ultimate
spider-man #3 (marvel)
Peter Parker neemt het met een vermomming op tegen een worstelaar
en verdient op die manier een aardig centje bij voor zijn
oom Ben en tante May. Intussen wil Norman Osborn het ongeluk
herhalen dat Peter zijn krachten gaf, maar nu met zichzelf.
Het subplot met Mary Jane blijft vervelend en wordt voorspelbaar
uitgewerkt, maar het goede script en de realistische dialogen
zorgen voor een aardige sfeer. Leuk detail is dat Peter pas
nu een kostuum krijgt, hetgeen weer aangeeft hoe slim en knap
de timing van het verhaal is. Natuurlijk zijn de tekeningen
goed en zelfs iets overtuigender dan voorheen. Vier sterren
is net te veel, maar een score van drie sterren is dik verdiend. tekst
brian michael bendis tekeningen mark bagley
the punisher
#9 (marvel)
The Russian is in New York City aangekomen en op verzoek van
ma Gnucci opent hij de jacht op de Punisher. Op zijn beurt
maakt de Punisher zich klaar voor de grote confrontatie en
laat hij zijn appartement, inclusief het bonte gezelschap
aan buren, achter zich. Al enkele nummers lang gebeurt er
zeer weinig en ook nu vordert de plot nauwelijks. De humor
is nog wel aanwezig en de dialogen zijn prima, maar de vaart
is volledig verdwenen. De vele subplots blijven gelukkig wel
fascineren en het tekenwerk is vooral in dit nummer van hoge
kwaliteit, met een overzichtelijke lay-out, een effectieve
vertelstijl en een goede inkleuring. Mede dankzij het tekenwerk
geef ik drie sterren. tekst
garth ennis tekeningen steve dillon
uncanny
x-men #388 (marvel)
Het begin van de crossover waarin de verkiezingscampagne van
senator Robert Kelly centraal staat, komt traag op gang. Pas
na te veel inleidende scènes wordt de kern van de zaak
duidelijk en blijkt dat Mystique iets van plan is en dat de
X-Men op twee fronten moeten ingrijpen: bij senator Kelly
en op Muir Island bij Moira MacTaggart. De plot blijft vrij
leeg en de dialogen lezen wederom als stroop: de helft van
alle tekst bestaat uit clichématige statements en het
saai herkauwen van alle recente ontwikkelingen. Het tekenwerk
is daarentegen zeer goed en over het algemeen duidelijk, met
goede lay-outs en veel dynamiek. Toch kom ik niet hoger dan
twee sterren. tekst
chris claremont tekeningen salvador larroca
batgirl
#10 (dc)
Een werknemer wil zijn frustraties over zijn ontslag botvieren
op zijn bazin. Hoewel Batgirl op tijd is en kan ingrijpen,
kan ze de moord niet tegenhouden. Pas als de man zelfmoord
wil plegen, blijkt dat hij bovenmenselijke krachten bezit.
Het verhaal op zich wijkt nogal af van het patroon zoals dat
door de laatste nummers loopt, maar middels enkele korte dialogen
tussen Batgirl en Barbara Gordon wordt die rode draad op een
slimme manier toch enigszins bewaard. Daar komt bij dat de
plot sterk is en de vertelstijl en het tempo als altijd uitstekend
zijn. De tekeningen zijn bijzonder sterk, met veel variatie
en diepte. Al met al krijgt dit nummer zonder twijfel ruim
vier sterren. tekst
kelley puckett tekeningen damion scott
planetary
#12 (dc)
Dit nummer heeft op zich laten wachten, maar is de moeite
waard. Elijah Snow confronteert de twee andere leden van Planetary
met zijn plotseling teruggekeerde herinneringen. Als altijd
wordt het allemaal vaag gehouden en spreken de personages
vaak in vage raadselen, maar het wordt wel duidelijk dat rondom
Planetary veel meer speelt dan op het eerste gezicht leek.
Tempo en dialogen zijn van begin tot eind uiterst boeiend
en overtuigend, met enkele slimme flashbacks als afleiding.
Sommige onthullingen komen een beetje uit de lucht vallen,
maar dat past in de thematiek van de serie. Ook het tekenwerk
is goed en erg sfeervol, zodat ik op krap vijf sterren uitkom. tekst
warren ellis tekeningen john cassaday
batman:
dark victory #13 (dc)
Het laatste deel van de miniserie is na enkele goede nummers
een tegenvaller. Via wat nogal geforceerde omwegen ontdekt
Batman dat Sofia Falcone de Hangman is en dat zij alle moorden
heeft gepleegd om wraak te nemen op Harvey Dent, ofwel Two-
Face. De scène waarin de identiteit van de dader wordt
onthuld, is sfeervol en knap uitgewerkt, maar de rest van
het nummer is vrij eenvoudig en doet aan als een anticlimax.
De confrontatie met de Joker is eigenlijk bijna overbodig
en in de tekstkaders wordt te veel uitgelegd. Het tekenwerk
is prima, met name in de flashbacks, waardoor de sfeer goed
is. Het is alleen niet voldoende, vandaar dat dit nummer twee
sterren krijgt. tekst
jeph loeb tekeningen tim sale
100 bullets
#18 (dc)
Na de moord op zijn vader is Louis 'Loop' Hughes uit op wraak.
