daredevil
#15 (marvel)
Echo neemt het weer op tegen Daredevil. Pas als ze eindelijk
de tijd neemt en de lippen van haar tegenstander leest, kan
Daredevil haar duidelijk maken dat niet hij maar Wilson Fisk
haar vader heeft vermoord. Daarna komt het tot een confrontatie
tussen Echo en Fisk, waarbij ze hem blind maakt. De flashback
over de jeugd van Fisk is uitermate boeiend, maar kan niet
verbloemen dat het gevecht tussen Echo en Daredevil nergens
over gaat en zeer gemakkelijk en abrupt eindigt. Verhaaltechnisch
steekt alles prima in elkaar, maar het mist impact, zeker
omdat het tekenwerk niet door de vaste tekenaar is verzorgd
en overtuiging mist. Ondanks deze minpuntjes geef ik krap
drie sterren. tekst
david mack tekeningen david ross
the avengers
#39 (marvel)
In een Grieks dorpje zijn alle inwoners in reusachtige groene
monsters veranderd. Terwijl de Avengers de situatie onder
controle houden, zoekt Goliath naar een oplossing voor het
probleem. Uiteindelijk smelten alle Hulks echter samen tot
één reusachtig monster en intussen krijgt Silverclaw
in New York te maken met Diablo. De plot wordt met veel tempo
verteld, waardoor de hoeveelheid tekst nu redelijk beperkt
blijft. Hierdoor loopt het verhaal soepel, zelfs al gebeurt
er niet bijzonder veel. Het tekenwerk is als altijd zeer stabiel
en imponerend, met als aantekening dat sommige gezichten deze
keer wel overdreven karikaturaal zijn. Vier sterren is te
veel, vandaar drie sterren. tekst
kurt busiek tekeningen alan davis
green arrow
#1 (dc)
Door middel van een reeks korte, fragmentarische scènes
wordt duidelijk hoe personages als Arsenal, Black Canary en
Connor Hawke omgaan met de dood van Oliver Queen, de oorspronkelijke
Green Arrow. Zeker de flashbacks zetten een prima sfeer neer
en geven een goed beeld van wat voor een man Queen was. Pas
op de laatste pagina duikt Queen zelf op, die blijkbaar nog
wel leeft. Gegeven het nogal inleidende karakter van het nummer
wordt opvallend veel diepgang verkregen door sterk geschreven
tekstkaders en knappe dialogen. De sfeer is goed en hoewel
het te gestileerde en simplistische tekenwerk daar afbreuk
aan doet, is dat niet storend. Vier sterren is dus de juiste
score. tekst
kevin smith tekeningen phil hester
user
#2 (dc)
Meer en meer gaat Meg Chancellor op in het wereldje van het
online role playing. Langzaam maar zeker wordt haar leven
als de ridder Guilliame de la Coeur belangrijker dan haar
echte leven, waardoor ze haar baan verliest. Dan neemt haar
vader maatregelen en hij verkoopt haar computer. Van een echt
duidelijk en gestroomlijnd plot is niet bepaald sprake meer,
maar Megs online avonturen en de manier waarop het haar leven
beheerst, worden herkenbaar en zeer knap neergezet. De dialogen
lopen vrij lekker, het ritme is prima en de tekenstijlen komen
tot hun recht, met sfeervolle composities. Toegankelijk is
deze miniserie niet, boeiend is het wel, waardoor ik nipt
vier sterren geef. tekst
devin grayson tekeningen john bolton & sean
phillips
jla
#51 (dc)
Het team ontdekt, dat van elk teamlid met een geheime identiteit
opeens identieke kopieën bestaan. Kort daarna neemt de
JLA het op tegen een man die plotseling bijzondere krachten
heeft gekregen, maar natuurlijk wordt hij eenvoudig verslagen.
Intussen leiden de burgeridentiteiten van de helden hun eigen
bestaan, vaak tot verbijstering van hun omgeving. Na de zo
boeiende opbouw vorige maand is dit nummer een vreemde overschakeling,
waarbij de plot heel kort door de bocht is. Storend is dat
wederom de vaste tekenaar afwezig is en zijn vervanger levert
redelijk maar niet bepaald bijzonder werk af. Hierdoor kom
ik al met al uit op een score van heel krap twee sterren. tekst
mark waid tekeningen mike miller
wonder woman
#167 (dc)
Phobos is samengesmolten met Batman en samen met de andere
kinderen van Ares halen ze de god van de oorlog naar Gotham
City. Na een saai gevecht met veel overbodige dialogen praat
Wonder Woman op Batman in, waardoor hij Phobos uit kan stoten.
Ares maakt gehakt van zijn opstandige kinderen en vertrekt.
Waar de opbouw nog aardig was, is dit laatste hoofdstuk van
de verhaallijn teleurstellend, met als het dieptepunt de voorspelbare
en irritante monoloog van Wonder Woman. De plot mist aan diepte
en is bezweken onder de pretenties. Het tekenwerk is beter
dan voorheen, maar het kan dankzij de matige inkleuring nog
steeds niet overtuigen. Eén ster is daarom voldoende. tekst
& tekeningen phil jimenez
spawn
#105 (image)
Een mysterieus persoon zorgt ervoor dat Overt-Kill weer in
actie komt. Zijn opdrachtgever wil dat hij Spawn vermoordt,
maar hij maakt geen kans en wordt eenvoudig verslagen. De
terugkeer van Overt-Kill is precies wat de serie niet nodig
heeft en de uitwerking laat veel te wensen over. Dergelijke
gevechten passen eigenlijk niet echt meer bij het personage
Spawn en het is te hopen dat dit van tijdelijke aard is. Helaas
is ook het tekenwerk deze keer ver onder de maat. Afgezien
van de eerste pagina's is het te rommelig en te weinig gedetailleerd,
met onoverzichtelijke lay-outs. In vele opzichten doet dit
nummer aan als een grote haastklus, waarvoor ik ruim één
ster geef. tekst
steve niles & todd mcfarlane tekeningen angel
medina