Hoe gaat het nu met je? Je bent de
afgelopen dagen flink afgekraakt in de pers, dat gaat je niet
in de koude kleren zitten. Na het verschijnen van het honderdvijftigste
nummer van Spawn is de lawine van kritiek losgebarsten en
ik heb een recensie gelezen, waarin jouw laatste optreden
als vaste schrijver van die serie werd vergeleken met de laatste
toespraak van onze vorige paus. Volgens mij werden daarbij
de woorden 'mensonterend' en 'zielig' gebruikt. Dat moet je
toch iets doen. Dat moet je raken, op je ziel trappen.
Laat ik je geruststellen, ik deel
al die harteloze kritieken niet. Die recensies zijn geschreven
door bittere mannen die de afgelopen twaalf jaar hooguit vier
nummers van Spawn hebben gelezen, waaronder dat ene deel van
Frank Miller en natuurlijk het verhaal van Neil Gaiman. Daarmee
diskwalificeren ze zichzelf en hun mening. Ze spuwen hun gal,
niet omdat ze inhoudelijke kritiek hebben, maar omdat ze de
mens Todd McFarlane persoonlijk niet mogen. Professioneel
is anders. Als iedereen die een hekel heeft aan Todd zich
zo laatdunkend over Spawn zou gaan uitlaten, zou je echt nooit
meer een positief woord over zijn geesteskind horen. En dat
zou niet eerlijk zijn.
Persoonlijk heb ik bijzonder genoten
van je laatste staaltje schrijfwerk. Dat betekent ook daadwerkelijk
iets, want ik ben misschien de enige vertaler ter wereld die
aan alle delen van Spawn heeft meegewerkt. Hoofdpersonage
Al Simmons heeft geen woord uitgebracht zonder dat ik daarbij
betrokken was. Elke vloek komt uit mijn vingers, elke filosofische
overpeinzing heeft de route via mijn toetsenbord doorlopen.
Daarom kan ik zonder overdrijving zeggen, dat jij als schrijver
van de serie onnavolgbaar bent. In het begin moest je nog
je eigen stijl zoeken, maar na een tijdje had je door dat
ellenlange tekstkaders enkel afleiden. Hoe minder tekst, hoe
beter het wordt. Het laatste deel dat ik heb vertaald, telde
slechts tweeduizend woorden. Een absoluut record voor mij
als vertaler.
Heel stiekem vind ik je beter dan
Alan McElroy. De schrijver van het helaas vroegtijdig afgevoerde
Curse of the Spawn was jarenlang een ongekroonde meester van
de nietszeggende tekstkaders, maar in mijn ogen heb je hem
nu wel overtroffen. Waar hij vooral dol was op dat ene woordje
'slithering' heb jij een breder arsenaal aan clichés
over peilloze diepten, oorverdovende stiltes en krioelende
insecten. Speciaal voor jouw werk heb ik een synoniemenboek
aangeschaft, kun je nagaan! Het vertalen van jouw teksten
is altijd een feest geweest en ik ga het missen. Een gemiddelde
van vijfentwintig pagina's per uur, waar vind je dat tegenwoordig
nog?
Geef de moed dus niet op. Laat die
zure recensenten toch voor wat ze zijn. Hopelijk vind je enige
steun in dit briefje van mij. Bewaar het desnoods onder je
kussen, voor die lange nachten dat je na anderhalf uur huilen
klaarwakker bent. Want voor bij ben je de ultieme held. De
prettigste schrijver aller tijden. Zonder jou is Spawn nooit
meer hetzelfde. Het ga je goed.