zes dollar, kan de moeite waard
zijn. League of Extraordinary Gentlemen III, bij Top Shelf,
is dat zonder enige twijfel.
comics
:: in
i kill
giants (image) Eerder dit jaar kwam I Kill
Giants, een zevendelige mini gemaakt door Joe Kelly en J.M.
Ken Niimura, tot een einde. Dat de reeks van Image Comics
niet eerder op deze plek is besproken, ligt voornamelijk aan
de opbouw van het verhaal. Het kon nog tot het laatste nummer
alle kanten op, goed of slecht.
In het eerste nummer maken we kennis
met Barbara Thorson, een jong meisje dat in haar vrije tijd
tegen reuzen vecht. Althans, dat beweert ze tegen haar klasgenoten,
haar docenten en iedereen die het horen wil. De onzekerheid
die dit concept met zich meebrengt, was een groot risico van
deze serie en bleek uiteindelijk het sterkste punt. Is Barbara
werkelijk een reuzendoder of verzint ze alles? Naar beide
oplossingen werd gehint, maar in de finale blijkt, dat het
weinig uitmaakt. Want daar wordt Barbara's avontuur onthuld
als emotioneel conflict, dat werkt als metafoor en als fantasy.
Zo ontpopt de miniserie zich tot een onverwacht warme en menselijke
vertelling.
Het scenario van Kelly wordt prachtig
aangevuld door het tekenwerk. Niimura brengt duidelijk invloeden
uit de wereld van de manga met zich mee, maar hij heeft bovenal
een eigen stijl. Van hem gaan we zeker meer horen. Die jonge,
frisse en ondeugende uistraling maakt van I Kill Giants de
verrassing van het afgelopen jaar.
comics
:: out
buffy,
the vampire slayer (dark horse) Het was dé
nieuwe comic van 2007 en het hield het hoge niveau het grootste
deel van 2008 ook vast, maar sinds een paar nummers heeft
Buffy, the Vampire Slayer van Dark Horse het lastig. Dat ligt
aan de opzet, waarbij een reeks losstaande nummers nu door
telkens andere schrijvers wordt gemaakt.
Toen Joss Whedons televisieserie werd
vervolgd als een comic, officieel als canon, was Whedon daar
zelf uitvoerig bij betrokken. Ook als hij een keer een verhaallijn
niet had geschreven, was zijn hand telkens voelbaar. Inmiddels
ligt zijn aandacht echter grotendeels bij Dollhouse, zijn
eerste televisieserie sinds Firefly. Waarschijnlijk is mede
daardoor voor de avonturen van Buffy tijdelijk gekozen voor
een reeks losstaande avonturen met slechts heel dun een rode
draad. En al zijn daar bekende namen voor opgetrommeld, waaronder
mensen die eerder voor de televisieserie hebben geschreven,
het voelt te vrijblijvend, te oppervlakkig, te eenvoudig.
Natuurlijk is Buffy, the Vampire Slayer
als comic hiermee niet afgeschreven. Wanneer het hoofdverhaal
van het 'seizoen' wederom centraal staat, zal de kwaliteit
van het concept ongetwijfeld boven komen drijven. Voorlopig
is het alleen doorbijten, want 'vrijblijvend' en 'oppervlakkig'
zijn termen waarmee Buffy niet vaak is omschreven.