thunderbolts
#50 (marvel)
De plannen van Henry Peter Gyrich en de CSA worden na een
gevecht tussen de Thunderbolts en de Redeemers nog net op
tijd tegengehouden. Jolt grijpt in en neutraliseert de nannites
waarmee Gyrich de mensheid in zijn greep wilde krijgen, hetgeen
een belachelijk simpele oplossing van ruim twee jaar aan subplots
is. Daarnaast wordt veel overbodige uitleg gegeven, met vrij
matige dialogen en gebrek aan spanning. Het eind biedt perspectief,
met het uiteenvallen van het team, maar het komt plichtmatig
over. De tekeningen zijn op de laatste paar pagina's na wel
sterk, overtuigend en stabiel, maar kunnen het nummer niet
redden. Voorlopig mijn laatste nummer; één ster. tekst
fabian nicieza tekeningen mark bagley
birds of
prey #29 (dc)
Black Canary is door STAR Labs naar het verleden gestuurd
en gaat op zoek naar Cheshire en haar Ravens. Dat deel van
haar missie is vrij snel volbracht, maar de reis naar het
heden levert dankzij Cheshire en een groep Vikingen problemen
op. Als altijd steekt het verhaal slim in elkaar, met gedoseerde
actie en veel slimme dialogen die de karakters op een vlotte
manier uitdiepen. Hoewel de plot op zich wat simpel is en
een tijdreisverhaal niet past bij de serie, is de uitwerking
meer dan voldoende, zeker daar het tekenwerk en de inkleuring
van een goed niveau zijn. De lay-out mag hier en daar ouderwets
zijn; het is effectief. Drie sterren is te weinig, vandaar
krap vier sterren. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
strangers
in paradise #39 (abstract)
In een opvallend tussennummer wordt met een mix van stijlen
de aandacht gevestigd op Freddy Femur, ooit vriendje van Francine
Peters en de ex-man van Casey. Waar de sfeer in de 'gewone'
scènes overtuigend en indringend is, bevat de rest
van het nummer een hommage aan het werk van onder meer Bill
Watterson en Charles Schultz. Hierdoor wordt het nummer helaas
bijzonder leeg en in zekere zin ook nog overbodig, aangezien
het hoofdverhaal buiten beschouwing wordt gelaten. De tekeningen
zijn wederom prima en het gebruik van de verschillende stijlen
is zeer leuk, maar nummers als deze halen de vaart uit de
serie en dat is onnodig. Al met al ruim twee sterren. tekst
& tekeningen terry moore
scion
#10 (crossgen)
Prins Ethan stuit bij toeval op een complex waar de ondergrondse
beweging voor afschaffing van de slavernij zich schuilhoudt.
Weer wordt hem om hulp gevraagd, maar weer besluit hij dat
wraak voor de dood van zijn broer Artor voorrang moet krijgen.
Kort daarna verschijnt de geest van zijn broer aan hem en
het feit dat Ethans metgezel Skink blijkbaar achter deze verschijning
zit, is zeer intrigerend. Het lage tempo wordt gehandhaafd
en leidt tot uitstekende resultaten, met de uitdieping van
het personage Ethan als drijvende kracht achter de serie.
De tekeningen zijn opvallend stabiel en scheppen een goede
sfeer met heldere composities. Net geen vier, wel drie sterren. tekst
ron marz tekeningen jim cheung
queen &
country #1 (oni)
Een tweemaandelijkse serie over Tara Chace, agente voor de
Britse geheime organisatie SIS. In Kosovo moet ze een oorlogsmisdadiger
doden, waarna een uitgebreide en tevens lekker slim uitgewerkte
vluchtscène volgt. Ondanks alle tegenslagen redt Tara
het, terwijl in het commandocentrum haar superieuren speculeren
over de mogelijke afloop. Puur als introductie op de situatie
en de personages is het meer dan voldoende. Als nummer op
zich is het echter toch vooral vrij leeg en wordt de personages
nog niet bepaald diepte gegeven. Het tekenwerk is een mix
tussen cartoonesk en realistisch en dat is even wennen, maar
het is zeker degelijk en brengt alles duidelijk in beeld.
Ruim drie sterren. tekst
greg rucka tekeningen steve rolston