'We zijn te aardig voor elkaar geworden,'
dat was het sms'je dat ik afgelopen week van je ontving. En
hoewel ik niet helemaal snapte waarom je dat juist toen stuurde,
was ik het met je eens. Roerend, zelfs. De comicwereld is
de laatste jaren ook daadwerkelijk veranderd in een misselijkmakend
kliekje elkaar verheerlijkende egogeilers. De Chuck Austens
en Dave Sims van vroeger, altijd goed voor een publieke tirade,
zijn weggehoond of in een hoekje genegeerd. Vorig jaar hadden
we heel even Rick Olney, maar daarna werd het al snel weer
saai.
Tegenwoordig, in een wereld waar zelfs
de meest onbenullige voetballer al mediatraining krijgt, moet
altijd alles binnenskamers worden opgelost. Iemand openlijk
aanvallen of een stevige trap na geven, is uit den boze, zoiets
doe je niet. Dat levert uiteindelijk de paradoxale situatie
op, dat in een maatschappij van ogenblikkelijke communicatie
en nieuwsvergaring via internet, nu eigenlijk beduidend minder
nieuws naar buiten komt dan voorheen ooit het geval was. Een
regelrechte ramp voor de roddeljournalist. Rich van Comic
Book Resources hangt wekelijks jankend aan de lijn. Of ik
niet even 'per ongeluk' de clou van zowel Secret Invasion
als Final Crisis kan laten uitlekken.
Maar dan jij. Want intussen weet ik
dus waar dat ene sms'je van jou vandaan kwam. Het was een
voorbode van je uiterst korte en bondige statement op je eigen
forum, gisteravond laat. Dat je met onmiddellijke ingang op
geen enkele wijze meer in dienst bent bij DC. Op geen enkele
wijze. Ik liet het eens door mijn mond rollen en kwam tot
de slotsom, dat dit de woorden zijn van een man die zojuist
eruit is gewerkt. Dit zijn de woorden van een schrijver die
na jarenlang trouwe dienst zomaar de deur is gewezen. Dit
is een wanhoopskreet van een man die op ontploffen staat,
een man die door het management van DC tot waanzin is gedreven,
vaak boog, telkens weer boog en uiteindelijk is geknakt. Je
snapt natuurlijk dat ik toen meteen Rich heb gebeld. Het klonk
alsof hij spontaan een orgasme kreeg.
Nu ken ik jou een beetje. Je bent
iemand die zijn verhaal moet doen, die de dingen van zich
af wil schreeuwen. En je sms'je van vorige week onderstreept
het. Je mag je vandaag dan nog braaf verschuilen achter 'geen
commentaar,' maar ik weet zeker, dat over een paar dagen de
beerput wordt geopend. Dan moet je het kwijt en dan ga je
slaan, schoppen, met modder gooien. Naar Dan DiDio, natuurlijk,
de huidige machtswellusteling op de troon bij DC. Je zult
hem misschien niet bij naam noemen, maar iedereen weet over
wie het gaat. Als je hem dan ook nog vergelijkt met Jim Shooter,
dan weet ik zéker dat je dat met bloeddoorlopen ogen
en schuim om de mond hebt getypt.
Namens alle columnisten en roddeljournalisten
uit de comicwereld en dan met name Rich, wil ik je dus van
harte bedanken. Want we waren ook echt veel te aardig voor
elkaar geworden, dat kon zo niet langer. De knuppel moest
in het hoenderhok. Dan is de kip zonder kop. En jij bent de
knuppel. Chuck en Dave zouden trots op je zijn.