sentry
#4 (marvel)
Reed Richards zoekt naar een antwoord op de vraag waarom niemand
zich Bob Reynolds kan herinneren. Intussen worden veel meer
personages bij het verhaal betrokken en wordt middels enkele
slimme flashbacks duidelijk wat in het verleden met Sentry
en Void is gebeurd. Nog altijd is de opbouw rustig, maar op
het subplot over Europese helden na blijft het verhaal intrigerend,
zeker vanwege de subtiele hints dat Sentry in feite zelf Void
is. De vertelstijl is prima, maar de dialogen kunnen wellicht
evenwichtiger en de tekeningen zijn soms wel erg leeg, vooral
in de eerste helft van het nummer. Desondanks blijft de miniserie
uitermate boeiend en geef ik een score van vier sterren. tekst
paul jenkins tekeningen jae lee
thunderbolts
#45 (marvel)
De Thunderbolts ontdekken dat Moonstone op de maan is, waar
de Supreme Intelligence uitlegt wat er de laatste tijd met
haar gebeurt. Onder leiding van Hawkeye grijpt het team in,
waarna plotseling Captain Marvel opduikt. De crossover 'Maximum
Security' wordt slim in het verhaal verwerkt, maar zorgt wel
voor een overvloed aan informatie. Met name de scènes
met Techno en de Scourge zijn hierdoor zeer matig en ook in
het hoofdverhaal komt de actie niet echt op gang. Het werk
van de gasttekenaar is bovendien vrij ver onder de maat; technisch
klopt alles wel, maar de lay-out straalt geen dynamiek uit
en is chaotisch. Eén ster is te weinig, vandaar dat
ik twee sterren geef. tekst
fabian nicieza tekeningen patrick zircher
x-men
#107 (marvel)
Rogue komt Z'Cann tegen, een jonge Skrull die door Charles
Xavier met een belangrijke missie naar Aarde is gestuurd.
Na enkele zeer zinloze gevechten leidt dit tot de terugkeer
van Bishop. Hoewel deze keer niet weer een dozijn compleet
nieuwe personages wordt geïntroduceerd, blijft de opbouw
warrig, met korte fragmenten die weinig aan het verhaal bijdragen.
De interactie tussen de X-Men is sterk, maar de plot blijft
oppervlakkig en de overbodige uitleg neemt te veel ruimte
in. Ook de tekeningen vallen ietwat tegen. Waar de eerste
pagina's sfeervol en overtuigend zijn getekend, is de rest
warrig, met geen achtergronden. Vooral vanwege het zinloze
verhaal één ster. tekst
chris claremont tekeningen leinil francis
yu
x-force
#108 (marvel)
Domino onthult de ware reden waarom moordenaar Marcus Tsung
achter haar aan zit: een onbekende levensvorm heeft zich in
haar lichaam genesteld. Het idee is wel interessant en wordt
middels enkele flashbacks verder uitgewerkt. Tevens is de
manier waarop het schemerwereldje der geheime diensten in
de plot wordt verwerkt erg boeiend. Toch schiet door deze
manier van vertellen het verhaal bijna niet op en komt alles
neer op één grote confrontatie. De dialogen
en het ritme van het verhaal zijn goed, maar het tekenwerk
stelt ietwat teleur. Waar het werk van Portacio prima is,
levert de gasttekenaar maar matig werk af. Ondanks dat toch
nog zeker twee sterren. tekst
ian edginton tekeningen whilce portacio
& lan medina
jla: heaven's
ladder (dc)
Groot, heel duur, maar de moeite meer dan waard. Het oudste
ras van het universum is stervende en is op zoek naar het
hiernamaals. Om te ontdekken wat als 'de hemel' wordt beschouwd,
plukken ze duizenden werelden met zich mee in een reusachtig
ruimteschip. De JLA grijpt in en helpt uiteindelijk het buitenaardse
ras. Het concept is leuk en ijzersterk, hoewel de uitwerking
hier en daar minder is. De plot maakt vreemde sprongen en
de dialogen zijn soms wat warrig. Wel krijgen alle personages
ruim voldoende aandacht en zijn de tekeningen briljant, waarbij
de nagenoeg perfecte inkleuring ook zeker niet onvermeld mag
blijven. Vanwege de minpuntjes geen vijf maar vier sterren. tekst
mark waid tekeningen bryan hitch
transmetropolitan
#39 (dc)
Eigenlijk al vorige week verschenen, maar nu pas bemachtigd.
Het laatste deel van het verhaal over Spider Jerusalems wederopstanding
als kritische columnist is in principe nogal leeg. In een
handjevol korte scènes worden de gevolgen van Spiders
eerste column voor feedsite The Hole duidelijk in beeld gebracht.
