Sinds vanochtend ben ik ziek. Alweer.
Net als vorig jaar in januari ben ik nu voor de tweede keer
in dertig dagen ten prooi gevallen aan een licht griepje of
een zware verkoudheid. Het zal geen toeval zijn, dat juist
in deze periode op elk radiostation en op iedere televisiezender
reclames voorbijkomen over hoestdrankjes, keeltabletten en
schimmige, weerstandverhogende zalfjes uit alternatieve hoek.
Ik wil me verzetten tegen die commerciële aanpak, maar
vanochtend spotte ik al twee van zulke middeltjes in het medicijnkastje.
Toen ik na het ontbijt van elk pakje
een pilletje naar binnen had gewerkt, startte ik mijn computer
op voor mijn rondje langs de belangrijkste sites over comics
en aanverwante media. Bij het eerste bericht dat ik voor mijn
kiezen kreeg, dacht ik heel even, dat de medicijnen naar mijn
hoofd waren gestegen. 'Stan Lee Media klaagt Stan Lee en Marvel
aan voor 750 miljoen dollar', las ik op de monitor. De andere
sites kopten vergelijkbare teksten. Hallucineerde ik? Was
ik definitief doorgeslagen en zou ik binnen vijf minuten bezoek
krijgen van hardroze kaboutertjes die kruiwagens vol keelpastilles
in mijn computerkamer zouden dumpen? Ik wreef in mijn ogen.
Het kostte me vijf keer lezen voor
ik de zaak snapte. De aandeelhouders van je oude bedrijf claimen
nog steeds, dat ze recht hebben op de helft van alle opbrengsten
die Marvel heeft binnengehaald met succesvolle films als X-Men,
Spider-Man en Iron Man. Dit conflict gaat terug tot 1998.
Ja, ik heb het goed gelezen, 1998! Toen had ik nog niet eens
een eigen site! Toen was het grote graaien bij startende ondernemingen
nog volop aan de gang. Daarom verbaast de timing van de aanklacht
mij ook helemaal niets. Het gaat financieel minder en die
aandeelhouders zien hun geld als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Wat doe je dan? Dan klaag je jezelf aan. Althans, zo kwam
het op me over toen ik de artikelen vanochtend voor het eerst
las. Ik zag de rechter al zitten: "Stan Lee versus Stan
Lee."
Aan de ene kant vind ik het naar voor
je dat het zo moet gaan, maar aan de andere kant roep je het
ook wel een beetje over jezelf af. Jij bent het ideale doelwit,
een schitterend pispaaltje, een man die door zijn eigen archetypische
gedrag is verworden tot een maffe karikatuur die op gezette
tijden 'Nuff Said' of 'Excelsior' roept. Ik mag je de laatste
negen jaar in deze rubriek dan weinig hebben geschreven, in
de interactieve reality soap Bad Writer was je al twee seizoenen
op rij de klos. De eerste keer kreeg je vlak voor de finale
zelfs live een hartaanval. En niemand die bezwaar maakte.
Jij bent het onkruid dat niet vergaat, de alleenheerser van
het verdomhoekje.
Als je wilt praten, gewoon even je
hart luchten, dan mag je me altijd sms'en. Sluit alsjeblieft
niet af met je 'Excelsior', want daarmee vergooi je toch gauw
negen karakters en dat zou toch wel eeuwig zonde zijn. In
de tussentijd ga ik mijn advocaat laten onderzoeken of weeklydose.com
mezelf kan aanklagen. Ik ben tevreden met een miljoen of vijf.