Heb je de fax van mijn advocaat ontvangen?
Hopelijk schrok jij je helemaal de tering toen je zag dat
ik een kwart miljoen euro aan smartengeld eis. Zo zou het
me goed doen als je bij het zien van zo veel nullen in gedachten
bent begonnen met het verkopen van je auto en het taxeren
van je huis. En wat zou ik er graag bij zijn wanneer jij je
vrouw vertelt dat ze op de hoek van de straat haar lichaam
moet verkopen omdat jullie anders de rekeningen niet kunnen
betalen. Toch vind ik het een redelijk bedrag.
De afgelopen jaren heb je mij op de
brievenpagina van jouw serie namelijk systematisch beledigd
en vernederd. Sterker, ik voel me geestelijk verkracht door
de ongetwijfeld grappig bedoelde doch met een onvoorstelbare
grofheid doorspekte opmerkingen die je over mijn brieven in
het algemeen en mijzelf in het bijzonder hebt gemaakt. Mijn
therapeute heeft me voor honderd euro per uur verteld dat
ik na je meest recente publieke tirade aan mijn adres op het
punt van instorten sta. Je moest eens weten hoe het voelt
als iemand tegen je zegt dat hij lichamelijk ziek is geworden
na het lezen van je uitstekend onderbouwde brief.
Vooruitlopend op de schadevergoeding
ben ik alvast op jouw kosten ergens in Frankrijk ondergedoken.
Daar deel ik iedere ochtend een ontbijttafel en een heerlijk
warm croissantje met Anneke Grönloh, een Nederlandse
zangeres die jij ongetwijfeld niet kent maar die ongeveer
hetzelfde doormaakt als ik. Terwijl de najaarszon ons toelacht,
masseren we samen de beurse plekken op onze ziel, komen we
tot rust in het landschap en verscheuren we ritueel alle van
jouw hand afkomstige comics die we hier in de plaatselijke
librairie hebben gevonden. Soms, als we daarvoor in de stemming
zijn, verbranden we ze en houden we marshmallows in het vuur.
Helaas maakt de euforie altijd weer plaats voor de realiteit.
Die realiteit is hard. Keihard. Dankzij
jouw brievenpaginaterreur ben ik door volkomen vreemden op
straat uitgelachen. Bij mijn favoriete comicwinkel is mij
eind september definitief de toegang ontzegd omdat ik naar
de mening van de winkelier de andere klanten beperkte in hun
koopvreugde. Mijn familie wil zelfs niets meer met me te maken
hebben. Een straatverbod vind ik nog tot daar aan toe, maar
ze eisen ook dat ik mijn achternaam laat veranderen! Toen
ik vorige week ruzie had met een goede vriendin, vroeg ze
of we het verder in briefvorm konden afhandelen, want dan
viel er tenminste nog wat te lachen.
De maat is vol. Hoe hoog je in de
comicwereld ook in aanzien staat, dit gaat alle perken te
buiten. Misschien dat je een idee krijgt van wat je mij al
die tijd hebt aangedaan als je die Eisner award drie maal
daags rectaal inbrengt, maar ik vrees dat het niet genoeg
is. Je moet tot de orde worden geroepen. Wie niet horen wil,
moet financieel maar voelen.