Dat levert komische momenten op, maar verder mist het diepgang.
Gelukkig belooft de afsluiter veel, want dan blijkt dat Spider
de aanval op de president wil openen. De tekeningen, die de
laatste tijd redelijk wisselend zijn, kunnen weer overtuigen,
met opvallend veel grote panels en knappe, rustige lay-outs.
Al met al kom ik voor dit nummer uit op dik drie sterren. tekst
warren ellis tekeningen darick robertson
jla
#47 (dc)
Dit eerste nummer van een nieuw team makers is overdonderend
en zeer boeiend. Een onbekende vijand ontvoert Wonder Woman,
waarna de rest van het team verzeild raakt in een bizar sprookjesbos.
De plot is slim opgezet, laat voorlopig nog veel vragen onbeantwoord,
maar schept een aparte sfeer. Af en toe iets te veel uitleg,
maar over het algemeen zijn de dialogen intelligent en logisch.
Natuurlijk begint de actie net te snel, maar dat maakt wel
de weg vrij voor veel indrukwekkend getekende scènes,
met effectieve lay-outs en een realistische, vloeiende tekenstijl.
Ook de inkleuring is sfeervol en bijzonder goed, waardoor
dit deel zeer ruim een score van vier sterren krijgt. tekst
mark waid tekeningen bryan hitch
hellspawn
#2 (image)
Nog altijd jaagt de Clown op bizarre wijze mensen de dood
in, terwijl Spawn geen idee heeft wat hier aan de hand is.
Wederom blijft de plot verdacht leeg en gebeurt inhoudelijk
bijna niets. Wel is de lange dialoog tussen de Clown en zijn
volgende vrouwelijke slachtoffer overtuigend geschreven, met
snelle en realistische dialogen en een lekker ritme. Helaas
voegt het weinig toe en is nog onduidelijk welke kant het
verhaal op zal gaan. De tekeningen zijn iets minder grauw
en eentonig dan in het eerste nummer, waardoor de sfeer nog
beklemmender is, maar toch blijft het net iets te stilistisch
en afstandelijk. De dialogen redden het nummer, waardoor ik
uitkom op krap drie sterren. tekst
brian michael bendis tekeningen ashley wood
the darkness
#35 (image)
Jackie Estacado raakt verzeild in een dom gevecht met Ripclaw,
tot Jenny Romano ingrijpt en uitlegt dat Ripclaw haar verloofde
is. Dan accepteert Jackie de situatie en gaat hij bij Ripclaw
in leer, in de hoop dat hij daardoor zijn krachten beter kan
begrijpen. Waar het korte subplot over de Legion of the Cherbus
Hostile nog interessant is, blijft de rest van het verhaal
steken op een erg twijfelachtig niveau. Het gevecht met Ripclaw
is overbodig en dat Jackie plotseling omslaat, is ook ongeloofwaardig.
Op zich is het tekenwerk niet slecht en zijn de lay-outs redelijk
goed, maar het blijft toch een beetje rommelig. Net geen twee
sterren, wel krijgt dit nummer nog ruim één
ster. tekst
scott lobdell tekeningen clayton crain
witchblade
#43 (image)
Een moordenaar laat niet alleen een spoor van lijken achter,
ook laat hij telkens een boodschap voor Sara Pezzini achter.
Het onderzoek schiet niet op, maar de verschillende subplots
houden het interessant. Sara en haar collega Jake McCarthy
krijgen dankzij een mysterieuze persoon een aparte status
en hoewel dat verre van origineel is, brengt het wel de goede
sfeer terug die in het begin van de serie de verhalen zo kenmerkte.
Plot, tempo en dialogen zijn redelijk, met hier en daar net
te veel uitleg, en het tekenwerk blijft wisselend van niveau.
De tekenstijl is helder en uitnodigend, maar soms te houterig
en leeg. Ondanks dat verdient dit nummer krap drie sterren. tekst
paul jenkins tekeningen keu cha
scion
#5 (crossgen)
Na hun ontsnapping uit de handen van de Raven dynastie gaan
prins Ethan en zijn vriend Skink per boot terug naar huis.
Ze raken verzeild in een gigantische storm en worden gered
door wezens die onder water leven. Eenmaal thuis waarschuwt
Ethan zijn vader en diens collega's voor de invasie die de
Ravens hebben gepland. Blijkbaar heeft ook Marz de film The
Perfect Storm gezien, maar de storm is geen plot op zich;
het is een slimme introductie van het onderwaterras. Hoewel
er niet veel gebeurt, blijft de sfeer goed en zijn de dialogen
scherp en realistisch, waardoor het verhaal lekker wegleest.
Ook de tekeningen zijn prima, zodat dit nummer zonder meer
vier sterren verdient. tekst
ron marz tekeningen jim cheung