Vandaag nemen we afscheid van Bryan.
Achter mij op deze kerkmuren ziet u nieuw schilderwerk van
hem, dat speciaal voor deze gelegenheid is gemaakt. Toen Bryan
voor het eerst hoorde over zijn lange, slepende ziekte, was
deze prent wat ogenblikkelijk in hem opkwam. Al die jaren
heeft hij hier zeventien, soms wel twintig uur per week geschetst
en getekend en geschilderd, want, zoals hij zelf altijd op
plechtige toon zei, "Het moet af." Helaas heeft
hij het net niet gered en dus zijn drie van de vier muren
volledig leeg gebleven. De ultieme deadline van het leven
wacht op niemand.
Hoewel ik Bryan zelf nooit heb gesproken,
heb ik wel veel mensen óver hem horen spreken. Mensen
die aardig dichtbij hem stonden, die met hem hebben samengewerkt
of die hem op andere wijze hebben meegemaakt. Op afstand de
mooiste anekdote komt van schrijver Warren Ellis, de man aan
wiens zijde Bryan doorbrak als tekenaar van StormWatch. Ooit
vertelde hij, in een lekker rokerige kroeg op een locatie
die voor uw en mijn welzijn beter niet nader kan worden omschreven,
dat hij die serie op dat moment eigenlijk zat was. Hij had
zijn verhalen verteld en hij was toe aan de volgende uitdaging.
Vlug even dat tussendoortje met die onbekende Britse tekenaar
en dan wegwezen.
Het werk van die onbekende Britse
tekenaar blies hem echter omver. Nu is dat op zich niet zo
moeilijk, zeker niet als Warren Ellis net uit de kroeg komt,
maar geloof mij, ook zonder zeven bier had het werk van die
onbekende Britse tekenaar hem tegen de vlakte geblazen. Ineens
zat hij weer vol plannen voor de titel. Sterker, de plannen
kregen zo'n enorme omvang, dat het een geheel nieuwe serie
moest worden. Intussen had de rest van de comicwereld de niet
meer zo onbekende Britse tekenaar opgemerkt en dat baarde
Warren zorgen. Hij wilde met Bryan zijn plannen voltooien.
Dus toen Bryan vertelde over hoe Scott Lobdell bij Marvel
wel vaker met hem zou willen werken, riep Warren: "Nee!
Niet Scott Lobdell! Ik kan je niet met Scott Lobdell laten
werken!"
Zoals het Britse comicmakers betaamt,
luisterde Bryan naar Warren; de twee sloten een verbond, een
pact en legden met hun The Authority de basis voor een decennium
aan breedbeeldcomics, terwijl Scott Lobdell werd veroordeeld
tot een verblijf ergens op een zolderkamer bij Top Cow, waar
hij zijn hersenen uit zijn hoofd wilde koken met allerlei
drugs. Een paar jaar later verkoos Bryan het toen nog onbekende
Ultimates bij Marvel boven een plek op het zinkende schip
van CrossGen. Zijn zakeninstinct was echt feilloos, dat bewees
hij keer op keer. Alleen zijn instinct voor het halen van
de lastige deadlines, dat heeft hij nooit helemaal synchroon
kunnen krijgen. Ach, details.
Vandaag nemen we dus afscheid van
Bryan, de man die zo realistisch kon tekenen, dat zijn levensgrote
stadspanorama's de lezers vaak hoogtevrees, duizelingen en
in sommige gevallen braakneigingen bezorgden. We zullen hem
missen, maar ook vervloeken, als we weer eens natellen hoeveel
comics hij nu eigenlijk precies heeft gemaakt.