Dark Horse begint de aankondigingen
voor juli met Star Wars: Invasion. Het is alleen niet duidelijk
of dit een miniserie is of een reguliere reeks gaat worden,
want daar zijn verschillende bronnen het niet over eens. B.P.R.D.
is toe aan de opvolger van de miniserie 1946, uiteraard met
de titel 1947 en Creepy en Noir zijn aardige bundelingen horror-
en misdaadverhalen. En terecht vol trots gepresenteerd: 3
Story van de getalenteerde maker Matt Kindt.
DC introduceert de zomerreeks Wednesday
Comics, een wekelijkse miniserie van twaalf delen op tabloidformaat,
eigenlijk een beetje als het stripkatern in oude kranten.
Op het programma staan enkel bekende, grote namen, dus dat
is verplichte kost. Ik heb echter nog wel wat twijfels over
Blackest Night, de achtdelige mini die het zoveelste event
van de afgelopen jaren inluidt. Geoff Johns en Ivan Reis zijn
prima makers, maar helaas, de zondvloed spin-offs is onvermijdelijk.
James Robinson begint aan zijn zesdelige Justice League: Cry
for Justice en Justice Society of America krijgt in Bill Willingham
en Matthew Sturges twee interessante, nieuwe schrijvers. Vertigo,
tot slot, biedt Greek Street van Peter Milligan als nieuwe
serie, met de beproefde introductieprijs van slechts één
dollar.
Image lanceert het volgende hoofdstuk
van Mice Templar, voor mij niet zo heel interessant, het honderd
vijftigste deel van Savage Dragon, voor velen een stuk jeugdsentiment,
plus het vijfdelige Armageddon Now met geschilderd tekenwerk
van Rob Liefeld, voor iedereen lachwekkend. Top Cow zet alles
op de crossover Cyberforce / Hunter-Killer door Mark Waid.
Het tekenwerk van Kenneth Rocafort oogt zonder meer netjes
verzorgd, dus wie weet.
Marvel viert liefst twee keer een
nummer zeshonderd. En beide keren spelen ze vals. Amazing
Spider-Man verschijnt de laatste jaren drie keer per maand
en Incredible Hulk was nauwelijks een jaar geleden herstart.
Reborn is de titel van de mysterieus aangekondigde, vijfdelige
miniserie van makers Ed Brubaker en Bryan Hitch, maar iedereen
met internet weet al wel over wie dit zal gaan, terwijl de
titels uit het Ultimate universum afzwaaien met hun Requiem.
Voor het overige veel Dark Reign, heel veel Dark Reign, zelfs
inclusief de miniserie Dark X-Men: The Beginning. Het moet
niet gekker worden. Uiteraard doet het dat toch. Want anders
kan ik de series Marvel Divas en Deadpool: Merc With a Mouth
(een tweede serie over Deadpool) niet verklaren.
De independents bieden een diverse
maand. Het beste nieuws staat direct vooraan in het katern,
want Archaia Studios komt met de tweede hardcover van Mouse
Guard. Bluewater denkt dat ze kunnen blijven scoren met comics
over politici en beroemdheden, ditmaal met Political Power:
Colin Powell, IDW Publishing heeft met The Hunter nieuw materiaal
van Darwyn Cooke en Mirage viert het vijfentwintigjarig bestaan
met een nieuwe bundel van de klassieker Teenage Mutant Ninja
Turtles. Jeff Smith verrast met zijn kinderverhaal Little
Mouse Gets Ready bij uitgeverij Raw Junior en Roman Dirge's
Lenore verschijnt voor het eerst in kleur bij Titan Publishing.
comics
:: in
the
boys (dynamite) Bij WildStorm / DC was men
niet blij met de schunnige, vaak puberale humor van The Boys,
het nieuwste project van Garth Ennis en Darick Robertson.
Een vroegtijdig eind dreigde, maar de serie vond een nieuw
thuis bij Dynamite, waar het inmiddels een aantal jaar redelijk
onder de radar is gebleven.
Dat is niet terecht, want beide makers
leveren een interessante, moderne comic af. Wat begon als
soort hobbyproject waarin de conventies van het superheldengenre
op de hak werden genomen, is uitgegroeid tot een reeks met
diepgang en een eigen, herkenbaar gezicht. Natuurlijk zijn
de puberale roots overduidelijk aanwezig, maar het is bewonderenswaardig
hoe zelfs de smerigste scène een oprecht moment kan
opleveren. Schrijver en tekenaar voelen elkaar daarbij zo
goed aan, dat deze synergie zowel de kracht als de zwakke
plek is: die keren dat een gasttekenaar werd ingezet, leed
steevast het verhaal eronder, ook wanneer de tekenstijl leek
op die van Robertson.
Voor de veelzijdigheid van de comicwereld
is het goed, dat The Boys een tweede kans heeft gekregen bij
Dynamite. Helaas is de serie ook daar wel eens het middelpunt
van commerciële stunts, waaronder variant covers en een
overbodige miniserie, maar wie zich daar niet door laat afleiden,
krijgt iedere maand een voortreffelijk portie vermaak.
comics
:: out
soul
kiss (image) Al jaren is Steven T. Seagle
een schrijver die uitdagend, degelijk werk aflevert. In het
verleden heeft hij meer dan eens bewezen, dat hij vooral sterk
is zodra het aankomt op het psychologische aspect van zijn
personages. Morele dilemma's, het schemergebied tussen goed
en kwaad; daar komt zijn werk goed tot zijn recht.
Daarom sprak het concept van de vijfdelige
miniserie Soul Kiss ook zo tot de verbeelding. Een jonge vrouw
laat zich in met een duivel en moet uiteindelijk een aantal
mensen letterlijk doodkussen in ruil voor de ziel van haar
vriendje. Bij uitstek geschikt voor een schrijver als Seagle,
zou je zeggen. Helaas valt dat in de praktijk tegen, want
binnen twee hoofdstukken werden alle clichés van dit
verhaaltype uit de kast gehaald. Hoofdrolspeelster Lili is
zich bewust van het morele spectrum, maar dat wordt zo vereenvoudigd
uitgewerkt, dat het vervelend wordt. Het gevolg is zelfs,
dat het tekenwerk van de relatief onbekende Marco Cinello
de kar moet trekken.
Image Comics probeert het tegenwoordig
steeds vaker met een aardige mix van nieuw talent en de gevestigde
orde. Soul Kiss had het schoolvoorbeeld kunnen zijn. Of misschien
wel moeten zijn. Maar omdat Seagle met een dun plot en een
magere uitwerking niet overtuigt, kan dit worden gearchiveerd
onder het kopje 'missers'.