Na een boeiend geschreven confrontatie krijgt hij die wraak
en vermoordt hij de personen die voor de dood van zijn vader
verantwoordelijk waren. Na afloop duikt agent Graves op en
hij biedt Loop een lift naar huis aan. Dit afsluitende deel
van de huidige verhaallijn bevat vanwege de opzet en het hoge
tempo vrij weinig diepgang, maar de intense sfeer, de strakke
dialogen en de verteltechnische vondsten maken veel goed.
Helaas heeft de plot weinig verband met de rode draad van
de serie en kan het stilistische en vaak indrukwekkende tekenwerk
helaas niet verhinderen dat ik niet op vier maar op ruim drie
sterren uitkom. tekst
brian azzarello tekeningen eduardo risso
birds of
prey #24 (dc)
In het laatste deel van het verhaal over de speurtocht naar
een nieuw hart voor Blockbuster voltooit Black Canary mede
dankzij ingrijpen van Deathstroke haar missie. Achteraf blijkt
dat ze iets te laat is, want op dat moment sterft Blockbuster.
De manier van vertellen is erg slim, met goede dialogen en
veel vaart, hoewel hierdoor inhoudelijk niet veel gebeurt.
Het einde komt redelijk onverwacht en geeft een aparte draai
aan de plot, maar het had iets langer en beter uitgewerkt
kunnen worden. Als vanouds zijn de tekeningen helder en realistisch,
hetgeen prima past in de sfeer van de serie. Toch is dit nummer
net te leeg en verdient het al met al heel krap nog drie sterren. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
martian
manhunter #26 (dc)
Na de ontdekking van zijn voorouder J'ahrll J'onzz gaat J'onn
J'onzz op zoek naar zeven soortgenoten die J'ahrll millennia
lang hebben opgesloten. Deze zeven zijn echter op de komst
van J'onn voorbereid en hij wordt in de val gelokt. Hij kan
net op tijd ontsnappen, waarna beide partijen zich opmaken
voor een laatste confrontatie. Opzet en uitwerking zijn zeer
intrigerend, met als onbetwiste hoogtepunt de scène
waarin J'onn ontdekt dat hij in de val van zijn tegenstanders
is gelopen. Ook dialogen en sfeer zijn uitstekend, met wederom
duister en effectief tekenwerk. Het verhaal staat een beetje
los van de rest van de serie, maar blijft boeiend en krijgt
daarom zeker vier sterren. tekst
john ostrander tekeningen tom mandrake
green lantern
#132 (dc)
Fatality is terug en ze heeft de beschikking over een eigen
ring die haar net als Green Lantern bijzondere krachten geeft.
Ze heeft het op John Stewart gemunt, omdat ze hem verantwoordelijk
acht voor de dood van haar volk, maar Green Lantern grijpt
in. Na het gevecht staat ze de ring af en raakt ze zwaargewond.
Het gevecht op zich is niet heel erg boeiend, maar wel degelijk
slim geschreven en vooral het onderliggende subplot kan interessant
worden. De dialogen zijn erg goed, hoewel soms een tekort
aan tekst het verhaal een beetje oppervlakkig maakt en de
tekeningen zijn niet bijzonder maar wel voldoende, ook van
de gasttekenaar. Al met al twee sterren waard. tekst
judd winick tekeningen darryl banks & mark
bright
shockrockets
#6 (image)
Vorige week al verschenen, maar pas nu kunnen kopen. Dit nummer
vormt de afronding van deze eerste miniserie, waarin de Shockrockets
na de aanval op hun basis de tegenaanval tegen Emilio Korda
en zijn troepen inzetten. Dankzij een paar slimme trucs dringt
Alejandro Cruz door tot in het hart van Korda's basis en via
enkele intrigerende ontwikkelingen wordt Korda ogenschijnlijk
uit de weg geruimd. Het tempo is hoog, maar dankzij enkele
goede tekstkaders verliest de plot zelden aan diepte en de
ook sfeer van het verhaal is overal goed. Het tekenwerk is
helder en overzichtelijk, met gevoel voor compositie en gezichten.
Deze zeer waardige afsluiter verdient vier sterren. tekst
kurt busiek tekeningen stuart immonen
tomb raider
#9 (image)
De Midnight Squires nemen Lara Croft, Madeline Hovan en John
Rivers gevangen. Dankzij tijdig ingrijpen van Chase Carver
kunnen ze ontsnappen en eveneens dankzij Chase komt Lara wat
meer over het Oog van Shaherettin te weten. Ondanks de rustige
opbouw gebeurt gedurende het nummer vrij weinig en de structuur
van het verhaal is dezelfde als in praktisch alle voorgaande
delen. Toch blijft de sfeer passen bij de comic en zijn de
dialogen lekker kort en snel, met een vleugje humor. De tekeningen
zijn deze keer iets minder gedetailleerd en minder overtuigend,
maar de scènes in het moeras maken veel goed. Vanwege
het tekort aan voortgang krap twee sterren. tekst
dan jurgens tekeningen andy park