Bij Dark Horse gaat voor juni de aandacht
uit naar het nieuwe en vierdelige Predator. Hoewel het met
John Arcudi en Javier Saltares een ijzersterk team makers
in huis heeft, voelt de huidige reeks herstarten van klassieke
licenties ietwat geforceerd. Opvallend dat de reguliere serie
Buffy, the Vampire Slayer een pauze inlast en deze leemte
vult met een special geschreven door Becky Cloonan. En Werewolves
on the Moon klinkt domweg erg aardig.
Het grootste nieuws bij DC is uiteraard
de start van Batman and Robin, een nieuwe serie door Grant
Morrison en Frank Quitely. De geheimzinnigheid over de precieze
identiteit van de twee titelpersonages is bijna bijzaak, want
met makers van dit kaliber is een doorslaand succes gegarandeerd.
Tegelijkertijd worden allerlei nieuwe, aan Batman gerelateerde
comictitels uitgebracht, met terugkerende vulverhalen als
een nieuw probeersel. Niet alles is even boeiend, maar Streets
of Gotham verdient het voordeel van de twijfel, waar Red Robin
dat bijvoorbeeld niet verdient. Vertigo komt met Filthy Rich,
de graphic novel van Brian Azzarello die na het afronden van
100 Bullets verplichte kost is. Die andere graphic novel van
deze maand, Dark Entries door Ian Rankin, laat ik liggen:
als verhaal over Hellblazer boeit mij dat minder.
Ja, het staat er echt, het is geen
grapje: Greg Capullo tekent een vol nummer van Spawn, de Image
comic waar hij tien jaar geleden furore mee maakte. Als dat
geen reden voor een champagnestemming is! De rest van het
aanbod valt echter nogal tegen, want graphic novels als Chew,
Pug en Tasty Bullet voelen derivatief en ze missen iets extra's.
Top Cow gelooft nog steeds in Berserker, een titel 'bedacht'
door een acteur. Doe mij comics bedacht door schrijvers.
Marvel viert het zeventigjarig bestaan.
De specials die onder die vlag worden uitgebracht, zijn zeer
commercieel en slim van opzet, maar ik heb daar verder helemaal
niets mee. Ironisch genoeg heb ik ook helemaal niets met de
special Dark Avengers / Uncanny X-Men: Utopia, al maakt tekenaar
Marc Silvestri dat dan wel weer interessant. Voor het overige
gaan alle Dark Reign miniseries en specials zonder twijfel
te ver, met onzinnige miniseries als Dark Reign: Mister Negative
en Dark Reign: Sinister Spider-Man als curieuze dieptepunten.
Het zeshonderdste nummer van Captain America wordt gevierd
met, eh, jazeker, de terugkeer naar de oude nummering. Zonde
dat de altijd formidabele Steve Epting dit nummer niet tekent.
Het stabiele Immortal Iron Fist wordt stilletjes afgevoerd,
wat eveneens jammer is.
Het katern van de independents opent
met de aankondiging voor de tweede bundel van Terry Moore's
Echo. Zou dat de definitieve cover zijn? Het is nu niet bepaald
uitnodigend. Boom! Studios timmert weer hard aan de weg, met
een bewerking van de klassieker Do Androids Dream of Electric
Sheep? Goed nieuws voor de fans van Jeff Smith, want het is
eindelijk tijd voor een nieuw deel van zijn Rasl. Inmiddels
verschijnt van Nexus bij Rude Dude Productions weer een bundeling,
waardoor de hoop ontstaat, dat de reguliere serie ooit verder
zal gaan. En Top Shelf, ten slotte, probeert het met een interessant
art book genaamd Welcome to the Forest Island.
comics
:: in
air
(dc) Het kan snel gaan, zeker in de comicwereld.
Nog geen zes maanden geleden besprak ik op deze plek Air,
de nieuwe maandelijkse serie van Vertigo, als dappere poging
die tot mislukken leek gedoemd. Slechts een paar nummers later
is één belangrijk element van de serie dusdanig
veranderd, dat het nu de hoogste tijd is voor een herbezinning.
Wat overigens niet is veranderd, is
het romantische subplot over stewardess Blythe en Zayn. Telkens
als dat de boventoon voert, komt het momentum van het hoofdverhaal
vrijwel meteen tot stilstand. Het verschil tussen toen en
nu is, dat deze momenten schaarser worden. Schrijfster G.
Willow Wilson heeft namelijk een keuze gemaakt voor pure fantasy
met een fascinerend vleugje sciencefiction. Wat eerst vlees
noch vis was, heeft nu een zeer heldere plek gevonden en ook
tekenaar M.K. Perker geniet zichtbaar van de ruimte die hij
hierdoor krijgt voor het neerzetten van fantasievolle locaties.
Een duidelijke basis voor een comic maakt een wereld van verschil.
Toegegeven, Air is er nog niet. Nog
lang niet. Het tekenwerk is nog altijd niet consistent sterk
en de vertelstijl is soms te warrig. Niettemin is het omarmen
van een soort historische fantasy het beste wat deze serie
had kunnen doen. Daarom blijf ik het voorlopig volgen. Niet
meer om te zien waar het misgaat, maar om waar het naartoe
gaat.
comics
:: out
top
10 season 2 (dc) De eerste reeks van Top 10
maakte veel indruk. Het maakte toentertijd deel uit van de
imprint ABC, de vlag waaronder bedenker Alan Moore vrolijk
zijn comics kon stallen zonder dat hij last zou krijgen van
zijn geweten. Toen dat geweten alsnog opspeelde en Moore vertrok
naar elders, zat moederuitgeverij DC met een dilemma.
Aan de ene kant zou het laten rusten
van de personages een prettig teken van respect zijn, aan
de andere kant zou het commercieel een gemiste kans zijn als
verder niets meer met het concept werd gedaan. Uiteindelijk
koos DC voor de commercie, al gebeurde dat niet schaamteloos,
want zowel Gene Ha als Zander Cannon, beide betrokken bij
de eerste serie, keerde terug op het nest voor Top 10 Season
2. Hoe goed de voortekenen ook waren, de onlangs afgeronde
miniserie heeft teleurgesteld. Het tekenwerk van Ha begon
te flets, de verhalen van Cannon dwarrelden heen en weer tussen
best aardig en best voorspelbaar en aan het eind van de rit
waren veel subplots niet afgerond.
Daarna verscheen een extra Top 10
Season 2 special. Helaas knoopte die comic niet de losse eindjes
aan elkaar, maar verzandde het in een stuitend clichématige
rechtbanksoap. Hoewel de kracht van deze personages en het
concept zichtbaar blijft, is Top 10 zonder Moore een doelloos
schip. Hopelijk komt het niet tot een derde seizoen.