Je gelooft het nooit, maar ik moest
gisteren bij de plaatselijke stripwinkel in discussie met
twee jongens die zich nogal opwonden over het feit dat jij
binnenkort een Youngblood miniserie gaat schrijven. Dat kon
echt niet, zo werd mij kenbaar gemaakt. Dat ging in tegen
hun rechtvaardigheidsgevoel. Eén van de jongens beweerde
dat zijn trots als lezer was gekrenkt. Hij was, kort gezegd,
diep gekwetst. Hij overwoog zelfs psychiatrische hulp en ik
was het daar stilzwijgend best mee eens.
Eenmaal terug op straat kon ik mijn
lach niet langer bedwingen. Volgens mij heb ik op het hoekje
van een drukke Utrechtse winkelstraat zeker vijftien minuten
staan proesten, gieren en brullen. Op een gegeven moment veegde
ik de tranen uit mijn ogen en bleek dat argeloze voorbijgangers
in totaal voor anderhalve euro voor mijn voeten hadden gegooid.
Voor hetzelfde geld had een verontruste schoenwinkelier of
een gestresste lingerienicht zijn mobiel van zijn broekriem
gerukt en was ik halverwege door een nors duo in het wit gehulde
mannen afgevoerd. In Amsterdam had niemand naar me omgekeken,
maar ja, Utrecht hè? =)
Persoonlijk vind ik dat je de grap
nu wel hebt gemaakt. Jij als schrijver van Youngblood. Jij
als het nieuw schrijfslaafje van Robbie. Jij als de mediageile
toetsenbordtiran die zich voor andermans marketingkarretje
laat spannen en voor een paar dollars meer de schoenen van
de door iedereen uitgespuugde Robbie likt. Een professionele
cabaretier had het niet bij elkaar verzonnen. Wat een uitmuntende
humor in combinatie met een vlijmscherp gevoel voor timing.
Je hebt de media en de fans een paar weken in rep en roer
gebracht, tegenstanders hebben verontwaardigd hun beklag kunnen
doen en de rest heeft heerlijk mogen bulderen van het lachen.
Nee, de grap is dubbel en dwars gemaakt. Het is mooi geweest.
Het wordt nu tijd voor een persbericht
waarin je ruiterlijk toegeeft dat je iedereen voor het lapje
hebt gehouden. Beken dat je tijdelijk last had van gevoel
voor humor en dat je Robbie even ongezouten wilde pesten.
Al die goedgemutste (wat een heerlijk woord, trouwens) mailtjes
van jou naar het schandknaapje van de comicwereld? Niet meer
dan afleidingsmanoeuvres! Al die stiekem uitgelekte (weer
zo'n mooi woord) informatie over het verhaal van die miniserie?
Compleet uit je grote duim gezogen! Al die weken dat je braaf
faxte druk bezig te zijn met het script? Ja, kom nou toch!
Je had wel betere dingen aan je kop.
Zal ik Robbie bellen of doe jij het?
Ik zou het humor vinden, maar het is jouw grap en dus mag
jij ook de punchline afleveren. Laat me dan wel weten hoe
het is gegaan, dan ga ik intussen op zoek naar een nieuw gewillig
slachtoffer voor je practical jokes. Het liefst iemand die
net zo dom en humorloos is als Robbie. Lastige klus, ik weet
het. Geef me een paar dagen, dan sms ik je volgende week mijn
suggesties.