Jaren geleden zat ik in het publiek
bij een discussiepanel tijdens de stripbeurs in San Diego.
Dit was vóór deze beurs werd omgetoverd tot
multimediafestijn waar half Hollywood rondloopt en waar comics
eigenlijk bijzaak zijn. Toen kon je gewoon naar een discussiepanel
gaan zonder dat je drie uur in de rij moest wachten en door
dertien metaaldetectors moest. Het waren de tijden dat je
na een kwartier een longontsteking had opgelopen omdat de
airo slechts één stand had en die ene stand
toevallig 'full blast' was. Ja, dat waren prachtige tijden.
Het discussiepanel dat ik toen bijwoonde,
ging over Batman en alle daaraan gerelateerde comics van DC.
Op het podium zat de redactionele staf van de uitgever, aangevuld
met de belangrijkste schrijvers en tekenaars. Volgens mij
had het weinig gescheeld of op het podium zaten meer mensen
dan in de hele zaal. Want zoals gezegd, dat kon toen nog.
Ik kon mijn tas gewoon naast me op een lege stoel zetten.
Tegenwoordig mag je blij zijn als je een plekje op de grond
vindt, naast de waterkoeler achterin bij de deur. Eén
man in het publiek zal ik nooit vergeten. Vanaf het moment
dat de makers hun verhalen hadden gedaan en wij vragen mochten
stellen, begon hij met roepen, "Save Robin!"
Blijkbaar had hij ooit gelezen, dat
de serie Robin in gevaar was. En blijkbaar was de beste man
groot fan van het fleurige hulpje van Batman, vandaar dat
hij de redacteuren streng toesprak. Robin mocht niet, nee,
echt niet worden stopgezet. Onder geen enkel beding. Desnoods
zou hij een 'Save Robin Now!' actiefront oprichten. Desnoods
zou hij de volledige oplage zelf opkopen en DC meteen aanklagen
omdat zij hem aan de rand van de financiële afrond hadden
gebracht. Misschien bedoelde hij dat laatste als grapje, maar
de man had een blik waaruit toch iets van krankzinnigheid
sprak, dus wie weet. Overigens, ik heb deze man dus niet verzonnen.
Was het maar zo. Als ik zulke types zou kunnen verzinnen,
zou ik in Hollywood zitten en elk jaar in San Diego op het
podium staan.
De afgelopen week moet ik vaak denken
aan die wereldvreemde man. Toen werd zijn uitbarsting weggewuifd.
Robin liep geen gevaar, dat waren slechts geruchten en de
uitgever stond volledig achter de richting van de toenmalige
makers. Maar nu, jaren later, lees ik het bericht dat Robin
begin volgend jaar wordt stopgezet. Na meer dan vijftien jaar
valt het doek. In gedachten zie ik de man van toen rood aanlopen,
schuimbekken, gaten in zijn tapijt ijsberen en uiteindelijk
ontploffen in een aanval van ongeloof, wanhoop en van frustratie.
En wie krijgt de schuld? Jij! Jij bent immers de schrijver
van Robin. Dat je dat nauwelijks een jaar bent, maakt voor
deze man helemaal niets uit.
Je bent dus gewaarschuwd. Open de
komende weken, of beter, de komende paar maanden, geen pakjes
afkomstig van het actiefront 'Save Robin Now!', laat je gezicht
niet zien op stripbeurzen of signeersessies en als iemand
je op straat vraagt of je de schrijver bent van Robin, zou
ik dat ontkennen en dan heel, heel hard wegrennen.