Vandaag nemen we afscheid van Joe.
Voor ik begin, wil ik mijn excuses maken voor het lange wachten.
Het verkeer onderweg zat enorm tegen, vandaar dat ik wat ben
verlaat. U moet weten, ik woon hier vlak naast deze kerk en
op die stoep van hooguit zeven meter is het 's ochtends rond
deze tijd altijd spitsuur met peuters en kleuters die op driewielers,
speelgoedtractors en rolschaatsen voor opstoppingen zorgen.
Deze keer was het weer helemaal mis: een skater was geschept
door een step zonder toeter. De politie heeft mij als belangrijke
getuige ondervraagd.
Dat is de reden dat u zojuist twee
uur langer dan gepland naar het kerkkoor hebt geluisterd.
Hopelijk vond u dat geen al te storende ervaring. Zo hoort
u nog eens liederen waar de jongens en meisjes achter mij
nooit aan toekomen, omdat ze niet voorin het boek staan. Bovendien,
u bent familie van, bevriend met of een kennis van Joe: u
hebt wel vaker lang op iets moeten wachten. U weet precies
hoe dat voelt. Als Joe na een dag hard werken bij u op de
bank plofte en vertelde, dat zijn nieuwste comic morgen klaar
zou zijn, dan wist u dat u misschien over een jaar eens naar
een stripwinkel kon gaan. Meestal kreeg u daar dan te horen,
dat de comic volgende maand zou verschijnen.
Zo zat Joe in elkaar. Hij was iemand
vol ambitie, plannen en enthousiasme, maar als puntje bij
paaltje kwam, gooiden die vervelende deadlines altijd roet
in het eten. Gedurende de drie jaar dat hij bij Marvel vaste
tekenaar was van Uncanny X-Men, heeft hij maar één
keer meer dan vier opeenvolgende delen afgeleverd. Voor de
rest had hij om de twee of drie nummers een invalkracht nodig.
En we hebben het niet over zomaar een onbekende titel die
niemand leest, nee, het was Uncanny X-Men, toch één
van de de populairste series van de jaren negentig! Toen hij
met Battle Chasers voor zichzelf begon, had iedereen hoop
dat Joe een lesje zou leren over verantwoordelijkheid. Helaas,
daar kwam hij niet veel verder dan twee nummers per jaar.
Ik vermoed een erfelijke component uit de familie Liefeld.
Volgens het laatste nieuws was Joe
na een paar sabbaticals en uitstapjes naar de voor hem vertrouwde
wereld van computergames bezig met plannen voor zijn comeback.
Afgelopen zomer maakte Marvel bekend, dat Joe samen met schrijver
Jeph Loeb ging werken aan een derde reeks van het populaire
Ultimates. Critici slepen hun messen en voorspelden een releasedatum
van ergens halverwege 2008, met een spannend slotnummer voor
de herfst van 2011. We zullen het nu nooit weten, maar diep
in mijn hart ben ik blij dat Joe een nieuwe en ongetwijfeld
zeer publieke afgang bespaard is gebleven. Het is beter zo.
Hij heeft zijn rust gevonden.
Vandaag nemen we dus afscheid van
Joe, de man die langzamer tekende dan zijn schaduw. We zullen
nimmer weten hoe Battle Chasers zou zijn afgelopen. Hoewel,
dat hadden we waarschijnlijk ook nooit geweten als Joe honderd
zou zijn geworden. Ik denk niet dat we daar iets aan missen.
Dan liever nog een extra lied van het koor.