Zoals je waarschijnlijk weet, heeft
Joe me afgelopen weekend gevraagd of ik je wat bruikbare tips
kan geven voor je begint aan je nieuwe klus als schrijver
van X-Men. Dat is de afgelopen jaren traditie geworden, al
moet ik toegeven, dat ik niet echt had verwacht dat ik zó
vaak een nieuwe schrijver zou moeten inwerken. We zitten verdorie
op een gemiddelde van eens per jaar! Hoe kun je nog enige
vorm van continuïteit handhaven wanneer je elke tien
maanden een ooit als redder in nood binnengehaalde schrijver
de laan uitstuurt?
Kijk, je voorganger Chuck Austen was
een regelrechte ramp. Het zou kunnen, dat ik me daar schuldig
over voel. Dat ik hem beter had moeten klaarstomen voor zo'n
belangrijke taak. Daarom moeten we een herhaling van dat debacle
voorkomen en daartoe heb ik de drie belangrijkste punten opgesomd
waar je op moet letten.
1. Geen seks. X-Men
is een comic voor alle leeftijden en dat betekent, dat geen
van je personages zich bezig moet houden met geslachtsverkeer.
Ook niet in groepsverband en al helemaal niet in zijn eentje.
Dus geen wilde orgie bij Polaris, geen homo-erotische slaapfeestjes
bij Northstar en geen rukkende Xavier in de gevarenkamer.
Als je zeker wilt zijn, zou ik direct alle verwijzingen naar
seks schrappen. Wat leden van de X-Men betreft, komen baby's
gewoon uit de boerenkool of worden ze door de ooievaar gebracht,
dan ben je van je probleem af.
2. Geen puberaal geruzie.
Een superheldencomic kan niet zonder spannend conflict, maar
laat die conflicten in ieder geval niet bestaan uit onzinnige
ruzie over wie deze keer de toiletbril in het gastverblijf
omhoog heeft laten staan of wie tijdens de avondmaaltijd naast
Emma Frost plaats mag nemen. Vooral niet wanneer ze net tegenover
de Brotherhood of Evil Mutants staan. Hormonaal gefrustreerd
bekvechten over jonge meisjes, overspel en seksuele geaardheid
vallen trouwens onder punt 1 en zijn daarmee automatisch een
taboe.
3. Geen nieuwe personages.
De verschillende teams X-Men zijn de laatste tien jaar zo
vaak van samenstelling veranderd, dat de liefhebbers van echte
karakterdiepgang tegenwoordig tevreden zijn wanneer Storm
zegt, dat ze de koffie te koud vindt. Concentreer je dus op
de personages die voorhanden zijn en kom niet doodleuk aanzetten
met een dozijn nieuwe gezichten. Vraagt een verhaallijn daadwerkelijk
om een nieuw personage, kies dan absoluut niet de jonge moeder
die overspel pleegt met Havok (zie punt 2) en verliefd op
hem wordt (zie punt 1).
Met deze drie punten moet je een eind
komen. Print het in veelvoud uit, niet het op je nachtkastje,
plak het op je monitor en brand het op je netvlies. Het zijn
drie simpele basisregels die je behoeden voor de verraderlijke
valkuilen die de ondergang van Chuck Austen zijn geworden
en ervoor zullen zorgen, dat je de geschiedenis ingaat als
één van de beste X-Men schrijvers aller tijden.
Nou ja, voor even, want ik zal eerlijk
zijn: de kans dat je herfst 2005 weer bij het arbeidsbureau
staat, is vrij groot.